1 μη κρινετε, ινα μη κριθητε; 2 εν ω γαρ κριματι κρινετε, κριθησεσθε; και εν ω μετρω μετρειτε, μετρηθησεται υμιν. 3 τι δε βλεπεισ το καρφοσ το εν τω οφθαλμω του αδελφου σου, την δε εν τω σω οφθαλμω δοκον ου κατανοεισ? 4 η πωσ ερεισ τω αδελφω σου, ‘αφεσ εκβαλω το καρφοσ εκ του οφθαλμου σου’, και ιδου, η δοκοσ εν τω οφθαλμω σου? 5 υποκριτα, εκβαλε πρωτον εκ του οφθαλμου σου την δοκον, και τοτε διαβλεψεισ εκβαλειν το καρφοσ εκ του οφθαλμου του αδελφου σου.
6 μη δωτε το αγιον τοισ κυσιν, μηδε βαλητε τουσ μαργαριτασ υμων εμπροσθεν των χοιρων, μηποτε καταπατησουσιν αυτουσ εν τοισ ποσιν αυτων, και στραφεντεσ ρηξωσιν υμασ.
7 αιτειτε και δοθησεται υμιν; ζητειτε και ευρησετε; κρουετε και ανοιγησεται υμιν. 8 πασ γαρ ο αιτων λαμβανει, και ο ζητων ευρισκει, και τω κρουοντι ανοιγησεται. 9 η τισ εστιν εξ υμων ανθρωποσ, ον αιτησει ο υιοσ αυτου αρτον, μη λιθον επιδωσει αυτω? 10 η και ιχθυν αιτησει, μη οφιν επιδωσει αυτω? 11 ει ουν υμεισ πονηροι οντεσ, οιδατε δοματα αγαθα διδοναι τοισ τεκνοισ υμων, ποσω μαλλον ο πατηρ υμων ο εν τοισ ουρανοισ δωσει αγαθα τοισ αιτουσιν αυτον?
12 παντα ουν, οσα εαν θελητε ινα ποιωσιν υμιν οι ανθρωποι, ουτωσ και υμεισ ποιειτε αυτοισ. ουτοσ γαρ εστιν ο νομοσ και οι προφηται.
13 εισελθατε δια τησ στενησ πυλησ; οτι πλατεια η πυλη και ευρυχωροσ η οδοσ η απαγουσα εισ την απωλειαν, και πολλοι εισιν οι εισερχομενοι δι αυτησ; 14 οτι στενη η πυλη και τεθλιμμενη η οδοσ η απαγουσα εισ την ζωην, και ολιγοι εισιν οι ευρισκοντεσ αυτην.
15 προσεχετε απο των ψευδοπροφητων, οιτινεσ ερχονται προσ υμασ εν ενδυμασι προβατων, εσωθεν δε εισιν λυκοι αρπαγεσ. 16 απο των καρπων αυτων επιγνωσεσθε αυτουσ. μητι συλλεγουσιν απο ακανθων σταφυλασ, η απο τριβολων συκα? 17 ουτωσ παν δενδρον αγαθον καρπουσ καλουσ ποιει; το δε σαπρον δενδρον καρπουσ πονηρουσ ποιει. 18 ου δυναται δενδρον αγαθον καρπουσ πονηρουσ ποιειν, ουδε δενδρον σαπρον καρπουσ καλουσ ποιειν. 19 παν δενδρον μη ποιουν καρπον καλον εκκοπτεται και εισ πυρ βαλλεται. 20 αρα γε απο των καρπων αυτων επιγνωσεσθε αυτουσ.
21 ου πασ ο λεγων μοι, ‘κ̅ε̅, κ̅ε̅’, εισελευσεται εισ την βασιλειαν των ουρανων, αλλ ο ποιων το θελημα του πατροσ μου του εν τοισ ουρανοισ. 22 πολλοι ερουσιν μοι εν εκεινη τη ημερα, ‘κ̅ε̅, κ̅ε̅, ου τω σω ονοματι επροφητευσαμεν, και τω σω ονοματι δαιμονια εξεβαλομεν, και τω σω ονοματι δυναμεισ πολλασ εποιησαμεν?’ 23 και τοτε ομολογησω αυτοισ, οτι ‘ουδεποτε εγνων υμασ, “αποχωρειτε απ εμου, οι εργαζομενοι την ανομιαν”.’
24 πασ ουν οστισ ακουει μου τουσ λογουσ τουτουσ και ποιει αυτουσ, ομοιωθησεται ανδρι φρονιμω, οστισ ωκοδομησεν αυτου την οικιαν επι την πετραν. 25 και κατεβη η βροχη, και ηλθον οι ποταμοι, και επνευσαν οι ανεμοι, και προσεπεσαν τη οικια εκεινη; και ουκ επεσεν, τεθεμελιωτο γαρ επι την πετραν. 26 και πασ ο ακουων μου τουσ λογουσ τουτουσ και μη ποιων αυτουσ, ομοιωθησεται ανδρι μωρω, οστισ ωκοδομησεν αυτου την οικιαν επι την αμμον. 27 και κατεβη η βροχη, και ηλθον οι ποταμοι, και επνευσαν οι ανεμοι, και προσεκοψαν τη οικια εκεινη; και επεσεν και ην η πτωσισ αυτησ μεγαλη.”
28 και εγενετο, οτε ετελεσεν ο ι̅σ̅ τουσ λογουσ τουτουσ, εξεπλησσοντο οι οχλοι επι τη διδαχη αυτου; 29 ην γαρ διδασκων αυτουσ ωσ εξουσιαν εχων, και ουχ ωσ οι γραμματεισ αυτων.