κατα μαρκον 7

1 και συναγονται προσ αυτον οι φαρισαιοι και τινεσ των γραμματεων, ελθοντεσ απο ιεροσολυμων, 2 και ιδοντεσ τινασ των μαθητων αυτου, οτι κοιναισ χερσιν, τουτ εστιν ανιπτοισ, εσθιουσιν τουσ αρτουσ. 3 (οι γαρ φαρισαιοι και παντεσ οι ιουδαιοι, εαν μη πυγμη νιψωνται τασ χειρασ ουκ εσθιουσιν, κρατουντεσ την παραδοσιν των πρεσβυτερων, 4 και απ αγορασ εαν μη βαπτισωνται ουκ εσθιουσιν, και αλλα πολλα εστιν α παρελαβον κρατειν, βαπτισμουσ ποτηριων και ξεστων και χαλκιων.) 5 και επερωτωσιν αυτον οι φαρισαιοι και οι γραμματεισ, “δια τι ου περιπατουσιν οι μαθηται σου κατα την παραδοσιν των πρεσβυτερων, αλλα κοιναισ χερσιν εσθιουσιν τον αρτον?” 6 ο δε αποκριθεισ ειπεν αυτοισ, οτι “καλωσ επροφητευσεν ησαιασ περι υμων των υποκριτων, ωσ γεγραπται, οτι ‘ουτοσ ο λαοσ τοισ χειλεσιν με τιμα, η δε καρδια αυτων πορρω απεχει απ εμου. 7 ματην δε σεβονται με, διδασκοντεσ διδασκαλιασ ενταλματα ανθρωπων.’ 8 αφεντεσ την εντολην του θ̅υ̅, κρατειτε την παραδοσιν των ανθρωπων.”

9 και ελεγεν αυτοισ, “καλωσ αθετειτε την εντολην του θ̅υ̅, ινα την παραδοσιν υμων τηρησητε. 10 μωυσησ γαρ ειπεν, ‘τιμα τον πατερα σου και την μητερα σου’; και, ‘ο κακολογων πατερα η μητερα θανατω τελευτατω.’ 11 υμεισ δε λεγετε, ‘εαν ειπη ανθρωποσ τω πατρι η τη μητρι, “κορβαν”’, (ο εστιν “δωρον”), ‘“ο εαν εξ εμου ωφεληθησ”’, 12 ουκετι αφιετε αυτον ουδεν ποιησαι τω πατρι η τη μητρι, 13 ακυρουντεσ τον λογον του θ̅υ̅ τη παραδοσει υμων η παρεδωκατε. και παρομοια τοιαυτα πολλα ποιειτε.”

14 και προσκαλεσαμενοσ παλιν τον οχλον, ελεγεν αυτοισ, “ακουσατε μου παντεσ και συνετε: 15 ουδεν εστιν εξωθεν του ανθρωπου εισπορευομενον εισ αυτον, ο δυναται κοινωσαι αυτον; αλλα τα εκ του ανθρωπου εκπορευομενα, εστιν τα κοινουντα τον ανθρωπον.”

17 και οτε εισηλθεν εισ οικον απο του οχλου, επηρωτων αυτον οι μαθηται αυτου την παραβολην. 18 και λεγει αυτοισ, “ουτωσ και υμεισ ασυνετοι εστε? ου νοειτε οτι παν το εξωθεν εισπορευομενον εισ τον ανθρωπον, ου δυναται αυτον κοινωσαι, 19 οτι ουκ εισπορευεται αυτου εισ την καρδιαν, αλλ εισ την κοιλιαν, και εισ τον αφεδρωνα εκπορευεται?” (καθαριζων παντα τα βρωματα.) 20 ελεγεν δε, οτι “το εκ του ανθρωπου εκπορευομενον, εκεινο κοινοι τον ανθρωπον. 21 εσωθεν γαρ εκ τησ καρδιασ των ανθρωπων οι διαλογισμοι οι κακοι εκπορευονται, πορνειαι, κλοπαι, φονοι, 22 μοιχειαι, πλεονεξιαι, πονηριαι, δολοσ, ασελγεια, οφθαλμοσ πονηροσ, βλασφημια, υπερηφανια, αφροσυνη. 23 παντα ταυτα τα πονηρα εσωθεν εκπορευεται και κοινοι τον ανθρωπον.”

24 εκειθεν δε αναστασ, απηλθεν εισ τα ορια τυρου και σιδωνοσ. και εισελθων εισ οικιαν, ουδενα ηθελεν γνωναι, και ουκ ηδυνασθη λαθειν. 25 αλλ ευθυσ ακουσασα γυνη περι αυτου, ησ ειχεν το θυγατριον αυτησ πνευμα ακαθαρτον ελθουσα, προσεπεσεν προσ τουσ ποδασ αυτου. 26 η δε γυνη ην ελληνισ, συροφοινικισσα τω γενει, και ηρωτα αυτον ινα το δαιμονιον εκβαλη εκ τησ θυγατροσ αυτησ. 27 και ελεγεν αυτη, “αφεσ πρωτον χορτασθηναι τα τεκνα; ου γαρ εστιν καλον λαβειν τον αρτον των τεκνων, και τοισ κυναριοισ βαλειν.” 28 η δε απεκριθη και λεγει αυτω, “ναι, κ̅ε̅, και τα κυναρια υποκατω τησ τραπεζησ εσθιουσιν απο των ψιχιων των παιδιων.” 29 και ειπεν αυτη, “δια τουτον τον λογον, υπαγε, εξεληλυθεν το δαιμονιον, εκ τησ θυγατροσ σου.” 30 και απελθουσα εισ τον οικον αυτησ, ευρεν το παιδιον βεβλημενον επι την κλινην, και το δαιμονιον εξεληλυθοσ.

31 και παλιν εξελθων εκ των οριων τυρου, ηλθεν δια σιδωνοσ εισ την θαλασσαν τησ γαλιλαιασ, ανα μεσον των οριων δεκαπολεωσ. 32 και φερουσιν αυτω κωφον και μογιλαλον, και παρακαλουσιν αυτον ινα επιθη αυτω την χειρα. 33 και απολαβομενοσ αυτον απο του οχλου κατ ιδιαν, εβαλεν τουσ δακτυλουσ αυτου εισ τα ωτα αυτου, και πτυσασ, ηψατο τησ γλωσσησ αυτου, 34 και αναβλεψασ εισ τον ουρανον εστεναξεν, και λεγει αυτω, “εφφαθα”, ο εστιν, “διανοιχθητι”. 35 και ηνοιγησαν αυτου αι ακοαι, και ελυθη ο δεσμοσ τησ γλωσσησ αυτου, και ελαλει ορθωσ. 36 και διεστειλατο αυτοισ ινα μηδενι λεγωσιν. οσον δε αυτοισ διεστελλετο, αυτοι μαλλον περισσοτερον εκηρυσσον. 37 και υπερ περισσωσ εξεπλησσοντο λεγοντεσ, “καλωσ παντα πεποιηκεν, και τουσ κωφουσ ποιει ακουειν, και αλαλουσ λαλειν.”