1 παυλοσ και τιμοθεοσ, δουλοι χ̅υ̅ ι̅υ̅; πασιν τοισ αγιοισ εν χ̅ω̅ ι̅υ̅ τοισ ουσιν εν φιλιπποισ, συν επισκοποισ και διακονοισ: 2 χαρισ υμιν και ειρηνη απο θ̅υ̅ πατροσ ημων και κ̅υ̅ ι̅υ̅ χ̅υ̅.
3 ευχαριστω τω θ̅ω̅ μου επι παση τη μνεια υμων, 4 παντοτε εν παση δεησει μου υπερ παντων υμων, μετα χαρασ την δεησιν ποιουμενοσ, 5 επι τη κοινωνια υμων εισ το ευαγγελιον, απο τησ πρωτησ ημερασ αχρι του νυν; 6 πεποιθωσ αυτο τουτο, οτι ο εναρξαμενοσ εν υμιν εργον αγαθον, επιτελεσει αχρι ημερασ χ̅υ̅ ι̅υ̅; 7 καθωσ εστιν δικαιον εμοι τουτο φρονειν υπερ παντων υμων, δια το εχειν με εν τη καρδια υμασ, εν τε τοισ δεσμοισ μου, και εν τη απολογια και βεβαιωσει του ευαγγελιου, συνκοινωνουσ μου τησ χαριτοσ παντασ υμασ οντασ. 8 μαρτυσ γαρ μου ο θ̅σ̅, ωσ επιποθω παντασ υμασ εν σπλαγχνοισ χ̅υ̅ ι̅υ̅. 9 και τουτο προσευχομαι, ινα η αγαπη υμων ετι μαλλον και μαλλον περισσευη εν επιγνωσει και παση αισθησει, 10 εισ το δοκιμαζειν υμασ τα διαφεροντα, ινα ητε ειλικρινεισ και απροσκοποι εισ ημεραν χ̅υ̅, 11 πεπληρωμενοι καρπον δικαιοσυνησ τον δια ι̅υ̅ χ̅υ̅, εισ δοξαν και επαινον θ̅υ̅.
12 γινωσκειν δε υμασ, βουλομαι, αδελφοι, οτι τα κατ εμε, μαλλον εισ προκοπην του ευαγγελιου εληλυθεν; 13 ωστε τουσ δεσμουσ μου φανερουσ εν χ̅ω̅ γενεσθαι, εν ολω τω πραιτωριω και τοισ λοιποισ πασιν; 14 και τουσ πλειονασ των αδελφων εν κ̅ω̅ πεποιθοτασ τοισ δεσμοισ μου, περισσοτερωσ τολμαν αφοβωσ τον λογον λαλειν.
15 τινεσ μεν και δια φθονον και εριν, τινεσ δε και δι ευδοκιαν τον χ̅ν̅ κηρυσσουσιν. 16 οι μεν εξ αγαπησ ειδοτεσ οτι εισ απολογιαν του ευαγγελιου κειμαι, 17 οι δε εξ εριθειασ τον χ̅ν̅ καταγγελλουσιν, ουχ αγνωσ οιομενοι θλιψιν εγειρειν τοισ δεσμοισ μου. 18 τι γαρ? πλην οτι παντι τροπω, ειτε προφασει ειτε αληθεια, χ̅σ̅ καταγγελλεται; και εν τουτω χαιρω, αλλα και χαρησομαι. 19 οιδα γαρ οτι τουτο μοι αποβησεται εισ σωτηριαν δια τησ υμων δεησεωσ, και επιχορηγιασ του π̅ν̅σ̅ ι̅υ̅ χ̅υ̅, 20 κατα την αποκαραδοκιαν και ελπιδα μου, οτι εν ουδενι αισχυνθησομαι, αλλ εν παση παρρησια, ωσ παντοτε και νυν, μεγαλυνθησεται χ̅σ̅ εν τω σωματι μου, ειτε δια ζωησ ειτε δια θανατου. 21 εμοι γαρ το ζην χ̅σ̅, και το αποθανειν κερδοσ. 22 ει δε το ζην εν σαρκι, τουτο μοι καρποσ εργου. και τι αιρησομαι ου γνωριζω. 23 συνεχομαι δε εκ των δυο, την επιθυμιαν εχων εισ το αναλυσαι και συν χ̅ω̅ ειναι, πολλω γαρ μαλλον κρεισσον; 24 το δε επιμενειν εν τη σαρκι, αναγκαιοτερον δι υμασ. 25 και τουτο πεποιθωσ, οιδα οτι μενω και παραμενω πασιν υμιν εισ την υμων προκοπην και χαραν τησ πιστεωσ, 26 ινα το καυχημα υμων περισσευη εν χ̅ω̅ ι̅υ̅ εν εμοι, δια τησ εμησ παρουσιασ παλιν προσ υμασ.
27 μονον αξιωσ του ευαγγελιου του χ̅υ̅ πολιτευεσθε, ινα ειτε ελθων και ιδων υμασ, ειτε απων, ακουω τα περι υμων, οτι στηκετε εν ενι πνευματι, μια ψυχη συναθλουντεσ τη πιστει του ευαγγελιου; 28 και μη πτυρομενοι εν μηδενι υπο των αντικειμενων, ητισ εστιν αυτοισ ενδειξισ απωλειασ, υμων δε σωτηριασ, και τουτο απο θ̅υ̅; 29 οτι υμιν εχαρισθη το υπερ χ̅υ̅, ου μονον το εισ αυτον πιστευειν, αλλα και το υπερ αυτου πασχειν, 30 τον αυτον αγωνα εχοντεσ, οιον ειδετε εν εμοι, και νυν ακουετε εν εμοι.