1 και εκπορευομενου αυτου εκ του ιερου, λεγει αυτω εισ των μαθητων αυτου, “διδασκαλε, ιδε, ποταποι λιθοι και ποταπαι οικοδομαι!” 2 και ο ι̅σ̅ ειπεν αυτω, “βλεπεισ ταυτασ τασ μεγαλασ οικοδομασ? ου μη αφεθη ωδε λιθοσ επι λιθον, οσ ου μη καταλυθη.”
3 και καθημενου αυτου εισ το οροσ των ελαιων κατεναντι του ιερου, επηρωτα αυτον κατ ιδιαν πετροσ, και ιακωβοσ, και ιωαννησ, και ανδρεασ, 4 “ειπον ημιν ποτε ταυτα εσται, και τι το σημειον οταν μελλη ταυτα συντελεισθαι παντα?” 5 ο δε ι̅σ̅ ηρξατο λεγειν αυτοισ, “βλεπετε, μη τισ υμασ πλανηση. 6 πολλοι ελευσονται επι τω ονοματι μου λεγοντεσ, οτι ‘εγω ειμι’, και πολλουσ πλανησουσιν. 7 οταν δε ακουσητε πολεμουσ και ακοασ πολεμων, μη θροεισθε; δει γενεσθαι, αλλ ουπω το τελοσ. 8 εγερθησεται γαρ εθνοσ επ εθνοσ, και βασιλεια επι βασιλειαν. εσονται σεισμοι κατα τοπουσ, εσονται λιμοι; αρχη ωδινων ταυτα.
9 βλεπετε δε υμεισ εαυτουσ; παραδωσουσιν υμασ εισ συνεδρια και εισ συναγωγασ δαρησεσθε, και επι ηγεμονων και βασιλεων σταθησεσθε ενεκεν εμου, εισ μαρτυριον αυτοισ. 10 και εισ παντα τα εθνη πρωτον δει κηρυχθηναι το ευαγγελιον. 11 και οταν αγωσιν υμασ παραδιδοντεσ, μη προμεριμνατε τι λαλησητε, αλλ ο εαν δοθη υμιν εν εκεινη τη ωρα, τουτο λαλειτε; ου γαρ εστε υμεισ οι λαλουντεσ, αλλα το π̅ν̅α̅ το αγιον. 12 και παραδωσει αδελφοσ αδελφον εισ θανατον, και πατηρ τεκνον; και επαναστησονται τεκνα επι γονεισ και θανατωσουσιν αυτουσ. 13 και εσεσθε μισουμενοι υπο παντων δια το ονομα μου. ο δε υπομεινασ εισ τελοσ, ουτοσ σωθησεται.
14 οταν δε ιδητε ‘το βδελυγμα τησ ερημωσεωσ’, εστηκοτα οπου ου δει, ο αναγινωσκων νοειτω, τοτε οι εν τη ιουδαια, φευγετωσαν εισ τα ορη, 15 ο δε επι του δωματοσ, μη καταβατω, μηδε εισελθατω αραι τι εκ τησ οικιασ αυτου; 16 και ο εισ τον αγρον, μη επιστρεψατω εισ τα οπισω, αραι το ιματιον αυτου. 17 ουαι δε ταισ εν γαστρι εχουσαισ και ταισ θηλαζουσαισ εν εκειναισ ταισ ημεραισ! 18 προσευχεσθε δε ινα μη γενηται χειμωνοσ; 19 εσονται γαρ αι ημεραι εκειναι θλιψισ, οια ου γεγονεν τοιαυτη, απ αρχησ κτισεωσ ην εκτισεν ο θ̅σ̅, εωσ του νυν, και ου μη γενηται. 20 και ει μη εκολοβωσεν κ̅σ̅ τασ ημερασ, ουκ αν εσωθη πασα σαρξ. αλλα δια τουσ εκλεκτουσ, ουσ εξελεξατο, εκολοβωσεν τασ ημερασ. 21 και τοτε εαν τισ υμιν ειπη, ‘ιδε, ωδε ο χ̅σ̅’, ‘ιδε, εκει’, μη πιστευετε. 22 εγερθησονται γαρ ψευδοχριστοι και ψευδοπροφηται, και δωσουσιν σημεια και τερατα, προσ το αποπλαναν ει δυνατον τουσ εκλεκτουσ. 23 υμεισ δε βλεπετε; ιδου, προειρηκα υμιν παντα.
24 αλλα εν εκειναισ ταισ ημεραισ, μετα την θλιψιν εκεινην, ‘ο ηλιοσ σκοτισθησεται, και η σεληνη ου δωσει το φεγγοσ αυτησ’; 25 ‘και οι αστερεσ εσονται εκ του ουρανου πιπτοντεσ’, και αι δυναμεισ αι εν τοισ ουρανοισ σαλευθησονται. 26 και τοτε οψονται ‘τον υιον του ανθρωπου ερχομενον εν νεφελαισ’, μετα δυναμεωσ πολλησ και δοξησ; 27 και τοτε αποστελει τουσ αγγελουσ και επισυναξει τουσ εκλεκτουσ αυτου, εκ των τεσσαρων ανεμων, απ ακρου γησ εωσ ακρου ουρανου.
28 απο δε τησ συκησ, μαθετε την παραβολην: οταν ηδη ο κλαδοσ αυτησ απαλοσ γενηται, και εκφυη τα φυλλα, γινωσκετε οτι εγγυσ το θεροσ εστιν. 29 ουτωσ και υμεισ, οταν ιδητε ταυτα γινομενα, γινωσκετε οτι εγγυσ εστιν επι θυραισ. 30 αμην, λεγω υμιν οτι ου μη παρελθη η γενεα αυτη, μεχρισ ου ταυτα παντα γενηται. 31 ο ουρανοσ και η γη παρελευσονται, οι δε λογοι μου ου μη παρελευσονται.
32 περι δε τησ ημερασ εκεινησ η τησ ωρασ, ουδεισ οιδεν; ουδε οι αγγελοι εν ουρανω, ουδε ο υιοσ, ει μη ο πατηρ. 33 βλεπετε, αγρυπνειτε, και προσευχεσθε, ουκ οιδατε γαρ ποτε ο καιροσ εστιν. 34 ωσ ανθρωποσ αποδημοσ, αφεισ την οικιαν αυτου, και δουσ τοισ δουλοισ αυτου την εξουσιαν, εκαστω το εργον αυτου, και τω θυρωρω ενετειλατο ινα γρηγορη. 35 γρηγορειτε ουν; ουκ οιδατε γαρ, ποτε ο κυριοσ τησ οικιασ ερχεται, η οψε, η μεσονυκτιον, η αλεκτοροφωνιασ, η πρωι; 36 μη ελθων εξαιφνησ, ευρη υμασ καθευδοντασ. 37 ο δε υμιν λεγω, πασιν λεγω, γρηγορειτε!”