1 διοδευσαντεσ δε την αμφιπολιν και την απολλωνιαν, ηλθον εισ θεσσαλονικην, οπου ην συναγωγη των ιουδαιων. 2 κατα δε το ειωθοσ τω παυλω, εισηλθεν προσ αυτουσ, και επι σαββατα τρια, διελεξατο αυτοισ απο των γραφων, 3 διανοιγων και παρατιθεμενοσ οτι τον χ̅ν̅ εδει παθειν, και αναστηναι εκ νεκρων, και οτι “ουτοσ εστιν ο χ̅σ̅, ι̅σ̅, ον εγω καταγγελλω υμιν.” 4 και τινεσ εξ αυτων επεισθησαν και προσεκληρωθησαν τω παυλω και τω σιλα, των τε σεβομενων ελληνων πληθοσ πολυ, γυναικων τε των πρωτων ουκ ολιγαι. 5 ζηλωσαντεσ δε οι ιουδαιοι, και προσλαβομενοι των αγοραιων ανδρασ τινασ πονηρουσ, και οχλοποιησαντεσ, εθορυβουν την πολιν; και επισταντεσ τη οικια ιασονοσ, εζητουν αυτουσ προαγαγειν εισ τον δημον. 6 μη ευροντεσ δε αυτουσ, εσυρον ιασονα και τινασ αδελφουσ επι τουσ πολιταρχασ βοωντεσ, οτι “οι την οικουμενην αναστατωσαντεσ, ουτοι και ενθαδε παρεισιν, 7 ουσ υποδεδεκται ιασων; και ουτοι παντεσ απεναντι των δογματων καισαροσ πρασσουσι, βασιλεα ετερον λεγοντεσ ειναι ι̅ν̅.” 8 εταραξαν δε τον οχλον και τουσ πολιταρχασ ακουοντασ ταυτα. 9 και λαβοντεσ το ικανον παρα του ιασονοσ και των λοιπων, απελυσαν αυτουσ.
10 οι δε αδελφοι ευθεωσ δια νυκτοσ εξεπεμψαν τον τε παυλον και τον σιλαν εισ βεροιαν, οιτινεσ παραγενομενοι, εισ την συναγωγην των ιουδαιων απηεσαν. 11 ουτοι δε ησαν ευγενεστεροι των εν θεσσαλονικη, οιτινεσ εδεξαντο τον λογον μετα πασησ προθυμιασ, καθ ημεραν ανακρινοντεσ τασ γραφασ, ει εχοι ταυτα ουτωσ. 12 πολλοι μεν ουν εξ αυτων επιστευσαν, και των ελληνιδων γυναικων των ευσχημονων, και ανδρων ουκ ολιγοι. 13 ωσ δε εγνωσαν οι απο τησ θεσσαλονικησ ιουδαιοι οτι και εν τη βεροια κατηγγελη υπο του παυλου ο λογοσ του θ̅υ̅, ηλθον κακει, σαλευοντεσ και ταρασσοντεσ τουσ οχλουσ. 14 ευθεωσ δε τοτε τον παυλον εξαπεστειλαν οι αδελφοι, πορευεσθαι εωσ επι την θαλασσαν; υπεμειναν τε ο τε σιλασ και ο τιμοθεοσ εκει. 15 οι δε καθιστανοντεσ τον παυλον, ηγαγον εωσ αθηνων; και λαβοντεσ εντολην προσ τον σιλαν και τον τιμοθεον, ινα ωσ ταχιστα ελθωσιν προσ αυτον, εξηεσαν.
16 εν δε ταισ αθηναισ, εκδεχομενου αυτουσ του παυλου, παρωξυνετο το πνευμα αυτου εν αυτω, θεωρουντοσ κατειδωλον ουσαν την πολιν. 17 διελεγετο μεν ουν εν τη συναγωγη τοισ ιουδαιοισ, και τοισ σεβομενοισ, και εν τη αγορα κατα πασαν ημεραν προσ τουσ παρατυγχανοντασ; 18 τινεσ δε και των επικουριων και στοικων φιλοσοφων συνεβαλλον αυτω, και τινεσ ελεγον, “τι αν θελοι ο σπερμολογοσ ουτοσ λεγειν?” οι δε, “ξενων δαιμονιων δοκει καταγγελευσ ειναι”; οτι τον ι̅ν̅ και την αναστασιν ευηγγελιζετο. 19 επιλαβομενοι τε αυτου, επι τον αρειον παγον ηγαγον λεγοντεσ, “δυναμεθα γνωναι τισ η καινη αυτη, η υπο σου λαλουμενη, διδαχη? 20 ξενιζοντα γαρ τινα εισφερεισ εισ τασ ακοασ ημων. βουλομεθα ουν γνωναι τινα θελει ταυτα ειναι.” 21 (αθηναιοι δε παντεσ και οι επιδημουντεσ ξενοι εισ ουδεν ετερον ηυκαιρουν, η λεγειν τι η ακουειν τι καινοτερον.)
22 σταθεισ δε παυλοσ εν μεσω του αρειου παγου εφη, “ανδρεσ, αθηναιοι, κατα παντα ωσ δεισιδαιμονεστερουσ υμασ θεωρω; 23 διερχομενοσ γαρ και αναθεωρων τα σεβασματα υμων, ευρον και βωμον εν ω επεγεγραπτο, ‘αγνωστω θ̅ω̅.’ ο ουν αγνοουντεσ ευσεβειτε, τουτο εγω καταγγελλω υμιν. 24 ο θ̅σ̅ ο ποιησασ τον κοσμον και παντα τα εν αυτω, ουτοσ ουρανου και γησ υπαρχων κ̅σ̅, ουκ εν χειροποιητοισ ναοισ κατοικει, 25 ουδε υπο χειρων ανθρωπινων θεραπευεται, προσδεομενοσ τινοσ, αυτοσ διδουσ πασι ζωην, και πνοην, και τα παντα; 26 εποιησεν τε εξ ενοσ, παν εθνοσ ανθρωπων κατοικειν επι παντοσ προσωπου τησ γησ, ορισασ προστεταγμενουσ καιρουσ και τασ οροθεσιασ τησ κατοικιασ αυτων, 27 ζητειν τον θ̅ν̅, ει αρα γε ψηλαφησειαν αυτον και ευροιεν, και γε ου μακραν απο ενοσ εκαστου ημων υπαρχοντα. 28 εν αυτω γαρ ζωμεν και κινουμεθα και εσμεν; ωσ και τινεσ των καθ υμασ ποιητων ειρηκασιν, ‘του γαρ και γενοσ εσμεν.’ 29 γενοσ ουν υπαρχοντεσ του θ̅υ̅, ουκ οφειλομεν νομιζειν χρυσω η αργυρω η λιθω χαραγματι τεχνησ και ενθυμησεωσ ανθρωπου, το θειον ειναι ομοιον. 30 τουσ μεν ουν χρονουσ τησ αγνοιασ υπεριδων ο θ̅σ̅, τα νυν παραγγελλει τοισ ανθρωποισ παντασ πανταχου μετανοειν, 31 καθοτι εστησεν ημεραν εν η μελλει κρινειν την οικουμενην εν δικαιοσυνη, εν ανδρι ω ωρισεν, πιστιν παρασχων πασιν, αναστησασ αυτον εκ νεκρων.”
32 ακουσαντεσ δε αναστασιν νεκρων, οι μεν εχλευαζον, οι δε ειπαν, “ακουσομεθα σου περι τουτου και παλιν.” 33 ουτωσ ο παυλοσ εξηλθεν εκ μεσου αυτων. 34 τινεσ δε ανδρεσ κολληθεντεσ αυτω, επιστευσαν εν οισ και διονυσιοσ ο αρεοπαγιτησ, και γυνη ονοματι δαμαρισ, και ετεροι συν αυτοισ.