1 λεγω δε, εφ οσον χρονον ο κληρονομοσ νηπιοσ εστιν, ουδεν διαφερει δουλου, κυριοσ παντων ων; 2 αλλα υπο επιτροπουσ εστι και οικονομουσ, αχρι τησ προθεσμιασ του πατροσ. 3 ουτωσ και ημεισ, οτε ημεν νηπιοι, υπο τα στοιχεια του κοσμου ημεθα δεδουλωμενοι. 4 οτε δε ηλθεν το πληρωμα του χρονου, εξαπεστειλεν ο θ̅σ̅ τον υιον αυτου, γενομενον εκ γυναικοσ, γενομενον υπο νομον, 5 ινα τουσ υπο νομον εξαγοραση, ινα την υιοθεσιαν απολαβωμεν. 6 οτι δε εστε υιοι, εξαπεστειλεν ο θ̅σ̅ το π̅ν̅α̅ του υιου αυτου εισ τασ καρδιασ ημων κραζον, “αββα, ο πατηρ!” 7 ωστε ουκετι ει δουλοσ, αλλα υιοσ; ει δε υιοσ, και κληρονομοσ δια θ̅υ̅.
8 αλλα τοτε μεν ουκ ειδοτεσ θ̅ν̅, εδουλευσατε τοισ φυσει μη ουσι θεοισ; 9 νυν δε γνοντεσ θ̅ν̅, μαλλον δε γνωσθεντεσ υπο θ̅υ̅, πωσ επιστρεφετε παλιν επι τα ασθενη και πτωχα στοιχεια, οισ παλιν ανωθεν δουλευειν θελετε? 10 ημερασ παρατηρεισθε, και μηνασ, και καιρουσ, και ενιαυτουσ. 11 φοβουμαι υμασ, μη πωσ εικη κεκοπιακα εισ υμασ.
12 γινεσθε ωσ εγω, οτι καγω ωσ υμεισ, αδελφοι, δεομαι υμων. ουδεν με ηδικησατε; 13 οιδατε δε οτι δι ασθενειαν τησ σαρκοσ, ευηγγελισαμην υμιν το προτερον; 14 και τον πειρασμον υμων εν τη σαρκι μου, ουκ εξουθενησατε ουδε εξεπτυσατε, αλλα ωσ αγγελον θ̅υ̅ εδεξασθε με, ωσ χ̅ν̅ ι̅ν̅. 15 που ουν ο μακαρισμοσ υμων? μαρτυρω γαρ υμιν οτι ει δυνατον τουσ οφθαλμουσ υμων εξορυξαντεσ, εδωκατε μοι. 16 ωστε εχθροσ υμων γεγονα, αληθευων υμιν? 17 ζηλουσιν υμασ ου καλωσ, αλλα εκκλεισαι υμασ θελουσιν, ινα αυτουσ ζηλουτε. 18 καλον δε ζηλουσθαι εν καλω παντοτε, και μη μονον εν τω παρειναι με προσ υμασ. 19 τεκνα μου, ουσ παλιν ωδινω, μεχρισ ου μορφωθη χ̅σ̅ εν υμιν 20 ηθελον δε παρειναι προσ υμασ αρτι, και αλλαξαι την φωνην μου, οτι απορουμαι εν υμιν.
21 λεγετε μοι, οι υπο νομον θελοντεσ ειναι, τον νομον ουκ ακουετε? 22 γεγραπται γαρ οτι αβρααμ δυο υιουσ εσχεν; ενα εκ τησ παιδισκησ, και ενα εκ τησ ελευθερασ. 23 αλλ ο μεν εκ τησ παιδισκησ, κατα σαρκα γεγεννηται; ο δε εκ τησ ελευθερασ, δι επαγγελιασ. 24 ατινα εστιν αλληγορουμενα, αυται γαρ εισιν δυο διαθηκαι: μια μεν απο ορουσ σινα εισ δουλειαν γεννωσα, ητισ εστιν αγαρ. 25 το δε αγαρ σινα οροσ εστιν εν τη αραβια, συνστοιχει δε τη νυν ιερουσαλημ, δουλευει γαρ μετα των τεκνων αυτησ; 26 η δε ανω ιερουσαλημ ελευθερα εστιν, ητισ εστιν μητηρ ημων. 27 γεγραπται γαρ, “ευφρανθητι, στειρα, η ου τικτουσα, ρηξον και βοησον, η ουκ ωδινουσα, οτι πολλα τα τεκνα τησ ερημου μαλλον, η τησ εχουσησ τον ανδρα.” 28 υμεισ δε, αδελφοι, κατα ισαακ, επαγγελιασ τεκνα εστε. 29 αλλ ωσπερ τοτε ο κατα σαρκα γεννηθεισ, εδιωκε τον κατα π̅ν̅α̅, ουτωσ και νυν. 30 αλλα τι λεγει η γραφη? “εκβαλε την παιδισκην και τον υιον αυτησ; ου γαρ μη κληρονομησει ο υιοσ τησ παιδισκησ, μετα του υιου τησ ελευθερασ.” 31 διο αδελφοι, ουκ εσμεν παιδισκησ τεκνα, αλλα τησ ελευθερασ.