1 ερωτωμεν δε υμασ, αδελφοι, υπερ τησ παρουσιασ του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅, και ημων επισυναγωγησ επ αυτον, 2 εισ το μη ταχεωσ σαλευθηναι υμασ απο του νοοσ, μηδε θροεισθαι, μητε δια πνευματοσ, μητε δια λογου, μητε δι επιστολησ, ωσ δι ημων, ωσ οτι ενεστηκεν η ημερα του κ̅υ̅. 3 μη τισ υμασ εξαπατηση κατα μηδενα τροπον, οτι εαν μη ελθη η αποστασια πρωτον, και αποκαλυφθη ο ανθρωποσ τησ ανομιασ, ο υιοσ τησ απωλειασ; 4 ο αντικειμενοσ και υπεραιρομενοσ επι παντα λεγομενον θεον η σεβασμα, ωστε αυτον εισ τον ναον του θ̅υ̅ καθισαι, αποδεικνυντα εαυτον οτι εστιν θ̅σ̅. 5 ου μνημονευετε οτι ετι ων προσ υμασ, ταυτα ελεγον υμιν? 6 και νυν το κατεχον οιδατε, εισ το αποκαλυφθηναι αυτον εν τω αυτου καιρω. 7 το γαρ μυστηριον ηδη ενεργειται τησ ανομιασ; μονον ο κατεχων αρτι, εωσ εκ μεσου γενηται. 8 και τοτε αποκαλυφθησεται ο ανομοσ, ον ο κ̅σ̅ ι̅σ̅ ανελει τω πνευματι του στοματοσ αυτου, και καταργησει τη επιφανεια τησ παρουσιασ αυτου, 9 ου εστιν η παρουσια, κατ ενεργειαν του σατανα εν παση δυναμει, και σημειοισ, και τερασιν ψευδουσ, 10 και εν παση απατη αδικιασ, τοισ απολλυμενοισ, ανθ ων την αγαπην τησ αληθειασ ουκ εδεξαντο, εισ το σωθηναι αυτουσ. 11 και δια τουτο, πεμπει αυτοισ ο θ̅σ̅ ενεργειαν πλανησ, εισ το πιστευσαι αυτουσ τω ψευδει; 12 ινα κριθωσιν παντεσ οι μη πιστευσαντεσ τη αληθεια, αλλα ευδοκησαντεσ τη αδικια.
13 ημεισ δε οφειλομεν ευχαριστειν τω θ̅ω̅ παντοτε περι υμων, αδελφοι ηγαπημενοι υπο κ̅υ̅, οτι ειλατο υμασ ο θ̅σ̅, απαρχην εισ σωτηριαν εν αγιασμω π̅ν̅σ̅ και πιστει αληθειασ; 14 εισ ο εκαλεσεν υμασ, δια του ευαγγελιου ημων, εισ περιποιησιν δοξησ του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅. 15 αρα ουν, αδελφοι, στηκετε και κρατειτε τασ παραδοσεισ ασ εδιδαχθητε, ειτε δια λογου, ειτε δι επιστολησ ημων.
16 αυτοσ δε ο κ̅σ̅ ημων, ι̅σ̅ χ̅σ̅, και ο θ̅σ̅ ο πατηρ ημων, ο αγαπησασ ημασ και δουσ παρακλησιν αιωνιαν, και ελπιδα αγαθην εν χαριτι, 17 παρακαλεσαι υμων τασ καρδιασ, και στηριξαι εν παντι εργω και λογω αγαθω.