1 εγενοντο δε και ψευδοπροφηται εν τω λαω, ωσ και εν υμιν εσονται ψευδοδιδασκαλοι, οιτινεσ παρεισαξουσιν αιρεσεισ απωλειασ, και τον αγορασαντα αυτουσ δεσποτην αρνουμενοι, επαγοντεσ εαυτοισ ταχινην απωλειαν. 2 και πολλοι εξακολουθησουσιν αυτων ταισ ασελγειαισ, δι ουσ η οδοσ τησ αληθειασ βλασφημηθησεται. 3 και εν πλεονεξια πλαστοισ λογοισ υμασ εμπορευσονται; οισ το κριμα εκπαλαι ουκ αργει, και η απωλεια αυτων ου νυσταζει.
4 ει γαρ ο θ̅σ̅ αγγελων αμαρτησαντων ουκ εφεισατο, αλλα σειροισ ζοφου ταρταρωσασ, παρεδωκεν εισ κρισιν τηρουμενουσ; 5 και αρχαιου κοσμου ουκ εφεισατο, αλλα ογδοον, νωε, δικαιοσυνησ κηρυκα εφυλαξεν, κατακλυσμον κοσμω ασεβων επαξασ; 6 και πολεισ σοδομων και γομορρασ τεφρωσασ καταστροφη κατεκρινεν, υποδειγμα μελλοντων ασεβεσιν τεθεικωσ; 7 και δικαιον λωτ, καταπονουμενον υπο τησ των αθεσμων εν ασελγεια αναστροφησ ερυσατο 8 (βλεμματι γαρ και ακοη ο δικαιοσ, ενκατοικων εν αυτοισ ημεραν εξ ημερασ, ψυχην δικαιαν ανομοισ εργοισ εβασανιζεν); 9 οιδεν κ̅σ̅ ευσεβεισ εκ πειρασμου ρυεσθαι, αδικουσ δε εισ ημεραν κρισεωσ κολαζομενουσ τηρειν, 10 μαλιστα δε τουσ οπισω σαρκοσ εν επιθυμια μιασμου πορευομενουσ, και κυριοτητοσ καταφρονουντασ.
τολμηται αυθαδεισ, δοξασ ου τρεμουσιν, βλασφημουντεσ; 11 οπου αγγελοι ισχυι και δυναμει μειζονεσ οντεσ, ου φερουσιν κατ αυτων παρα κ̅ω̅ βλασφημον κρισιν. 12 ουτοι δε ωσ αλογα ζωα, γεγεννημενα φυσικα εισ αλωσιν και φθοραν, εν οισ αγνοουσιν βλασφημουντεσ, εν τη φθορα αυτων και φθαρησονται, 13 αδικουμενοι μισθον αδικιασ; ηδονην ηγουμενοι την εν ημερα τρυφην, σπιλοι και μωμοι εντρυφωντεσ εν ταισ απαταισ αυτων, συνευωχουμενοι υμιν; 14 οφθαλμουσ εχοντεσ μεστουσ μοιχαλιδοσ, και ακαταπαυστουσ αμαρτιασ, δελεαζοντεσ ψυχασ αστηρικτουσ, καρδιαν γεγυμνασμενην πλεονεξιασ εχοντεσ, καταρασ τεκνα; 15 καταλειποντεσ ευθειαν οδον, επλανηθησαν εξακολουθησαντεσ τη οδω του βαλααμ του βοσορ, οσ μισθον αδικιασ ηγαπησεν, 16 ελεγξιν δε εσχεν ιδιασ παρανομιασ, υποζυγιον αφωνον εν ανθρωπου φωνη φθεγξαμενον, εκωλυσεν την του προφητου παραφρονιαν.
17 ουτοι εισιν πηγαι ανυδροι, και ομιχλαι υπο λαιλαποσ ελαυνομεναι, οισ ο ζοφοσ του σκοτουσ τετηρηται. 18 υπερογκα γαρ ματαιοτητοσ φθεγγομενοι, δελεαζουσιν εν επιθυμιαισ σαρκοσ ασελγειαισ, τουσ ολιγωσ αποφευγοντασ τουσ εν πλανη αναστρεφομενουσ, 19 ελευθεριαν αυτοισ επαγγελλομενοι, αυτοι δουλοι υπαρχοντεσ τησ φθορασ; ω γαρ τισ ηττηται, τουτω δεδουλωται. 20 ει γαρ αποφυγοντεσ τα μιασματα του κοσμου, εν επιγνωσει του κ̅υ̅ ημων και σωτηροσ, ι̅υ̅ χ̅υ̅, τουτοισ δε παλιν εμπλακεντεσ ηττωνται, γεγονεν αυτοισ τα εσχατα χειρονα των πρωτων. 21 κρειττον γαρ ην αυτοισ, μη επεγνωκεναι την οδον τησ δικαιοσυνησ, η επιγνουσιν, υποστρεψαι εκ τησ παραδοθεισησ αυτοισ αγιασ εντολησ. 22 συμβεβηκεν αυτοισ το τησ αληθουσ παροιμιασ: “κυων επιστρεψασ επι το ιδιον εξεραμα”, και, “υσ λουσαμενη, εισ κυλισμον βορβορου.”