1 θελω γαρ υμασ ειδεναι, ηλικον αγωνα εχω υπερ υμων και των εν λαοδικια, και οσοι ουχ εορακαν το προσωπον μου εν σαρκι, 2 ινα παρακληθωσιν αι καρδιαι αυτων, συμβιβασθεντεσ εν αγαπη, και εισ παν πλουτοσ τησ πληροφοριασ τησ συνεσεωσ; εισ επιγνωσιν του μυστηριου του θ̅υ̅, χ̅υ̅, 3 εν ω εισιν παντεσ οι θησαυροι τησ σοφιασ και γνωσεωσ αποκρυφοι. 4 τουτο λεγω, ινα μηδεισ υμασ παραλογιζηται εν πιθανολογια. 5 ει γαρ και τη σαρκι απειμι, αλλα τω πνευματι συν υμιν ειμι, χαιρων και βλεπων υμων την ταξιν, και το στερεωμα τησ εισ χ̅ν̅ πιστεωσ υμων.
6 ωσ ουν παρελαβετε τον χ̅ν̅ ι̅ν̅ τον κ̅ν̅, εν αυτω περιπατειτε, 7 ερριζωμενοι και εποικοδομουμενοι εν αυτω, και βεβαιουμενοι τη πιστει, καθωσ εδιδαχθητε, περισσευοντεσ εν ευχαριστια.
8 βλεπετε, μη τισ υμασ εσται ο συλαγωγων δια τησ φιλοσοφιασ και κενησ απατησ, κατα την παραδοσιν των ανθρωπων, κατα τα στοιχεια του κοσμου, και ου κατα χ̅ν̅. 9 οτι εν αυτω κατοικει παν το πληρωμα τησ θεοτητοσ σωματικωσ, 10 και εστε εν αυτω πεπληρωμενοι, οσ εστιν η κεφαλη πασησ αρχησ και εξουσιασ; 11 εν ω και περιετμηθητε περιτομη αχειροποιητω, εν τη απεκδυσει του σωματοσ τησ σαρκοσ, εν τη περιτομη του χ̅υ̅; 12 συνταφεντεσ αυτω εν τω βαπτισμω, εν ω και συνηγερθητε, δια τησ πιστεωσ τησ ενεργειασ του θ̅υ̅, του εγειραντοσ αυτον εκ νεκρων. 13 και υμασ νεκρουσ οντασ εν τοισ παραπτωμασιν και τη ακροβυστια τησ σαρκοσ υμων, συνεζωοποιησεν υμασ συν αυτω, χαρισαμενοσ ημιν παντα τα παραπτωματα; 14 εξαλειψασ το καθ ημων χειρογραφον τοισ δογμασιν, ο ην υπεναντιον ημιν, και αυτο ηρκεν εκ του μεσου, προσηλωσασ αυτο τω σταυρω; 15 απεκδυσαμενοσ τασ αρχασ και τασ εξουσιασ, εδειγματισεν εν παρρησια, θριαμβευσασ αυτουσ εν αυτω.
16 μη ουν τισ υμασ κρινετω εν βρωσει, και εν ποσει, η εν μερει εορτησ, η νουμηνιασ, η σαββατων, 17 α εστιν σκια των μελλοντων, το δε σωμα του χ̅υ̅. 18 μηδεισ υμασ καταβραβευετω, θελων εν ταπεινοφροσυνη, και θρησκεια των αγγελων, α εορακεν εμβατευων, εικη φυσιουμενοσ υπο του νοοσ τησ σαρκοσ αυτου, 19 και ου κρατων την κεφαλην, εξ ου παν το σωμα δια των αφων και συνδεσμων επιχορηγουμενον και συνβιβαζομενον, αυξει την αυξησιν του θ̅υ̅.
20 ει απεθανετε συν χ̅ω̅ απο των στοιχειων του κοσμου, τι ωσ ζωντεσ εν κοσμω δογματιζεσθε: 21 “μη αψη! μηδε γευση! μηδε θιγησ!” 22 α εστιν παντα εισ φθοραν τη αποχρησει, κατα τα ενταλματα και διδασκαλιασ των ανθρωπων? 23 ατινα εστιν λογον μεν εχοντα σοφιασ εν εθελοθρησκεια και ταπεινοφροσυνη, αφειδια σωματοσ, ουκ εν τιμη τινι προσ πλησμονην τησ σαρκοσ.