1 τοιγαρουν και ημεισ, τοσουτον εχοντεσ περικειμενον ημιν νεφοσ μαρτυρων, ογκον αποθεμενοι παντα και την ευπεριστατον αμαρτιαν δι υπομονησ, τρεχωμεν τον προκειμενον ημιν αγωνα, 2 αφορωντεσ εισ τον τησ πιστεωσ αρχηγον και τελειωτην, ι̅ν̅, οσ αντι τησ προκειμενησ αυτω χαρασ, υπεμεινεν σταυρον, αισχυνησ καταφρονησασ, “εν δεξια τε του θρονου του θ̅υ̅ κεκαθικεν”.
3 αναλογισασθε γαρ τον τοιαυτην υπομεμενηκοτα υπο των αμαρτωλων εισ εαυτουσ αντιλογιαν, ινα μη καμητε, ταισ ψυχαισ υμων εκλυομενοι. 4 ουπω μεχρισ αιματοσ αντικατεστητε, προσ την αμαρτιαν ανταγωνιζομενοι, 5 και εκλελησθε τησ παρακλησεωσ, ητισ υμιν ωσ υιοισ διαλεγεται, “υιε μου, μη ολιγωρει παιδειασ κ̅υ̅, μηδε εκλυου υπ αυτου ελεγχομενοσ; 6 ον γαρ αγαπα κ̅σ̅, παιδευει, μαστιγοι δε παντα υιον ον παραδεχεται.” 7 εισ παιδειαν υπομενετε, ωσ υιοισ υμιν προσφερεται ο θ̅σ̅; τισ γαρ υιοσ ον ου παιδευει πατηρ? 8 ει δε χωρισ εστε παιδειασ, ησ μετοχοι γεγονασι παντεσ, αρα νοθοι και ουχ υιοι εστε. 9 ειτα τουσ μεν τησ σαρκοσ ημων πατερασ ειχομεν παιδευτασ, και ενετρεπομεθα; ου πολυ δε μαλλον υποταγησομεθα τω πατρι των πνευματων, και ζησομεν? 10 οι μεν γαρ προσ ολιγασ ημερασ κατα το δοκουν αυτοισ επαιδευον; ο δε επι το συμφερον, εισ το μεταλαβειν τησ αγιοτητοσ αυτου. 11 πασα δε παιδεια προσ μεν το παρον, ου δοκει χαρασ ειναι, αλλα λυπησ; υστερον δε καρπον ειρηνικον τοισ δι αυτησ γεγυμνασμενοισ αποδιδωσιν δικαιοσυνησ.
12 διο τασ παρειμενασ χειρασ, και τα παραλελυμενα γονατα, ανορθωσατε; 13 και “τροχιασ ορθασ ποιειτε τοισ ποσιν υμων”, ινα μη το χωλον εκτραπη, ιαθη δε μαλλον.
14 ειρηνην διωκετε μετα παντων, και τον αγιασμον, ου χωρισ ουδεισ οψεται τον κ̅ν̅. 15 επισκοπουντεσ μη τισ υστερων απο τησ χαριτοσ του θ̅υ̅, μη τισ ριζα πικριασ ανω φυουσα ενοχλη, και δι αυτησ μιανθωσιν πολλοι, 16 μη τισ πορνοσ η βεβηλοσ, ωσ ησαυ, οσ αντι βρωσεωσ μιασ, απεδετο τα πρωτοτοκια εαυτου. 17 ιστε γαρ οτι και μετεπειτα θελων κληρονομησαι την ευλογιαν, απεδοκιμασθη, μετανοιασ γαρ τοπον ουχ ευρεν, καιπερ μετα δακρυων εκζητησασ αυτην.
18 ου γαρ προσεληλυθατε, ψηλαφωμενω και κεκαυμενω πυρι, και γνοφω, και ζοφω, και θυελλη, 19 και σαλπιγγοσ ηχω, και φωνη ρηματων, ησ οι ακουσαντεσ, παρητησαντο μη προστεθηναι αυτοισ λογον; 20 ουκ εφερον γαρ το διαστελλομενον, “καν θηριον θιγη του ορουσ, λιθοβοληθησεται”; 21 και ουτω φοβερον ην το φανταζομενον, μωυσησ ειπεν, “εκφοβοσ ειμι και εντρομοσ.” 22 αλλα προσεληλυθατε σιων ορει και πολει θ̅υ̅ ζωντοσ, ιερουσαλημ επουρανιω, και μυριασιν αγγελων πανηγυρει, 23 και εκκλησια πρωτοτοκων, απογεγραμμενων εν ουρανοισ, και κριτη θ̅ω̅ παντων, και πνευμασι δικαιων τετελειωμενων, 24 και διαθηκησ νεασ μεσιτη, ι̅υ̅, και αιματι ραντισμου, κρειττον λαλουντι παρα τον αβελ.
25 βλεπετε, μη παραιτησησθε τον λαλουντα. ει γαρ εκεινοι ουκ εξεφυγον επι γησ, παραιτησαμενοι τον χρηματιζοντα, πολυ μαλλον ημεισ οι τον απ ουρανων αποστρεφομενοι; 26 ου η φωνη την γην εσαλευσεν τοτε; νυν δε επηγγελται λεγων, “ετι απαξ εγω σεισω, ου μονον την γην, αλλα και τον ουρανον.” 27 το δε, “ετι απαξ”, δηλοι των σαλευομενων μεταθεσιν, ωσ πεποιημενων, ινα μεινη τα μη σαλευομενα. 28 διο βασιλειαν ασαλευτον παραλαμβανοντεσ, εχωμεν χαριν, δι ησ λατρευωμεν ευαρεστωσ τω θ̅ω̅ μετα ευλαβειασ και δεουσ. 29 και “γαρ ο θ̅σ̅ ημων πυρ καταναλισκον”.