1 ταυτα λελαληκα υμιν, ινα μη σκανδαλισθητε. 2 αποσυναγωγουσ ποιησουσιν υμασ; αλλ ερχεται ωρα, ινα πασ ο αποκτεινασ υμασ, δοξη λατρειαν προσφερειν τω θ̅ω̅. 3 και ταυτα ποιησουσιν, οτι ουκ εγνωσαν τον πατερα ουδε εμε. 4 αλλα ταυτα λελαληκα υμιν, ινα οταν ελθη η ωρα αυτων, μνημονευητε αυτων οτι εγω ειπον υμιν.
ταυτα δε υμιν εξ αρχησ ουκ ειπον, οτι μεθ υμων ημην. 5 νυν δε υπαγω προσ τον πεμψαντα με, και ουδεισ εξ υμων ερωτα με, ‘που υπαγεισ?’ 6 αλλ οτι ταυτα λελαληκα υμιν, η λυπη πεπληρωκεν υμων την καρδιαν. 7 αλλ εγω την αληθειαν λεγω υμιν, συμφερει υμιν ινα εγω απελθω. εαν γαρ μη απελθω, ο παρακλητοσ ουκ ελευσεται προσ υμασ; εαν δε πορευθω, πεμψω αυτον προσ υμασ. 8 και ελθων, εκεινοσ ελεγξει τον κοσμον περι αμαρτιασ, και περι δικαιοσυνησ, και περι κρισεωσ; 9 περι αμαρτιασ μεν, οτι ου πιστευουσιν εισ εμε; 10 περι δικαιοσυνησ δε, οτι προσ τον πατερα υπαγω, και ουκετι θεωρειτε με; 11 περι δε κρισεωσ, οτι ο αρχων του κοσμου τουτου κεκριται.
12 ετι πολλα εχω υμιν λεγειν, αλλ ου δυνασθε βασταζειν αρτι. 13 οταν δε ελθη εκεινοσ, το π̅ν̅α̅ τησ αληθειασ, οδηγησει υμασ εν τη αληθεια παση; ου γαρ λαλησει αφ εαυτου, αλλ οσα ακουσει, λαλησει; και τα ερχομενα αναγγελει υμιν. 14 εκεινοσ εμε δοξασει, οτι εκ του εμου λημψεται, και αναγγελει υμιν. 15 παντα οσα εχει ο πατηρ, εμα εστιν; δια τουτο ειπον οτι εκ του εμου λαμβανει, και αναγγελει υμιν.
16 μικρον και ουκετι θεωρειτε με; και παλιν μικρον και οψεσθε με.” 17 ειπαν ουν εκ των μαθητων αυτου προσ αλληλουσ, “τι εστιν τουτο ο λεγει ημιν, ‘μικρον και ου θεωρειτε με; και παλιν μικρον και οψεσθε με; και οτι υπαγω προσ τον πατερα’?” 18 ελεγον ουν, “τι εστιν τουτο, το ‘μικρον’? ουκ οιδαμεν τι λαλει.” 19 εγνω ι̅σ̅ οτι ηθελον αυτον ερωταν, και ειπεν αυτοισ, “περι τουτου ζητειτε μετ αλληλων, οτι ειπον, ‘μικρον και ου θεωρειτε με; και παλιν μικρον και οψεσθε με’? 20 αμην, αμην, λεγω υμιν οτι κλαυσετε και θρηνησετε υμεισ, ο δε κοσμοσ χαρησεται; υμεισ λυπηθησεσθε, αλλ η λυπη υμων εισ χαραν γενησεται. 21 η γυνη οταν τικτη, λυπην εχει, οτι ηλθεν η ωρα αυτησ; οταν δε γεννηση το παιδιον, ουκετι μνημονευει τησ θλιψεωσ δια την χαραν οτι εγεννηθη ανθρωποσ εισ τον κοσμον. 22 και υμεισ ουν νυν μεν λυπην εχετε; παλιν δε οψομαι υμασ, και χαρησεται υμων η καρδια, και την χαραν υμων, ουδεισ αιρει αφ υμων. 23 και εν εκεινη τη ημερα εμε ουκ ερωτησετε ουδεν. αμην, αμην, λεγω υμιν, αν τι αιτησητε τον πατερα, δωσει υμιν εν τω ονοματι μου. 24 εωσ αρτι ουκ ητησατε ουδεν εν τω ονοματι μου. αιτειτε και λημψεσθε, ινα η χαρα υμων η πεπληρωμενη.
25 ταυτα εν παροιμιαισ λελαληκα υμιν; ερχεται ωρα οτε ουκετι εν παροιμιαισ λαλησω υμιν, αλλα παρρησια περι του πατροσ απαγγελω υμιν. 26 εν εκεινη τη ημερα εν τω ονοματι μου αιτησεσθε, και ου λεγω υμιν οτι εγω ερωτησω τον πατερα περι υμων; 27 αυτοσ γαρ ο πατηρ φιλει υμασ, οτι υμεισ εμε πεφιληκατε, και πεπιστευκατε οτι εγω παρα του θ̅υ̅ εξηλθον. 28 εξηλθον παρα του πατροσ, και εληλυθα εισ τον κοσμον; παλιν αφιημι τον κοσμον, και πορευομαι προσ τον πατερα.”
29 λεγουσιν οι μαθηται αυτου, “ιδε, νυν εν παρρησια λαλεισ, και παροιμιαν ουδεμιαν λεγεισ. 30 νυν οιδαμεν οτι οιδασ παντα, και ου χρειαν εχεισ ινα τισ σε ερωτα. εν τουτω πιστευομεν οτι απο θ̅υ̅ εξηλθεσ.” 31 απεκριθη αυτοισ ι̅σ̅, “αρτι πιστευετε? 32 ιδου, ερχεται ωρα και εληλυθεν, ινα σκορπισθητε εκαστοσ εισ τα ιδια, καμε μονον αφητε; και ουκ ειμι μονοσ, οτι ο πατηρ μετ εμου εστιν. 33 ταυτα λελαληκα υμιν, ινα εν εμοι ειρηνην εχητε. εν τω κοσμω θλιψιν εχετε, αλλα θαρσειτε, εγω νενικηκα τον κοσμον.”