1 ην δε το πασχα και τα αζυμα μετα δυο ημερασ. και εζητουν οι αρχιερεισ και οι γραμματεισ, πωσ αυτον εν δολω κρατησαντεσ, αποκτεινωσιν. 2 ελεγον γαρ, “μη εν τη εορτη, μηποτε εσται θορυβοσ του λαου.”
3 και οντοσ αυτου εν βηθανια, εν τη οικια σιμωνοσ του λεπρου, κατακειμενου αυτου, ηλθεν γυνη εχουσα αλαβαστρον μυρου, ναρδου πιστικησ πολυτελουσ; συντριψασα την αλαβαστρον, κατεχεεν αυτου τησ κεφαλησ. 4 ησαν δε τινεσ αγανακτουντεσ προσ εαυτουσ, “εισ τι η απωλεια αυτη του μυρου γεγονεν? 5 ηδυνατο γαρ τουτο το μυρον πραθηναι επανω δηναριων τριακοσιων, και δοθηναι τοισ πτωχοισ.” και ενεβριμωντο αυτη. 6 ο δε ι̅σ̅ ειπεν, “αφετε αυτην; τι αυτη κοπουσ παρεχετε? καλον εργον ηργασατο εν εμοι. 7 παντοτε γαρ τουσ πτωχουσ εχετε μεθ εαυτων, και οταν θελητε, δυνασθε αυτοισ ευ ποιησαι; εμε δε ου παντοτε εχετε. 8 ο εσχεν εποιησεν; προελαβεν μυρισαι το σωμα μου εισ τον ενταφιασμον. 9 αμην, δε λεγω υμιν, οπου εαν κηρυχθη το ευαγγελιον εισ ολον τον κοσμον, και ο εποιησεν αυτη, λαληθησεται εισ μνημοσυνον αυτησ.”
10 και ιουδασ ισκαριωθ, ο εισ των δωδεκα, απηλθεν προσ τουσ αρχιερεισ, ινα αυτον παραδοι αυτοισ. 11 οι δε ακουσαντεσ εχαρησαν, και επηγγειλαντο αυτω αργυριον δουναι. και εζητει πωσ αυτον ευκαιρωσ παραδοι.
12 και τη πρωτη ημερα των αζυμων, οτε το πασχα εθυον, λεγουσιν αυτω οι μαθηται αυτου, “που θελεισ απελθοντεσ ετοιμασωμεν, ινα φαγησ το πασχα?” 13 και αποστελλει δυο των μαθητων αυτου, και λεγει αυτοισ, “υπαγετε εισ την πολιν, και απαντησει υμιν ανθρωποσ, κεραμιον υδατοσ βασταζων; ακολουθησατε αυτω. 14 και οπου εαν εισελθη, ειπατε τω οικοδεσποτη, οτι ‘ο διδασκαλοσ λεγει, “που εστιν το καταλυμα μου, οπου το πασχα μετα των μαθητων μου φαγω?”’ 15 και αυτοσ υμιν δειξει αναγαιον μεγα εστρωμενον ετοιμον; και εκει ετοιμασατε ημιν.” 16 και εξηλθον οι μαθηται, και ηλθον εισ την πολιν, και ευρον καθωσ ειπεν αυτοισ, και ητοιμασαν το πασχα.
17 και οψιασ γενομενησ, ερχεται μετα των δωδεκα. 18 και ανακειμενων αυτων και εσθιοντων, ο ι̅σ̅ ειπεν, “αμην, λεγω υμιν οτι εισ εξ υμων παραδωσει με, ο εσθιων μετ εμου.” 19 ηρξαντο λυπεισθαι, και λεγειν αυτω εισ κατα εισ, “μητι εγω?” 20 ο δε ειπεν αυτοισ, “εισ των δωδεκα, ο εμβαπτομενοσ μετ εμου εισ το τρυβλιον. 21 οτι ο μεν υιοσ του ανθρωπου υπαγει, καθωσ γεγραπται περι αυτου; ουαι δε τω ανθρωπω εκεινω δι ου ο υιοσ του ανθρωπου παραδιδοται; καλον ην αυτω ει ουκ εγεννηθη ο ανθρωποσ εκεινοσ.”
22 και εσθιοντων αυτων, λαβων αρτον, ευλογησασ, εκλασεν και εδωκεν αυτοισ, και ειπεν, “λαβετε, τουτο εστιν το σωμα μου.” 23 και λαβων ποτηριον, ευχαριστησασ εδωκεν αυτοισ, και επιον εξ αυτου παντεσ. 24 και ειπεν αυτοισ, “τουτο εστιν το αιμα μου τησ διαθηκησ, το εκχυννομενον υπερ πολλων. 25 αμην, λεγω υμιν οτι ουκετι ου μη πιω εκ του γενηματοσ τησ αμπελου, εωσ τησ ημερασ εκεινησ οταν αυτο πινω καινον, εν τη βασιλεια του θ̅υ̅.”
26 και υμνησαντεσ, εξηλθον εισ το οροσ των ελαιων. 27 και λεγει αυτοισ ο ι̅σ̅, οτι “παντεσ σκανδαλισθησεσθε, οτι γεγραπται, ‘παταξω τον ποιμενα και τα προβατα διασκορπισθησονται.’ 28 αλλα μετα το εγερθηναι με, προαξω υμασ εισ την γαλιλαιαν.” 29 ο δε πετροσ εφη αυτω, “ει και παντεσ σκανδαλισθησονται, αλλ ουκ εγω.” 30 και λεγει αυτω ο ι̅σ̅, “αμην, λεγω σοι οτι συ σημερον, ταυτη τη νυκτι, πριν η δισ αλεκτορα φωνησαι, τρισ με απαρνηση.” 31 ο δε εκ περισσωσ ελαλει, “εαν δεη με συναποθανειν σοι, ου μη σε απαρνησομαι.” ωσαυτωσ δε και παντεσ ελεγον.
32 και ερχονται εισ χωριον, ου το ονομα γεθσημανει; και λεγει τοισ μαθηταισ αυτου, “καθισατε ωδε, εωσ προσευξωμαι.” 33 και παραλαμβανει τον πετρον, και ιακωβον, και ιωαννην, μετ αυτου; και ηρξατο εκθαμβεισθαι και αδημονειν. 34 και λεγει αυτοισ, “περιλυποσ εστιν η ψυχη μου εωσ θανατου; μεινατε ωδε και γρηγορειτε.” 35 και προελθων μικρον, επιπτεν επι τησ γησ και προσηυχετο ινα ει δυνατον εστιν, παρελθη απ αυτου η ωρα. 36 και ελεγεν, “αββα, ο πατηρ, παντα δυνατα σοι; παρενεγκε το ποτηριον τουτο απ εμου; αλλ ου τι εγω θελω, αλλα τι συ.” 37 και ερχεται και ευρισκει αυτουσ καθευδοντασ; και λεγει τω πετρω, “σιμων, καθευδεισ? ουκ ισχυσασ μιαν ωραν γρηγορησαι? 38 γρηγορειτε και προσευχεσθε ινα μη ελθητε εισ πειρασμον. το μεν πνευμα προθυμον, η δε σαρξ ασθενησ.” 39 και παλιν απελθων, προσηυξατο τον αυτον λογον ειπων. 40 και παλιν ελθων, ευρεν αυτουσ καθευδοντασ, ησαν γαρ αυτων οι οφθαλμοι καταβαρυνομενοι, και ουκ ηδεισαν τι αποκριθωσιν αυτω. 41 και ερχεται το τριτον, και λεγει αυτοισ, “καθευδετε το λοιπον και αναπαυεσθε. απεχει, ηλθεν η ωρα; ιδου, παραδιδοται ο υιοσ του ανθρωπου εισ τασ χειρασ των αμαρτωλων. 42 εγειρεσθε, αγωμεν; ιδου, ο παραδιδουσ με ηγγικεν!”
43 και ευθυσ ετι αυτου λαλουντοσ, παραγινεται ιουδασ, εισ των δωδεκα, και μετ αυτου οχλοσ μετα μαχαιρων και ξυλων, παρα των αρχιερεων, και των γραμματεων, και των πρεσβυτερων. 44 δεδωκει δε ο παραδιδουσ αυτον συσσημον αυτοισ λεγων, “ον αν φιλησω, αυτοσ εστιν; κρατησατε αυτον, και απαγετε ασφαλωσ.” 45 και ελθων ευθυσ προσελθων αυτω, λεγει, “ραββει”, και κατεφιλησεν αυτον. 46 οι δε επεβαλαν τασ χειρασ αυτων και εκρατησαν αυτον. 47 εισ δε τισ των παρεστηκοτων, σπασαμενοσ την μαχαιραν, επαισεν τον δουλον του αρχιερεωσ, και αφειλεν αυτου το ωταριον. 48 και αποκριθεισ ο ι̅σ̅ ειπεν αυτοισ, “ωσ επι ληστην εξηλθατε μετα μαχαιρων και ξυλων συνλαβειν με? 49 καθ ημεραν ημην προσ υμασ εν τω ιερω διδασκων, και ουκ εκρατησατε με; αλλ ινα πληρωθωσιν αι γραφαι.” 50 και αφεντεσ αυτον, εφυγον παντεσ.
51 και νεανισκοσ τισ συνηκολουθει αυτω, περιβεβλημενοσ σινδονα επι γυμνου; και κρατουσιν αυτον, 52 ο δε καταλιπων την σινδονα, γυμνοσ εφυγεν.
53 και απηγαγον τον ι̅ν̅ προσ τον αρχιερεα, και συνερχονται παντεσ οι αρχιερεισ, και οι πρεσβυτεροι, και οι γραμματεισ. 54 και ο πετροσ απο μακροθεν ηκολουθησεν αυτω, εωσ εσω εισ την αυλην του αρχιερεωσ; και ην συνκαθημενοσ μετα των υπηρετων, και θερμαινομενοσ προσ το φωσ. 55 οι δε αρχιερεισ και ολον το συνεδριον εζητουν κατα του ι̅υ̅ μαρτυριαν, εισ το θανατωσαι αυτον, και ουχ ηυρισκον. 56 πολλοι γαρ εψευδομαρτυρουν κατ αυτου, και ισαι αι μαρτυριαι ουκ ησαν. 57 και τινεσ ανασταντεσ, εψευδομαρτυρουν κατ αυτου λεγοντεσ, 58 οτι “ημεισ ηκουσαμεν αυτου λεγοντοσ, οτι ‘εγω καταλυσω τον ναον τουτον, τον χειροποιητον, και δια τριων ημερων αλλον αχειροποιητον οικοδομησω.’” 59 και ουδε ουτωσ ιση ην η μαρτυρια αυτων. 60 και αναστασ ο αρχιερευσ εισ μεσον, επηρωτησεν τον ι̅ν̅ λεγων, “ουκ αποκρινη ουδεν? τι ουτοι σου καταμαρτυρουσιν?” 61 ο δε εσιωπα, και ουκ απεκρινατο ουδεν. παλιν ο αρχιερευσ επηρωτα αυτον, και λεγει αυτω, “συ ει ο χ̅σ̅, ο υιοσ του ευλογητου?” 62 ο δε ι̅σ̅ ειπεν, “εγω ειμι; και οψεσθε τον υιον του ανθρωπου ‘εκ δεξιων καθημενον’ τησ δυναμεωσ, και ‘ερχομενον μετα των νεφελων του ουρανου’.” 63 ο δε αρχιερευσ διαρρηξασ τουσ χιτωνασ αυτου λεγει, “τι ετι χρειαν εχομεν μαρτυρων? 64 ηκουσατε τησ βλασφημιασ. τι υμιν φαινεται?” οι δε παντεσ κατεκριναν αυτον, ενοχον ειναι θανατου. 65 και ηρξαντο τινεσ εμπτυειν αυτω, και περικαλυπτειν αυτου το προσωπον, και κολαφιζειν αυτον, και λεγειν αυτω, “προφητευσον!” και οι υπηρεται ραπισμασιν αυτον ελαβον.
66 και οντοσ του πετρου κατω εν τη αυλη, ερχεται μια των παιδισκων του αρχιερεωσ, 67 και ιδουσα τον πετρον θερμαινομενον, εμβλεψασα αυτω λεγει, “και συ μετα του ναζαρηνου ησθα του ι̅υ̅.” 68 ο δε ηρνησατο λεγων, “ουτε οιδα, ουτε επισταμαι συ τι λεγεισ”; και εξηλθεν εξω εισ το προαυλιον. 69 και η παιδισκη ιδουσα αυτον, ηρξατο παλιν λεγειν τοισ παρεστωσιν, οτι “ουτοσ εξ αυτων εστιν.” 70 ο δε παλιν ηρνειτο. και μετα μικρον, παλιν οι παρεστωτεσ ελεγον τω πετρω, “αληθωσ εξ αυτων ει, και γαρ γαλιλαιοσ ει”; 71 ο δε ηρξατο αναθεματιζειν και ομνυειν, οτι “ουκ οιδα τον ανθρωπον τουτον, ον λεγετε!” 72 και ευθυσ εκ δευτερου αλεκτωρ εφωνησεν. και ανεμνησθη ο πετροσ το ρημα ωσ ειπεν αυτω ο ι̅σ̅, οτι “πριν αλεκτορα φωνησαι δισ, τρισ με απαρνηση”; και επιβαλων, εκλαιεν.