1 συνκαλεσαμενοσ δε τουσ δωδεκα, εδωκεν αυτοισ δυναμιν και εξουσιαν επι παντα τα δαιμονια, και νοσουσ θεραπευειν, 2 και απεστειλεν αυτουσ κηρυσσειν την βασιλειαν του θ̅υ̅, και ιασθαι τουσ ασθενεισ. 3 και ειπεν προσ αυτουσ, “μηδεν αιρετε εισ την οδον; μητε ραβδον, μητε πηραν, μητε αρτον, μητε αργυριον, μητε δυο χιτωνασ εχειν. 4 και εισ ην αν οικιαν εισελθητε, εκει μενετε και εκειθεν εξερχεσθε. 5 και οσοι αν μη δεχωνται υμασ, εξερχομενοι απο τησ πολεωσ εκεινησ, τον κονιορτον απο των ποδων υμων αποτινασσετε, εισ μαρτυριον επ αυτουσ.” 6 εξερχομενοι δε, διηρχοντο κατα τασ κωμασ, ευαγγελιζομενοι και θεραπευοντεσ πανταχου.
7 ηκουσεν δε ηρωδησ ο τετραρχησ τα γινομενα παντα, και διηπορει, δια το λεγεσθαι υπο τινων οτι ιωαννησ ηγερθη εκ νεκρων; 8 υπο τινων δε οτι ηλειασ εφανη; αλλων δε οτι προφητησ τισ των αρχαιων ανεστη. 9 ειπεν δε ο ηρωδησ, “ιωαννην εγω απεκεφαλισα, τισ δε εστιν ουτοσ περι ου ακουω τοιαυτα?” και εζητει ιδειν αυτον.
10 και υποστρεψαντεσ, οι αποστολοι διηγησαντο αυτω οσα εποιησαν. και παραλαβων αυτουσ, υπεχωρησεν κατ ιδιαν εισ πολιν καλουμενην βηθσαιδα. 11 οι δε οχλοι γνοντεσ, ηκολουθησαν αυτω. και αποδεξαμενοσ αυτουσ, ελαλει αυτοισ περι τησ βασιλειασ του θ̅υ̅, και τουσ χρειαν εχοντασ θεραπειασ, ιατο.
12 η δε ημερα ηρξατο κλινειν, προσελθοντεσ δε οι δωδεκα ειπον αυτω, “απολυσον τον οχλον, ινα πορευθεντεσ εισ τασ κυκλω κωμασ και αγρουσ, καταλυσωσιν και ευρωσιν επισιτισμον, οτι ωδε εν ερημω τοπω εσμεν.” 13 ειπεν δε προσ αυτουσ, “δοτε αυτοισ υμεισ φαγειν.” οι δε ειπαν, “ουκ εισιν ημιν πλειον η αρτοι πεντε και ιχθυεσ δυο, ει μητι πορευθεντεσ, ημεισ αγορασωμεν εισ παντα τον λαον τουτον βρωματα.” 14 (ησαν γαρ ωσει ανδρεσ πεντακισχιλιοι.) ειπεν δε προσ τουσ μαθητασ αυτου, “κατακλινατε αυτουσ κλισιασ ωσει ανα πεντηκοντα.” 15 και εποιησαν ουτωσ, και κατεκλιναν απαντασ. 16 λαβων δε τουσ πεντε αρτουσ και τουσ δυο ιχθυασ, αναβλεψασ εισ τον ουρανον, ευλογησεν αυτουσ και κατεκλασεν, και εδιδου τοισ μαθηταισ παραθειναι τω οχλω. 17 και εφαγον και εχορτασθησαν παντεσ; και ηρθη το περισσευσαν αυτοισ κλασματων κοφινοι δωδεκα.
18 και εγενετο εν τω ειναι αυτον προσευχομενον κατα μονασ, συνησαν αυτω οι μαθηται, και επηρωτησεν αυτουσ λεγων, “τινα με οι οχλοι λεγουσιν ειναι?” 19 οι δε αποκριθεντεσ ειπαν, “ιωαννην τον βαπτιστην, αλλοι δε, ηλειαν, αλλοι δε οτι προφητησ τισ των αρχαιων ανεστη.” 20 ειπεν δε αυτοισ, “υμεισ δε τινα με λεγετε ειναι?” πετροσ δε αποκριθεισ ειπεν, “τον χ̅ν̅ του θ̅υ̅.”
21 ο δε, επιτιμησασ αυτοισ, παρηγγειλεν μηδενι λεγειν τουτο, 22 ειπων, οτι “δει τον υιον του ανθρωπου πολλα παθειν, και αποδοκιμασθηναι απο των πρεσβυτερων, και αρχιερεων, και γραμματεων, και αποκτανθηναι και τη τριτη ημερα εγερθηναι.”
23 ελεγεν δε προσ παντασ, “ει τισ θελει οπισω μου ερχεσθαι, αρνησασθω εαυτον, και αρατω τον σταυρον αυτου καθ ημεραν, και ακολουθειτω μοι. 24 οσ γαρ αν θελη την ψυχην αυτου σωσαι, απολεσει αυτην; οσ δ αν απολεση την ψυχην αυτου ενεκεν εμου, ουτοσ σωσει αυτην. 25 τι γαρ ωφελειται ανθρωποσ, κερδησασ τον κοσμον ολον, εαυτον δε απολεσασ η ζημιωθεισ? 26 οσ γαρ αν επαισχυνθη με και τουσ εμουσ λογουσ, τουτον ο υιοσ του ανθρωπου επαισχυνθησεται, οταν ελθη εν τη δοξη αυτου, και του πατροσ, και των αγιων αγγελων. 27 λεγω δε υμιν αληθωσ, εισιν τινεσ των αυτου εστηκοτων, οι ου μη γευσωνται θανατου, εωσ αν ιδωσιν την βασιλειαν του θ̅υ̅.”
28 εγενετο δε μετα τουσ λογουσ τουτουσ ωσει ημεραι οκτω, παραλαβων πετρον, και ιωαννην, και ιακωβον, ανεβη εισ το οροσ προσευξασθαι. 29 και εγενετο εν τω προσευχεσθαι αυτον, το ειδοσ του προσωπου αυτου ετερον, και ο ιματισμοσ αυτου λευκοσ εξαστραπτων. 30 και ιδου, ανδρεσ δυο συνελαλουν αυτω, οιτινεσ ησαν μωυσησ και ηλειασ, 31 οι οφθεντεσ εν δοξη, ελεγον την εξοδον αυτου, ην ημελλεν πληρουν εν ιερουσαλημ. 32 ο δε πετροσ και οι συν αυτω ησαν βεβαρημενοι υπνω; διαγρηγορησαντεσ δε ειδον την δοξαν αυτου, και τουσ δυο ανδρασ τουσ συνεστωτασ αυτω. 33 και εγενετο εν τω διαχωριζεσθαι αυτουσ απ αυτου, ειπεν ο πετροσ προσ τον ι̅ν̅, “επιστατα, καλον εστιν ημασ ωδε ειναι; και ποιησωμεν σκηνασ τρεισ: μιαν σοι, και μιαν μωυσει, και μιαν ηλεια”, μη ειδωσ ο λεγει. 34 ταυτα δε αυτου λεγοντοσ, εγενετο νεφελη και επεσκιαζεν αυτουσ; εφοβηθησαν δε εν τω εισελθειν αυτουσ εισ την νεφελην. 35 και φωνη εγενετο εκ τησ νεφελησ λεγουσα, “ουτοσ εστιν ο υιοσ μου, ο εκλελεγμενοσ; αυτου ακουετε.” 36 και εν τω γενεσθαι την φωνην, ευρεθη ι̅σ̅ μονοσ. και αυτοι εσιγησαν, και ουδενι απηγγειλαν εν εκειναισ ταισ ημεραισ ουδεν ων εωρακαν.
37 εγενετο δε τη εξησ ημερα, κατελθοντων αυτων απο του ορουσ, συνηντησεν αυτω οχλοσ πολυσ. 38 και ιδου, ανηρ απο του οχλου εβοησεν λεγων, “διδασκαλε, δεομαι σου επιβλεψαι επι τον υιον μου, οτι μονογενησ μοι εστιν.” 39 και ιδου, πνευμα λαμβανει αυτον, και εξαιφνησ κραζει και σπαρασσει αυτον μετα αφρου, και μογισ αποχωρει απ αυτου, συντριβον αυτον. 40 και εδεηθην των μαθητων σου ινα εκβαλωσιν αυτο, και ουκ ηδυνηθησαν. 41 αποκριθεισ δε ο ι̅σ̅ ειπεν, “ω γενεα απιστοσ και διεστραμμενη, εωσ ποτε εσομαι προσ υμασ και ανεξομαι υμων? προσαγαγε ωδε τον υιον σου.” 42 ετι δε προσερχομενου αυτου, ερρηξεν αυτον το δαιμονιον και συνεσπαραξεν. επετιμησεν δε ο ι̅σ̅ τω πνευματι τω ακαθαρτω, και ιασατο τον παιδα και απεδωκεν αυτον τω πατρι αυτου. 43 εξεπλησσοντο δε παντεσ επι τη μεγαλειοτητι του θ̅υ̅.
παντων δε θαυμαζοντων επι πασιν οισ εποιει, ειπεν προσ τουσ μαθητασ αυτου, 44 “θεσθε υμεισ εισ τα ωτα υμων τουσ λογουσ τουτουσ, ο γαρ υιοσ του ανθρωπου μελλει παραδιδοσθαι εισ χειρασ ανθρωπων.” 45 οι δε ηγνοουν το ρημα τουτο, και ην παρακεκαλυμμενον απ αυτων, ινα μη αισθωνται αυτο; και εφοβουντο ερωτησαι αυτον περι του ρηματοσ τουτου.
46 εισηλθεν δε διαλογισμοσ εν αυτοισ, το τισ αν ειη μειζων αυτων. 47 ο δε ι̅σ̅ ειδωσ τον διαλογισμον τησ καρδιασ αυτων, επιλαβομενοσ παιδιον, εστησεν αυτο παρ εαυτω, 48 και ειπεν αυτοισ, “οσ εαν δεξηται τουτο το παιδιον επι τω ονοματι μου, εμε δεχεται; και οσ αν εμε δεξηται, δεχεται τον αποστειλαντα με. ο γαρ μικροτεροσ εν πασιν υμιν υπαρχων, ουτοσ εστιν μεγασ.”
49 αποκριθεισ δε ιωαννησ ειπεν, “επιστατα, ειδομεν τινα εν τω ονοματι σου εκβαλλοντα δαιμονια, και εκωλυομεν αυτον, οτι ουκ ακολουθει μεθ ημων.” 50 ειπεν δε προσ αυτον ο ι̅σ̅, “μη κωλυετε; οσ γαρ ουκ εστιν καθ υμων, υπερ υμων εστιν.”
51 εγενετο δε εν τω συνπληρουσθαι τασ ημερασ τησ αναλημψεωσ αυτου, και αυτοσ το προσωπον εστηρισεν, του πορευεσθαι εισ ιερουσαλημ, 52 και απεστειλεν αγγελουσ προ προσωπου αυτου. και πορευθεντεσ, εισηλθον εισ κωμην σαμαρειτων, ωσ ετοιμασαι αυτω. 53 και ουκ εδεξαντο αυτον, οτι το προσωπον αυτου ην πορευομενον εισ ιερουσαλημ. 54 ιδοντεσ δε, οι μαθηται ιακωβοσ και ιωαννησ ειπαν, “κ̅ε̅, θελεισ ειπωμεν πυρ καταβηναι απο του ουρανου και αναλωσαι αυτουσ?” 55 στραφεισ δε, επετιμησεν αυτοισ. 56 και επορευθησαν εισ ετεραν κωμην.
57 και πορευομενων αυτων εν τη οδω, ειπεν τισ προσ αυτον, “ακολουθησω σοι οπου εαν απερχη.” 58 και ειπεν αυτω ο ι̅σ̅, “αι αλωπεκεσ φωλεουσ εχουσιν, και τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσεισ, ο δε υιοσ του ανθρωπου ουκ εχει που την κεφαλην κλινη.” 59 ειπεν δε προσ ετερον, “ακολουθει μοι.” ο δε ειπεν, “κ̅ε̅, επιτρεψον μοι απελθοντι, πρωτον θαψαι τον πατερα μου.” 60 ειπεν δε αυτω, “αφεσ τουσ νεκρουσ θαψαι τουσ εαυτων νεκρουσ; συ δε απελθων, διαγγελλε την βασιλειαν του θ̅υ̅.” 61 ειπεν δε και ετεροσ, “ακολουθησω σοι, κ̅ε̅, πρωτον δε επιτρεψον μοι αποταξασθαι τοισ εισ τον οικον μου.” 62 ειπεν δε ο ι̅σ̅, “ουδεισ επιβαλων την χειρα αυτου επ αροτρον και βλεπων εισ τα οπισω, ευθετοσ εστιν τη βασιλεια του θ̅υ̅.”