1 και τινεσ κατελθοντεσ απο τησ ιουδαιασ, εδιδασκον τουσ αδελφουσ, οτι “εαν μη περιτμηθητε τω εθει τω μωυσεωσ, ου δυνασθε σωθηναι.” 2 γενομενησ δε στασεωσ και ζητησεωσ ουκ ολιγησ τω παυλω και τω βαρναβα προσ αυτουσ, εταξαν αναβαινειν παυλον και βαρναβαν, και τινασ αλλουσ εξ αυτων, προσ τουσ αποστολουσ και πρεσβυτερουσ εισ ιερουσαλημ περι του ζητηματοσ τουτου. 3 οι μεν ουν προπεμφθεντεσ υπο τησ εκκλησιασ, διηρχοντο την τε φοινικην και σαμαρειαν, εκδιηγουμενοι την επιστροφην των εθνων; και εποιουν χαραν μεγαλην πασι τοισ αδελφοισ. 4 παραγενομενοι δε εισ ιεροσολυμα, παρεδεχθησαν υπο τησ εκκλησιασ, και των αποστολων, και των πρεσβυτερων; ανηγγειλαν τε οσα ο θ̅σ̅ εποιησεν μετ αυτων. 5 εξανεστησαν δε τινεσ των απο τησ αιρεσεωσ των φαρισαιων πεπιστευκοτεσ λεγοντεσ, οτι “δει περιτεμνειν αυτουσ, παραγγελλειν τε τηρειν τον νομον μωυσεωσ.”
6 συνηχθησαν δε οι αποστολοι και οι πρεσβυτεροι, ιδειν περι του λογου τουτου. 7 πολλησ δε ζητησεωσ γενομενησ, αναστασ πετροσ ειπεν προσ αυτουσ, “ανδρεσ, αδελφοι, υμεισ επιστασθε οτι αφ ημερων αρχαιων εν υμιν, εξελεξατο ο θ̅σ̅ δια του στοματοσ μου, ακουσαι τα εθνη τον λογον του ευαγγελιου και πιστευσαι. 8 και ο καρδιογνωστησ θ̅σ̅ εμαρτυρησεν αυτοισ, δουσ το π̅ν̅α̅ το αγιον καθωσ και ημιν, 9 και ουδεν διεκρινεν μεταξυ ημων τε και αυτων, τη πιστει καθαρισασ τασ καρδιασ αυτων. 10 νυν ουν τι πειραζετε τον θ̅ν̅, επιθειναι ζυγον επι τον τραχηλον των μαθητων, ον ουτε οι πατερεσ ημων ουτε ημεισ ισχυσαμεν βαστασαι? 11 αλλα δια τησ χαριτοσ του κ̅υ̅ ι̅υ̅, πιστευομεν σωθηναι καθ ον τροπον κακεινοι.”
12 εσιγησεν δε παν το πληθοσ, και ηκουον βαρναβα και παυλου εξηγουμενων οσα εποιησεν ο θ̅σ̅, σημεια και τερατα εν τοισ εθνεσιν δι αυτων. 13 μετα δε το σιγησαι αυτουσ, απεκριθη ιακωβοσ λεγων, “ανδρεσ, αδελφοι, ακουσατε μου. 14 συμεων εξηγησατο καθωσ πρωτον ο θ̅σ̅ επεσκεψατο, λαβειν εξ εθνων λαον τω ονοματι αυτου. 15 και τουτω συμφωνουσιν οι λογοι των προφητων καθωσ γεγραπται, 16 ‘“μετα ταυτα αναστρεψω και ανοικοδομησω την σκηνην δαυειδ την πεπτωκυιαν, και τα κατεστραμμενα αυτησ, ανοικοδομησω και ανορθωσω αυτην, 17 οπωσ αν εκζητησωσιν οι καταλοιποι των ανθρωπων τον κ̅ν̅, και παντα τα εθνη, εφ ουσ επικεκληται το ονομα μου επ αυτουσ”, λεγει κ̅σ̅ ποιων ταυτα’, 18 γνωστα απ αιωνοσ. 19 διο εγω κρινω μη παρενοχλειν τοισ απο των εθνων, επιστρεφουσιν επι τον θ̅ν̅, 20 αλλα επιστειλαι αυτοισ του απεχεσθαι των αλισγηματων των ειδωλων, και τησ πορνειασ, και του πνικτου, και του αιματοσ. 21 μωυσησ γαρ εκ γενεων αρχαιων κατα πολιν τουσ κηρυσσοντασ αυτον, εχει εν ταισ συναγωγαισ κατα παν σαββατον αναγινωσκομενοσ.”
22 τοτε εδοξε τοισ αποστολοισ και τοισ πρεσβυτεροισ συν ολη τη εκκλησια, εκλεξαμενουσ ανδρασ εξ αυτων, πεμψαι εισ αντιοχειαν συν τω παυλω και βαρναβα ιουδαν τον καλουμενον βαρσαββαν και σιλαν, ανδρασ ηγουμενουσ εν τοισ αδελφοισ, 23 γραψαντεσ δια χειροσ αυτων, “οι αποστολοι και οι πρεσβυτεροι, αδελφοι, τοισ κατα την αντιοχειαν, και συριαν, και κιλικιαν, αδελφοισ τοισ εξ εθνων, χαιρειν. 24 επειδη ηκουσαμεν οτι τινεσ εξ ημων εξελθοντεσ, εταραξαν υμασ λογοισ ανασκευαζοντεσ τασ ψυχασ υμων, οισ ου διεστειλαμεθα, 25 εδοξεν ημιν γενομενοισ ομοθυμαδον, εκλεξαμενοισ ανδρασ πεμψαι προσ υμασ, συν τοισ αγαπητοισ ημων βαρναβα και παυλω, 26 ανθρωποισ παραδεδωκοσι τασ ψυχασ αυτων υπερ του ονοματοσ του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅. 27 απεσταλκαμεν ουν ιουδαν και σιλαν, και αυτουσ δια λογου απαγγελλοντασ τα αυτα. 28 εδοξεν γαρ τω π̅ν̅ι̅ τω αγιω και ημιν, μηδεν πλεον επιτιθεσθαι υμιν βαροσ, πλην τουτων των επαναγκεσ: 29 απεχεσθαι ειδωλοθυτων, και αιματοσ, και πνικτων, και πορνειασ; εξ ων διατηρουντεσ εαυτουσ, ευ πραξετε. ερρωσθε.”
30 οι μεν ουν απολυθεντεσ, κατηλθον εισ αντιοχειαν, και συναγαγοντεσ το πληθοσ, επεδωκαν την επιστολην. 31 αναγνοντεσ δε, εχαρησαν επι τη παρακλησει. 32 ιουδασ τε και σιλασ, και αυτοι προφηται οντεσ, δια λογου πολλου, παρεκαλεσαν τουσ αδελφουσ και επεστηριξαν. 33 ποιησαντεσ δε χρονον, απελυθησαν μετ ειρηνησ απο των αδελφων, προσ τουσ αποστειλαντασ αυτουσ. 35 παυλοσ δε και βαρναβασ διετριβον εν αντιοχεια, διδασκοντεσ και ευαγγελιζομενοι μετα και ετερων πολλων, τον λογον του κ̅υ̅.
36 μετα δε τινασ ημερασ, ειπεν προσ βαρναβαν παυλοσ, “επιστρεψαντεσ δη επισκεψωμεθα τουσ αδελφουσ κατα πολιν πασαν, εν αισ κατηγγειλαμεν τον λογον του κ̅υ̅, πωσ εχουσιν.” 37 βαρναβασ δε εβουλετο συνπαραλαβειν και τον ιωαννην, τον καλουμενον μαρκον; 38 παυλοσ δε ηξιου τον αποσταντα απ αυτων απο παμφυλιασ και μη συνελθοντα αυτοισ εισ το εργον, μη συνπαραλαμβανειν τουτον. 39 εγενετο δε παροξυσμοσ, ωστε αποχωρισθηναι αυτουσ απ αλληλων; τον τε βαρναβαν παραλαβοντα τον μαρκον, εκπλευσαι εισ κυπρον. 40 παυλοσ δε επιλεξαμενοσ σιλαν, εξηλθεν παραδοθεισ τη χαριτι του κ̅υ̅ υπο των αδελφων. 41 διηρχετο δε την συριαν και την κιλικιαν, επιστηριζων τασ εκκλησιασ.