κατα λουκαν 2

1 εγενετο δε εν ταισ ημεραισ εκειναισ, εξηλθεν δογμα παρα καισαροσ αυγουστου, απογραφεσθαι πασαν την οικουμενην. 2 (αυτη απογραφη πρωτη εγενετο ηγεμονευοντοσ τησ συριασ κυρηνιου.) 3 και επορευοντο παντεσ απογραφεσθαι, εκαστοσ εισ την εαυτου πολιν. 4 ανεβη δε και ιωσηφ, απο τησ γαλιλαιασ εκ πολεωσ ναζαρεθ, εισ την ιουδαιαν εισ πολιν δαυειδ, ητισ καλειται βηθλεεμ, δια το ειναι αυτον εξ οικου και πατριασ δαυειδ, 5 απογραψασθαι συν μαριαμ, τη εμνηστευμενη αυτω, ουση ενκυω. 6 εγενετο δε εν τω ειναι αυτουσ εκει, επλησθησαν αι ημεραι του τεκειν αυτην. 7 και ετεκεν τον υιον αυτησ τον πρωτοτοκον, και εσπαργανωσεν αυτον, και ανεκλινεν αυτον εν φατνη, διοτι ουκ ην αυτοισ τοποσ εν τω καταλυματι.

8 και ποιμενεσ ησαν εν τη χωρα τη αυτη, αγραυλουντεσ και φυλασσοντεσ φυλακασ τησ νυκτοσ επι την ποιμνην αυτων. 9 και αγγελοσ κ̅υ̅ επεστη αυτοισ, και δοξα κ̅υ̅ περιελαμψεν αυτουσ, και εφοβηθησαν φοβον μεγαν. 10 και ειπεν αυτοισ ο αγγελοσ, “μη φοβεισθε; ιδου γαρ, ευαγγελιζομαι υμιν χαραν μεγαλην, ητισ εσται παντι τω λαω; 11 οτι ετεχθη υμιν σημερον σωτηρ, οσ εστιν χ̅σ̅, κ̅σ̅, εν πολει δαυειδ. 12 και τουτο υμιν το σημειον: ευρησετε βρεφοσ εσπαργανωμενον, και κειμενον εν φατνη.” 13 και εξαιφνησ εγενετο συν τω αγγελω πληθοσ στρατιασ ουρανιου, αινουντων τον θ̅ν̅ και λεγοντων, 14 “δοξα εν υψιστοισ θ̅ω̅, και επι γησ ειρηνη εν ανθρωποισ ευδοκιασ!”

15 και εγενετο ωσ απηλθον απ αυτων εισ τον ουρανον οι αγγελοι, οι ποιμενεσ ελαλουν προσ αλληλουσ, “διελθωμεν δη εωσ βηθλεεμ, και ιδωμεν το ρημα τουτο το γεγονοσ, ο ο κ̅σ̅ εγνωρισεν ημιν.” 16 και ηλθον σπευσαντεσ, και ανευρον την τε μαριαμ και τον ιωσηφ, και το βρεφοσ, κειμενον εν τη φατνη. 17 ιδοντεσ δε, εγνωρισαν περι του ρηματοσ του λαληθεντοσ αυτοισ, περι του παιδιου τουτου. 18 και παντεσ οι ακουσαντεσ, εθαυμασαν περι των λαληθεντων υπο των ποιμενων προσ αυτουσ. 19 η δε μαρια παντα συνετηρει τα ρηματα ταυτα, συμβαλλουσα εν τη καρδια αυτησ. 20 και υπεστρεψαν οι ποιμενεσ, δοξαζοντεσ και αινουντεσ τον θ̅ν̅ επι πασιν οισ ηκουσαν και ειδον, καθωσ ελαληθη προσ αυτουσ.

21 και οτε επλησθησαν ημεραι οκτω του περιτεμειν αυτον, και εκληθη το ονομα αυτου ι̅σ̅, το κληθεν υπο του αγγελου προ του συνλημφθηναι αυτον εν τη κοιλια.

22 και οτε επλησθησαν αι ημεραι του καθαρισμου αυτων κατα τον νομον μωυσεωσ, ανηγαγον αυτον εισ ιεροσολυμα παραστησαι τω κ̅ω̅, 23 καθωσ γεγραπται εν νομω κ̅υ̅, οτι “παν αρσεν διανοιγον μητραν, αγιον τω κ̅ω̅ κληθησεται”; 24 και του δουναι θυσιαν, κατα το ειρημενον εν τω νομω κ̅υ̅, “ζευγοσ τρυγονων η δυο νοσσουσ περιστερων.”

25 και ιδου, ανθρωποσ ην εν ιερουσαλημ, ω ονομα συμεων; και ο ανθρωποσ ουτοσ δικαιοσ και ευλαβησ, προσδεχομενοσ παρακλησιν του ισραηλ, και π̅ν̅α̅ ην αγιον επ αυτον. 26 και ην αυτω κεχρηματισμενον υπο του π̅ν̅σ̅ του αγιου, μη ιδειν θανατον πριν αν ιδη τον χ̅ν̅ κ̅υ̅. 27 και ηλθεν εν τω π̅ν̅ι̅ εισ το ιερον; και εν τω εισαγαγειν τουσ γονεισ, το παιδιον ι̅ν̅, του ποιησαι αυτουσ κατα το ειθισμενον του νομου περι αυτου, 28 και αυτοσ εδεξατο αυτο εισ τασ αγκαλασ, και ευλογησεν τον θ̅ν̅ και ειπεν, 29 “νυν απολυεισ τον δουλον σου, δεσποτα, κατα το ρημα σου εν ειρηνη; 30 οτι ειδον οι οφθαλμοι μου το σωτηριον σου, 31 ο ητοιμασασ κατα προσωπον παντων των λαων, 32 ‘φωσ εισ αποκαλυψιν εθνων’ και δοξαν λαου σου, ισραηλ.” 33 και ην ο πατηρ αυτου και η μητηρ θαυμαζοντεσ επι τοισ λαλουμενοισ περι αυτου. 34 και ευλογησεν αυτουσ συμεων, και ειπεν προσ μαριαμ την μητερα αυτου, “ιδου, ουτοσ κειται εισ πτωσιν και αναστασιν πολλων εν τω ισραηλ, και εισ σημειον αντιλεγομενον; 35 και σου δε αυτησ την ψυχην διελευσεται ρομφαια; οπωσ αν αποκαλυφθωσιν εκ πολλων καρδιων διαλογισμοι.”

36 και ην αννα προφητισ, θυγατηρ φανουηλ, εκ φυλησ ασηρ; αυτη προβεβηκυια εν ημεραισ πολλαισ, ζησασα μετα ανδροσ ετη επτα απο τησ παρθενιασ αυτησ, 37 και αυτη χηρα εωσ ετων ογδοηκοντα τεσσαρων, η ουκ αφιστατο του ιερου, νηστειαισ και δεησεσιν λατρευουσα νυκτα και ημεραν. 38 και αυτη τη ωρα επιστασα, ανθωμολογειτο τω θ̅ω̅, και ελαλει περι αυτου, πασιν τοισ προσδεχομενοισ λυτρωσιν ιερουσαλημ.

39 και ωσ ετελεσαν παντα τα κατα τον νομον κ̅υ̅, επεστρεψαν εισ την γαλιλαιαν, εισ πολιν εαυτων ναζαρετ. 40 το δε παιδιον ηυξανεν και εκραταιουτο, πληρουμενον σοφια, και χαρισ θ̅υ̅ ην επ αυτο.

41 και επορευοντο οι γονεισ αυτου κατ ετοσ εισ ιερουσαλημ τη εορτη του πασχα. 42 και οτε εγενετο ετων δωδεκα, αναβαινοντων αυτων κατα το εθοσ τησ εορτησ, 43 και τελειωσαντων τασ ημερασ, εν τω υποστρεφειν αυτουσ, υπεμεινεν ι̅σ̅, ο παισ εν ιερουσαλημ, και ουκ εγνωσαν οι γονεισ αυτου. 44 νομισαντεσ δε αυτον ειναι εν τη συνοδια, ηλθον ημερασ οδον και ανεζητουν αυτον εν τοισ συγγενευσιν και τοισ γνωστοισ, 45 και μη ευροντεσ, υπεστρεψαν εισ ιερουσαλημ, αναζητουντεσ αυτον. 46 και εγενετο μετα ημερασ τρεισ, ευρον αυτον εν τω ιερω, καθεζομενον εν μεσω των διδασκαλων, και ακουοντα αυτων και επερωτωντα αυτουσ. 47 εξισταντο δε παντεσ οι ακουοντεσ αυτου επι τη συνεσει και ταισ αποκρισεσιν αυτου. 48 και ιδοντεσ αυτον, εξεπλαγησαν και ειπεν προσ αυτον η μητηρ αυτου, “τεκνον, τι εποιησασ ημιν ουτωσ? ιδου, ο πατηρ σου καγω, οδυνωμενοι ζητουμεν σε.” 49 και ειπεν προσ αυτουσ, “τι οτι εζητειτε με? ουκ ηδειτε οτι εν τοισ του πατροσ μου δει ειναι με?” 50 και αυτοι ου συνηκαν το ρημα ο ελαλησεν αυτοισ. 51 και κατεβη μετ αυτων και ηλθεν εισ ναζαρετ, και ην υποτασσομενοσ αυτοισ. και η μητηρ αυτου διετηρει παντα τα ρηματα εν τη καρδια αυτησ.

52 και ι̅σ̅ προεκοπτεν τη σοφια, και ηλικια, και χαριτι παρα θ̅ω̅ και ανθρωποισ.