1 μετα δε ταυτα, ανεδειξεν ο κ̅σ̅ και ετερουσ εβδομηκοντα δυο, και απεστειλεν αυτουσ ανα δυο προ προσωπου αυτου, εισ πασαν πολιν και τοπον ου ημελλεν αυτοσ ερχεσθαι. 2 ελεγεν δε προσ αυτουσ, “ο μεν θερισμοσ πολυσ, οι δε εργαται ολιγοι. δεηθητε ουν του κ̅υ̅ του θερισμου, οπωσ εργατασ εκβαλη εισ τον θερισμον αυτου. 3 υπαγετε ιδου, αποστελλω υμασ ωσ αρνασ εν μεσω λυκων. 4 μη βασταζετε βαλλαντιον, μη πηραν, μη υποδηματα; και μηδενα κατα την οδον ασπασησθε. 5 εισ ην δ αν εισελθητε οικιαν, πρωτον λεγετε, ‘ειρηνη τω οικω τουτω.’ 6 και εαν εκει η υιοσ ειρηνησ, επαναπαησεται επ αυτον η ειρηνη υμων; ει δε μη γε εφ υμασ ανακαμψει. 7 εν αυτη δε τη οικια μενετε, εσθιοντεσ και πινοντεσ τα παρ αυτων; αξιοσ γαρ ο εργατησ του μισθου αυτου. μη μεταβαινετε εξ οικιασ εισ οικιαν. 8 και εισ ην αν πολιν εισερχησθε, και δεχωνται υμασ, εσθιετε τα παρατιθεμενα υμιν. 9 και θεραπευετε τουσ εν αυτη ασθενεισ, και λεγετε αυτοισ, ‘ηγγικεν εφ υμασ η βασιλεια του θ̅υ̅.’ 10 εισ ην δ αν πολιν εισελθητε, και μη δεχωνται υμασ, εξελθοντεσ εισ τασ πλατειασ αυτησ ειπατε, 11 ‘και τον κονιορτον τον κολληθεντα ημιν, εκ τησ πολεωσ υμων εισ τουσ ποδασ απομασσομεθα υμιν; πλην τουτο γινωσκετε οτι ηγγικεν η βασιλεια του θ̅υ̅.’ 12 λεγω υμιν οτι σοδομοισ εν τη ημερα εκεινη ανεκτοτερον εσται, η τη πολει εκεινη.
13 ουαι σοι, χοραζειν! ουαι σοι, βηθσαιδα! οτι ει εν τυρω και σιδωνι εγενηθησαν αι δυναμεισ, αι γενομεναι εν υμιν, παλαι αν εν σακκω και σποδω καθημενοι μετενοησαν. 14 πλην τυρω και σιδωνι, ανεκτοτερον εσται εν τη κρισει η υμιν. 15 και συ, καφαρναουμ, μη εωσ ουρανου υψωθηση? εωσ του αδου καταβηση.
16 ο ακουων υμων, εμου ακουει; και ο αθετων υμασ, εμε αθετει; ο δε εμε αθετων, αθετει τον αποστειλαντα με.”
17 υπεστρεψαν δε οι εβδομηκοντα δυο μετα χαρασ λεγοντεσ, “κ̅ε̅, και τα δαιμονια υποτασσεται ημιν εν τω ονοματι σου.” 18 ειπεν δε αυτοισ, “εθεωρουν τον σαταναν ωσ αστραπην εκ του ουρανου πεσοντα. 19 ιδου, δεδωκα υμιν την εξουσιαν του πατειν επανω οφεων και σκορπιων, και επι πασαν την δυναμιν του εχθρου, και ουδεν υμασ ου μη αδικηση. 20 πλην εν τουτω μη χαιρετε οτι τα πνευματα υμιν υποτασσεται, χαιρετε δε οτι τα ονοματα υμων ενγεγραπται εν τοισ ουρανοισ.”
21 εν αυτη τη ωρα, ηγαλλιασατο τω π̅ν̅ι̅ τω αγιω και ειπεν, “εξομολογουμαι σοι, πατερ, κ̅ε̅ του ουρανου και τησ γησ, οτι απεκρυψασ ταυτα απο σοφων και συνετων, και απεκαλυψασ αυτα νηπιοισ; ναι, ο πατηρ, οτι ουτωσ ευδοκια εγενετο εμπροσθεν σου. 22 παντα μοι παρεδοθη υπο του πατροσ μου, και ουδεισ γινωσκει τισ εστιν ο υιοσ, ει μη ο πατηρ; και τισ εστιν ο πατηρ, ει μη ο υιοσ και ω εαν βουληται ο υιοσ αποκαλυψαι.”
23 και στραφεισ προσ τουσ μαθητασ κατ ιδιαν, ειπεν, “μακαριοι οι οφθαλμοι οι βλεποντεσ α βλεπετε! 24 λεγω γαρ υμιν οτι πολλοι προφηται και βασιλεισ ηθελησαν ιδειν α υμεισ βλεπετε, και ουκ ειδαν; και ακουσαι α ακουετε, και ουκ ηκουσαν.”
25 και ιδου, νομικοσ τισ ανεστη, εκπειραζων αυτον λεγων, “διδασκαλε, τι ποιησασ, ζωην αιωνιον κληρονομησω?” 26 ο δε ειπεν προσ αυτον, “εν τω νομω τι γεγραπται? πωσ αναγινωσκεισ?” 27 ο δε αποκριθεισ ειπεν, “‘αγαπησεισ κ̅ν̅ τον θ̅ν̅ σου, εξ ολησ καρδιασ σου, και εν ολη τη ψυχη σου, και εν ολη τη ισχυι σου, και εν ολη τη διανοια σου’; και, ‘τον πλησιον σου ωσ σεαυτον.’” 28 ειπεν δε αυτω, “ορθωσ απεκριθησ. τουτο ποιει, και ζηση.”
29 ο δε θελων δικαιωσαι εαυτον, ειπεν προσ τον ι̅ν̅, “και τισ εστιν μου πλησιον?” 30 υπολαβων δε ι̅σ̅ ειπεν, “ανθρωποσ τισ κατεβαινεν απο ιερουσαλημ εισ ιερειχω, και λησταισ περιεπεσεν, οι και εκδυσαντεσ αυτον, και πληγασ επιθεντεσ, απηλθον αφεντεσ ημιθανη. 31 κατα συνκυριαν δε ιερευσ τισ κατεβαινεν εν τη οδω εκεινη, και ιδων αυτον αντιπαρηλθεν; 32 ομοιωσ δε και λευειτησ κατα τον τοπον, ελθων και ιδων αντιπαρηλθεν. 33 σαμαρειτησ δε τισ οδευων ηλθεν κατ αυτον, και ιδων εσπλαγχνισθη 34 και προσελθων, κατεδησεν τα τραυματα αυτου, επιχεων ελαιον και οινον; επιβιβασασ δε αυτον επι το ιδιον κτηνοσ, ηγαγεν αυτον εισ πανδοχειον και επεμεληθη αυτου. 35 και επι την αυριον εκβαλων, εδωκεν δυο δηναρια τω πανδοχει, και ειπεν, ‘επιμεληθητι αυτου, και ο τι αν προσδαπανησησ, εγω εν τω επανερχεσθαι με αποδωσω σοι.’ 36 τισ τουτων των τριων πλησιον δοκει σοι γεγονεναι, του εμπεσοντοσ εισ τουσ ληστασ?” 37 ο δε ειπεν, “ο ποιησασ το ελεοσ μετ αυτου.” ειπεν δε αυτω ο ι̅σ̅, “πορευου και συ ποιει ομοιωσ.”
38 εν δε τω πορευεσθαι αυτουσ, αυτοσ εισηλθεν εισ κωμην τινα; γυνη δε τισ ονοματι μαρθα υπεδεξατο αυτον, 39 και τηδε ην αδελφη καλουμενη μαριαμ, και παρακαθεσθεισα προσ τουσ ποδασ του ι̅υ̅, ηκουεν τον λογον αυτου. 40 η δε μαρθα περιεσπατο περι πολλην διακονιαν; επιστασα δε ειπεν, “κ̅ε̅, ου μελει σοι οτι η αδελφη μου μονην με κατελιπεν διακονειν? ειπε ουν αυτη ινα μοι συναντιλαβηται!” 41 αποκριθεισ δε ειπεν αυτη ο κ̅σ̅, “μαρθα, μαρθα, μεριμνασ και θορυβαζη περι πολλα, 42 ενοσ δε εστιν χρεια; μαριαμ γαρ την αγαθην μεριδα εξελεξατο, ητισ ουκ αφαιρεθησεται απ αυτησ.”