1 τριτον τουτο ερχομαι προσ υμασ. “επι στοματοσ δυο μαρτυρων και τριων σταθησεται παν ρημα.” 2 προειρηκα και προλεγω, ωσ παρων το δευτερον, και απων νυν τοισ προημαρτηκοσιν, και τοισ λοιποισ πασιν, οτι εαν ελθω εισ το παλιν, ου φεισομαι. 3 επει δοκιμην ζητειτε του εν εμοι λαλουντοσ χ̅υ̅, οσ εισ υμασ ουκ ασθενει, αλλα δυνατει εν υμιν. 4 και γαρ εσταυρωθη εξ ασθενειασ, αλλα ζη εκ δυναμεωσ θ̅υ̅. και γαρ ημεισ ασθενουμεν εν αυτω, αλλα ζησομεν συν αυτω εκ δυναμεωσ θ̅υ̅ εισ υμασ.
5 εαυτουσ πειραζετε ει εστε εν τη πιστει; εαυτουσ δοκιμαζετε. η ουκ επιγινωσκετε εαυτουσ, οτι ι̅σ̅ χ̅σ̅ εν υμιν, ει μητι αδοκιμοι εστε? 6 ελπιζω δε οτι γνωσεσθε οτι ημεισ ουκ εσμεν αδοκιμοι. 7 ευχομεθα δε προσ τον θ̅ν̅ μη ποιησαι υμασ κακον μηδεν; ουχ ινα ημεισ δοκιμοι φανωμεν, αλλ ινα υμεισ το καλον ποιητε, ημεισ δε ωσ αδοκιμοι ωμεν. 8 ου γαρ δυναμεθα τι κατα τησ αληθειασ, αλλα υπερ τησ αληθειασ. 9 χαιρομεν γαρ οταν ημεισ ασθενωμεν, υμεισ δε δυνατοι ητε. τουτο και ευχομεθα, την υμων καταρτισιν. 10 δια τουτο ταυτα απων γραφω, ινα παρων μη αποτομωσ χρησωμαι, κατα την εξουσιαν ην ο κ̅σ̅ εδωκεν μοι εισ οικοδομην και ουκ εισ καθαιρεσιν.
11 λοιπον αδελφοι, χαιρετε, καταρτιζεσθε, παρακαλεισθε, το αυτο φρονειτε, ειρηνευετε, και ο θ̅σ̅ τησ αγαπησ και ειρηνησ εσται μεθ υμων. 12 ασπασασθε αλληλουσ εν αγιω φιληματι. ασπαζονται υμασ οι αγιοι παντεσ. 13 η χαρισ του κ̅υ̅ ι̅υ̅ χ̅υ̅, και η αγαπη του θ̅υ̅, και η κοινωνια του αγιου π̅ν̅σ̅, μετα παντων υμων.