1 ταυτα ειπων, ι̅σ̅ εξηλθεν συν τοισ μαθηταισ αυτου περαν του χειμαρρου του κεδρων, οπου ην κηποσ, εισ ον εισηλθεν αυτοσ και οι μαθηται αυτου. 2 ηδει δε και ιουδασ, ο παραδιδουσ αυτον, τον τοπον, οτι πολλακισ συνηχθη ι̅σ̅ εκει μετα των μαθητων αυτου. 3 ο ουν ιουδασ λαβων την σπειραν, και εκ των αρχιερεων και εκ των φαρισαιων υπηρετασ, ερχεται εκει μετα φανων, και λαμπαδων, και οπλων. 4 ι̅σ̅ ουν ειδωσ παντα τα ερχομενα επ αυτον, εξελθων ειπεν αυτοισ, “τινα ζητειτε?” 5 απεκριθησαν αυτω, ι̅ν̅ τον ναζωραιον. λεγει αυτοισ, “εγω ειμι.” ιστηκει δε και ιουδασ, ο παραδιδουσ αυτον, μετ αυτων. 6 ωσ ουν ειπεν αυτοισ, “εγω ειμι”, απηλθαν εισ τα οπισω και επεσαν χαμαι. 7 παλιν ουν επηρωτησεν αυτουσ, “τινα ζητειτε?” οι δε ειπον, “ι̅ν̅ τον ναζωραιον.” 8 απεκριθη ι̅σ̅, “ειπον υμιν οτι εγω ειμι. ει ουν εμε ζητειτε, αφετε τουτουσ υπαγειν”; 9 ινα πληρωθη ο λογοσ ον ειπεν, οτι “ουσ δεδωκασ μοι, ουκ απωλεσα εξ αυτων ουδενα.” 10 σιμων ουν πετροσ εχων μαχαιραν, ειλκυσεν αυτην και επαισεν τον του αρχιερεωσ δουλον, και απεκοψεν αυτου το ωταριον το δεξιον; ην δε ονομα τω δουλω μαλχοσ. 11 ειπεν ουν ο ι̅σ̅ τω πετρω, “βαλε την μαχαιραν εισ την θηκην; το ποτηριον ο δεδωκεν μοι ο πατηρ, ου μη πιω αυτο?”
12 η ουν σπειρα, και ο χιλιαρχοσ, και οι υπηρεται των ιουδαιων, συνελαβον τον ι̅ν̅ και εδησαν αυτον. 13 και ηγαγον προσ ανναν πρωτον, ην γαρ πενθεροσ του καιαφα, οσ ην αρχιερευσ του ενιαυτου εκεινου. 14 ην δε καιαφασ ο συμβουλευσασ τοισ ιουδαιοισ οτι συμφερει ενα ανθρωπον αποθανειν υπερ του λαου.
15 ηκολουθει δε τω ι̅υ̅ σιμων πετροσ και αλλοσ μαθητησ. ο δε μαθητησ εκεινοσ ην γνωστοσ τω αρχιερει, και συνεισηλθεν τω ι̅υ̅ εισ την αυλην του αρχιερεωσ. 16 ο δε πετροσ ιστηκει προσ τη θυρα εξω. εξηλθεν ουν ο μαθητησ ο αλλοσ οσ ην γνωστοσ του αρχιερεωσ, και ειπεν τη θυρωρω και εισηγαγεν τον πετρον. 17 λεγει ουν η παιδισκη η θυρωροσ τω πετρω, “μη και συ εκ των μαθητων ει του ανθρωπου τουτου?” λεγει εκεινοσ, “ουκ ειμι.” 18 ιστηκεισαν δε οι δουλοι και οι υπηρεται, ανθρακιαν πεποιηκοτεσ, οτι ψυχοσ ην, και εθερμαινοντο; ην δε και ο πετροσ μετ αυτων εστωσ και θερμαινομενοσ.
19 ο ουν αρχιερευσ ηρωτησεν τον ι̅ν̅ περι των μαθητων αυτου, και περι τησ διδαχησ αυτου. 20 απεκριθη αυτω ι̅σ̅, “εγω παρρησια λελαληκα τω κοσμω; εγω παντοτε εδιδαξα εν συναγωγη και εν τω ιερω, οπου παντεσ οι ιουδαιοι συνερχονται, και εν κρυπτω ελαλησα ουδεν. 21 τι με ερωτασ? ερωτησον τουσ ακηκοοτασ τι ελαλησα αυτοισ; ιδε, ουτοι οιδασιν α ειπον εγω.” 22 ταυτα δε αυτου ειποντοσ, εισ παρεστηκωσ των υπηρετων εδωκεν ραπισμα τω ι̅υ̅ ειπων, “ουτωσ αποκρινη τω αρχιερει?” 23 απεκριθη αυτω ι̅σ̅, “ει κακωσ ελαλησα, μαρτυρησον περι του κακου; ει δε καλωσ, τι με δερεισ?” 24 απεστειλεν ουν αυτον ο αννασ, δεδεμενον προσ καιαφαν τον αρχιερεα.
25 ην δε σιμων πετροσ εστωσ και θερμαινομενοσ. ειπον ουν αυτω, “μη και συ εκ των μαθητων αυτου ει?” ηρνησατο εκεινοσ και ειπεν, “ουκ ειμι.” 26 λεγει εισ εκ των δουλων του αρχιερεωσ, συγγενησ ων ου απεκοψεν πετροσ το ωτιον, “ουκ εγω σε ειδον εν τω κηπω μετ αυτου?” 27 παλιν ουν ηρνησατο πετροσ, και ευθεωσ αλεκτωρ εφωνησεν.
28 αγουσιν ουν τον ι̅ν̅ απο του καιαφα εισ το πραιτωριον; ην δε πρωι. και αυτοι ουκ εισηλθον εισ το πραιτωριον, ινα μη μιανθωσιν, αλλα φαγωσιν το πασχα. 29 εξηλθεν ουν ο πειλατοσ εξω προσ αυτουσ και φησιν, “τινα κατηγοριαν φερετε κατα του ανθρωπου τουτου?” 30 απεκριθησαν και ειπαν αυτω, “ει μη ην ουτοσ κακον ποιων, ουκ αν σοι παρεδωκαμεν αυτον.” 31 ειπεν ουν αυτοισ ο πειλατοσ, “λαβετε αυτον υμεισ, και κατα τον νομον υμων, κρινατε αυτον.” ειπον αυτω οι ιουδαιοι, “ημιν ουκ εξεστιν αποκτειναι ουδενα”; 32 ινα ο λογοσ του ι̅υ̅ πληρωθη, ον ειπεν, σημαινων ποιω θανατω ημελλεν αποθνησκειν.
33 εισηλθεν ουν παλιν εισ το πραιτωριον ο πειλατοσ, και εφωνησεν τον ι̅ν̅ και ειπεν αυτω, “συ ει ο βασιλευσ των ιουδαιων?” 34 απεκριθη ι̅σ̅, “απο σεαυτου συ τουτο λεγεισ, η αλλοι ειπον σοι περι εμου?” 35 απεκριθη ο πειλατοσ, “μητι εγω ιουδαιοσ ειμι? το εθνοσ το σον και οι αρχιερεισ παρεδωκαν σε εμοι. τι εποιησασ?” 36 απεκριθη ι̅σ̅, “η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εκ του κοσμου τουτου; ει εκ του κοσμου τουτου ην η βασιλεια η εμη, οι υπηρεται οι εμοι ηγωνιζοντο αν, ινα μη παραδοθω τοισ ιουδαιοισ. νυν δε η βασιλεια η εμη ουκ εστιν εντευθεν.” 37 ειπεν ουν αυτω ο πειλατοσ, “ουκουν βασιλευσ ει συ?” απεκριθη ο ι̅σ̅, “συ λεγεισ οτι βασιλευσ ειμι. εγω εισ τουτο γεγεννημαι, και εισ τουτο εληλυθα εισ τον κοσμον, ινα μαρτυρησω τη αληθεια. πασ ο ων εκ τησ αληθειασ, ακουει μου τησ φωνησ.” 38 λεγει αυτω ο πειλατοσ, “τι εστιν αληθεια?”
και τουτο ειπων, παλιν εξηλθεν προσ τουσ ιουδαιουσ, και λεγει αυτοισ, “εγω ουδεμιαν αιτιαν ευρισκω εν αυτω. 39 εστιν δε συνηθεια υμιν, ινα ενα απολυσω υμιν εν τω πασχα; βουλεσθε ουν απολυσω υμιν τον βασιλεα των ιουδαιων?” 40 εκραυγασαν ουν παλιν λεγοντεσ, “μη τουτον, αλλα τον βαραββαν!” ην δε ο βαραββασ ληστησ.