προσ θεσσαλονικεισ α 3

1 διο μηκετι στεγοντεσ, ηυδοκησαμεν καταλειφθηναι εν αθηναισ μονοι, 2 και επεμψαμεν τιμοθεον, τον αδελφον ημων, και διακονον του θ̅υ̅ εν τω ευαγγελιω του χ̅υ̅, εισ το στηριξαι υμασ και παρακαλεσαι, υπερ τησ πιστεωσ υμων, 3 το μηδενα σαινεσθαι εν ταισ θλιψεσιν ταυταισ. αυτοι γαρ οιδατε οτι εισ τουτο κειμεθα. 4 και γαρ οτε προσ υμασ ημεν, προελεγομεν υμιν οτι μελλομεν θλιβεσθαι, καθωσ και εγενετο και οιδατε. 5 δια τουτο καγω μηκετι στεγων, επεμψα εισ το γνωναι την πιστιν υμων, μη πωσ επειρασεν υμασ ο πειραζων, και εισ κενον γενηται ο κοποσ ημων.

6 αρτι δε ελθοντοσ τιμοθεου προσ ημασ αφ υμων, και ευαγγελισαμενου ημιν την πιστιν και την αγαπην υμων, και οτι εχετε μνειαν ημων αγαθην παντοτε, επιποθουντεσ ημασ ιδειν, καθαπερ και ημεισ υμασ. 7 δια τουτο παρεκληθημεν, αδελφοι, εφ υμιν επι παση τη αναγκη και θλιψει ημων, δια τησ υμων πιστεωσ. 8 οτι νυν ζωμεν, εαν υμεισ στηκετε εν κ̅ω̅. 9 τινα γαρ ευχαριστιαν δυναμεθα τω θ̅ω̅ ανταποδουναι περι υμων, επι παση τη χαρα η χαιρομεν δι υμασ, εμπροσθεν του θ̅υ̅ ημων. 10 νυκτοσ και ημερασ, υπερ εκ περισσου δεομενοι εισ το ιδειν υμων το προσωπον, και καταρτισαι τα υστερηματα τησ πιστεωσ υμων?

11 αυτοσ δε ο θ̅σ̅ και πατηρ ημων, και ο κ̅σ̅ ημων, ι̅σ̅, κατευθυναι την οδον ημων προσ υμασ. 12 υμασ δε ο κ̅σ̅ πλεονασαι και περισσευσαι τη αγαπη εισ αλληλουσ, και εισ παντασ, καθαπερ και ημεισ εισ υμασ; 13 εισ το στηριξαι υμων τασ καρδιασ, αμεμπτουσ εν αγιωσυνη εμπροσθεν του θ̅υ̅ και πατροσ ημων, εν τη παρουσια του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅, μετα παντων των αγιων αυτου. αμην!