πραξεισ αποστολων 20

1 μετα δε το παυσασθαι τον θορυβον, μεταπεμψαμενοσ ο παυλοσ τουσ μαθητασ και παρακαλεσασ ασπασαμενοσ, εξηλθεν πορευεσθαι εισ μακεδονιαν. 2 διελθων δε τα μερη εκεινα, και παρακαλεσασ αυτουσ λογω πολλω, ηλθεν εισ την ελλαδα. 3 ποιησασ τε μηνασ τρεισ, γενομενησ επιβουλησ αυτω υπο των ιουδαιων, μελλοντι αναγεσθαι εισ την συριαν, εγενετο γνωμησ του υποστρεφειν δια μακεδονιασ. 4 συνειπετο δε αυτω σωπατροσ πυρρου βεροιαιοσ, θεσσαλονικεων δε αρισταρχοσ και σεκουνδοσ, και γαιοσ δερβαιοσ, και τιμοθεοσ, ασιανοι δε τυχικοσ και τροφιμοσ. 5 ουτοι δε προσελθοντεσ εμενον ημασ εν τρωαδι; 6 ημεισ δε εξεπλευσαμεν μετα τασ ημερασ των αζυμων απο φιλιππων, και ηλθομεν προσ αυτουσ εισ την τρωαδα αχρι ημερων πεντε, ου διετριψαμεν ημερασ επτα.

7 εν δε τη μια των σαββατων, συνηγμενων ημων κλασαι αρτον, ο παυλοσ διελεγετο αυτοισ, μελλων εξιεναι τη επαυριον, παρετεινεν τε τον λογον μεχρι μεσονυκτιου. 8 ησαν δε λαμπαδεσ ικαναι εν τω υπερωω, ου ημεν συνηγμενοι. 9 καθεζομενοσ δε τισ νεανιασ ονοματι ευτυχοσ επι τησ θυριδοσ, καταφερομενοσ υπνω βαθει; διαλεγομενου του παυλου επι πλειον, κατενεχθεισ απο του υπνου, επεσεν απο του τριστεγου κατω, και ηρθη νεκροσ. 10 καταβασ δε, ο παυλοσ επεπεσεν αυτω και συνπεριλαβων ειπεν, “μη θορυβεισθε, η γαρ ψυχη αυτου εν αυτω εστιν.” 11 αναβασ δε, και κλασασ τον αρτον και γευσαμενοσ, εφ ικανον τε ομιλησασ αχρι αυγησ, ουτωσ εξηλθεν. 12 ηγαγον δε τον παιδα ζωντα, και παρεκληθησαν ου μετριωσ.

13 ημεισ δε, προελθοντεσ επι το πλοιον, ανηχθημεν επι την ασσον, εκειθεν μελλοντεσ αναλαμβανειν τον παυλον; ουτωσ γαρ διατεταγμενοσ, ην μελλων αυτοσ πεζευειν. 14 ωσ δε συνεβαλλεν ημιν εισ την ασσον, αναλαβοντεσ αυτον, ηλθομεν εισ μιτυληνην; 15 κακειθεν αποπλευσαντεσ, τη επιουση κατηντησαμεν αντικρυσ χιου; τη δε ετερα παρεβαλομεν εισ σαμον; τη δε εχομενη ηλθομεν εισ μιλητον. 16 κεκρικει γαρ ο παυλοσ παραπλευσαι την εφεσον, οπωσ μη γενηται αυτω χρονοτριβησαι εν τη ασια; εσπευδεν γαρ ει δυνατον ειη αυτω, την ημεραν τησ πεντηκοστησ γενεσθαι εισ ιεροσολυμα.

17 απο δε τησ μιλητου, πεμψασ εισ εφεσον, μετεκαλεσατο τουσ πρεσβυτερουσ τησ εκκλησιασ. 18 ωσ δε παρεγενοντο προσ αυτον, ειπεν αυτοισ, “υμεισ επιστασθε απο πρωτησ ημερασ αφ ησ επεβην εισ την ασιαν, πωσ μεθ υμων τον παντα χρονον εγενομην, 19 δουλευων τω κ̅ω̅ μετα πασησ ταπεινοφροσυνησ, και δακρυων, και πειρασμων, των συμβαντων μοι εν ταισ επιβουλαισ των ιουδαιων; 20 ωσ ουδεν υπεστειλαμην των συμφεροντων του μη αναγγειλαι υμιν, και διδαξαι υμασ δημοσια και κατ οικουσ, 21 διαμαρτυρομενοσ ιουδαιοισ τε και ελλησιν, την εισ θ̅ν̅ μετανοιαν και πιστιν εισ τον κ̅ν̅ ημων, ι̅ν̅. 22 και νυν ιδου, δεδεμενοσ εγω τω π̅ν̅ι̅, πορευομαι εισ ιερουσαλημ, τα εν αυτη συναντησοντα μοι μη ειδωσ; 23 πλην οτι το π̅ν̅α̅ το αγιον κατα πολιν διαμαρτυρεται μοι, λεγον οτι δεσμα και θλιψεισ με μενουσιν. 24 αλλ ουδενοσ λογου ποιουμαι την ψυχην τιμιαν εμαυτω, ωσ τελειωσαι τον δρομον μου, και την διακονιαν ην ελαβον παρα του κ̅υ̅ ι̅υ̅, διαμαρτυρασθαι το ευαγγελιον τησ χαριτοσ του θ̅υ̅.

25 και νυν ιδου, εγω οιδα οτι ουκετι οψεσθε το προσωπον μου, υμεισ παντεσ, εν οισ διηλθον κηρυσσων την βασιλειαν. 26 διοτι μαρτυρομαι υμιν εν τη σημερον ημερα οτι καθαροσ ειμι απο του αιματοσ παντων, 27 ου γαρ υπεστειλαμην του μη αναγγειλαι πασαν την βουλην του θ̅υ̅ υμιν. 28 προσεχετε εαυτοισ και παντι τω ποιμνιω, εν ω υμασ το π̅ν̅α̅ το αγιον εθετο επισκοπουσ, ποιμαινειν την εκκλησιαν του θ̅υ̅, ην περιεποιησατο δια του αιματοσ του ιδιου. 29 εγω οιδα οτι εισελευσονται μετα την αφιξιν μου λυκοι βαρεισ εισ υμασ, μη φειδομενοι του ποιμνιου, 30 και εξ υμων αυτων αναστησονται ανδρεσ λαλουντεσ διεστραμμενα, του αποσπαν τουσ μαθητασ οπισω εαυτων. 31 διο γρηγορειτε, μνημονευοντεσ οτι τριετιαν νυκτα και ημεραν, ουκ επαυσαμην μετα δακρυων νουθετων ενα εκαστον. 32 και τα νυν παρατιθεμαι υμασ τω θ̅ω̅, και τω λογω τησ χαριτοσ αυτου, τω δυναμενω οικοδομησαι και δουναι την κληρονομιαν εν τοισ ηγιασμενοισ πασιν. 33 αργυριου, η χρυσιου, η ιματισμου, ουδενοσ επεθυμησα. 34 αυτοι γινωσκετε οτι ταισ χρειαισ μου και τοισ ουσι μετ εμου υπηρετησαν αι χειρεσ αυται. 35 παντα υπεδειξα υμιν οτι ουτωσ κοπιωντασ δει αντιλαμβανεσθαι των ασθενουντων, μνημονευειν τε των λογων του κ̅υ̅ ι̅υ̅ οτι αυτοσ ειπεν, ‘μακαριον εστιν μαλλον, διδοναι η λαμβανειν.’”

36 και ταυτα ειπων, θεισ τα γονατα αυτου, συν πασιν αυτοισ προσηυξατο. 37 ικανοσ δε κλαυθμοσ εγενετο παντων; και επιπεσοντεσ επι τον τραχηλον του παυλου, κατεφιλουν αυτον, 38 οδυνωμενοι μαλιστα επι τω λογω ω ειρηκει οτι ουκετι μελλουσιν το προσωπον αυτου θεωρειν. προεπεμπον δε αυτον εισ το πλοιον.