1 παυλοσ, δουλοσ χ̅υ̅ ι̅υ̅, κλητοσ αποστολοσ, αφωρισμενοσ εισ ευαγγελιον θ̅υ̅, 2 ο προεπηγγειλατο δια των προφητων αυτου εν γραφαισ αγιαισ, 3 περι του υιου αυτου, του γενομενου εκ σπερματοσ δαυειδ κατα σαρκα, 4 του ορισθεντοσ υιου θ̅υ̅ εν δυναμει κατα π̅ν̅α̅ αγιωσυνησ εξ αναστασεωσ νεκρων, ι̅υ̅ χ̅υ̅ του κ̅υ̅ ημων, 5 δι ου ελαβομεν χαριν και αποστολην εισ υπακοην πιστεωσ εν πασιν τοισ εθνεσιν υπερ του ονοματοσ αυτου, 6 εν οισ εστε και υμεισ κλητοι ι̅υ̅ χ̅υ̅; 7 πασιν τοισ ουσιν εν ρωμη, αγαπητοισ θ̅υ̅, κλητοισ αγιοισ: χαρισ υμιν και ειρηνη απο θ̅υ̅ πατροσ ημων και κ̅υ̅ ι̅υ̅ χ̅υ̅.
8 πρωτον μεν ευχαριστω τω θ̅ω̅ μου δια ι̅υ̅ χ̅υ̅ περι παντων υμων, οτι η πιστισ υμων καταγγελλεται εν ολω τω κοσμω. 9 μαρτυσ γαρ μου εστιν ο θ̅σ̅, ω λατρευω εν τω πνευματι μου εν τω ευαγγελιω του υιου αυτου, ωσ αδιαλειπτωσ μνειαν υμων ποιουμαι 10 παντοτε επι των προσευχων μου, δεομενοσ ει πωσ ηδη ποτε ευοδωθησομαι εν τω θεληματι του θ̅υ̅, ελθειν προσ υμασ. 11 επιποθω γαρ ιδειν υμασ, ινα τι μεταδω χαρισμα υμιν πνευματικον, εισ το στηριχθηναι υμασ; 12 τουτο δε εστιν, συνπαρακληθηναι εν υμιν, δια τησ εν αλληλοισ πιστεωσ, υμων τε και εμου. 13 ου θελω δε υμασ αγνοειν, αδελφοι, οτι πολλακισ προεθεμην ελθειν προσ υμασ, και εκωλυθην αχρι του δευρο, ινα τινα καρπον σχω και εν υμιν, καθωσ και εν τοισ λοιποισ εθνεσιν. 14 ελλησιν τε και βαρβαροισ, σοφοισ τε και ανοητοισ, οφειλετησ ειμι. 15 ουτωσ το κατ εμε, προθυμον και υμιν τοισ εν ρωμη ευαγγελισασθαι.
16 ου γαρ επαισχυνομαι το ευαγγελιον, δυναμισ γαρ θ̅υ̅ εστιν εισ σωτηριαν παντι τω πιστευοντι, ιουδαιω τε πρωτον και ελληνι. 17 δικαιοσυνη γαρ θ̅υ̅ εν αυτω αποκαλυπτεται, εκ πιστεωσ εισ πιστιν; καθωσ γεγραπται, “ο δε δικαιοσ εκ πιστεωσ ζησεται.”
18 αποκαλυπτεται γαρ οργη θ̅υ̅ απ ουρανου, επι πασαν ασεβειαν και αδικιαν ανθρωπων, των την αληθειαν εν αδικια κατεχοντων, 19 διοτι το γνωστον του θ̅υ̅, φανερον εστιν εν αυτοισ, ο θ̅σ̅ γαρ αυτοισ εφανερωσεν. 20 τα γαρ αορατα αυτου απο κτισεωσ κοσμου, τοισ ποιημασιν νοουμενα, καθοραται; η τε αιδιοσ αυτου δυναμισ και θειοτησ, εισ το ειναι αυτουσ αναπολογητουσ. 21 διοτι γνοντεσ τον θ̅ν̅, ουχ ωσ θ̅ν̅ εδοξασαν η ηυχαριστησαν, αλλ εματαιωθησαν εν τοισ διαλογισμοισ αυτων, και εσκοτισθη η ασυνετοσ αυτων καρδια; 22 φασκοντεσ ειναι σοφοι, εμωρανθησαν, 23 και ηλλαξαν την δοξαν του αφθαρτου θ̅υ̅ εν ομοιωματι εικονοσ φθαρτου ανθρωπου, και πετεινων, και τετραποδων, και ερπετων.
24 διο παρεδωκεν αυτουσ ο θ̅σ̅ εν ταισ επιθυμιαισ των καρδιων αυτων εισ ακαθαρσιαν, του ατιμαζεσθαι τα σωματα αυτων εν αυτοισ; 25 οιτινεσ μετηλλαξαν την αληθειαν του θ̅υ̅ εν τω ψευδει, και εσεβασθησαν και ελατρευσαν τη κτισει παρα τον κτισαντα, οσ εστιν ευλογητοσ εισ τουσ αιωνασ. αμην!
26 δια τουτο, παρεδωκεν αυτουσ ο θ̅σ̅ εισ παθη ατιμιασ; αι τε γαρ θηλειαι αυτων μετηλλαξαν την φυσικην χρησιν εισ την παρα φυσιν, 27 ομοιωσ τε και οι αρσενεσ αφεντεσ την φυσικην χρησιν τησ θηλειασ, εξεκαυθησαν εν τη ορεξει αυτων εισ αλληλουσ, αρσενεσ εν αρσεσιν την ασχημοσυνην κατεργαζομενοι, και την αντιμισθιαν ην εδει τησ πλανησ αυτων, εν εαυτοισ απολαμβανοντεσ.
28 και καθωσ ουκ εδοκιμασαν τον θ̅ν̅ εχειν εν επιγνωσει, παρεδωκεν αυτουσ ο θ̅σ̅ εισ αδοκιμον νουν, ποιειν τα μη καθηκοντα; 29 πεπληρωμενουσ παση αδικια, πονηρια, πλεονεξια, κακια; μεστουσ φθονου, φονου, εριδοσ, δολου, κακοηθειασ; ψιθυριστασ, 30 καταλαλουσ, θεοστυγεισ, υβριστασ, υπερηφανουσ, αλαζονασ, εφευρετασ κακων, γονευσιν απειθεισ, 31 ασυνετουσ, ασυνθετουσ, αστοργουσ, ανελεημονασ; 32 οιτινεσ το δικαιωμα του θ̅υ̅ επιγνοντεσ οτι οι τα τοιαυτα πρασσοντεσ αξιοι θανατου εισιν, ου μονον αυτα ποιουσιν, αλλα και συνευδοκουσιν τοισ πρασσουσιν.