1 χ̅υ̅ ουν παθοντοσ σαρκι, και υμεισ την αυτην εννοιαν οπλισασθε, οτι ο παθων σαρκι πεπαυται αμαρτιασ, 2 εισ το μηκετι ανθρωπων επιθυμιαισ, αλλα θεληματι θ̅υ̅, τον επιλοιπον εν σαρκι βιωσαι χρονον. 3 αρκετοσ γαρ ο παρεληλυθωσ χρονοσ το βουλημα των εθνων κατειργασθαι, πεπορευμενουσ εν ασελγειαισ, επιθυμιαισ, οινοφλυγιαισ, κωμοισ, ποτοισ, και αθεμιτοισ ειδωλολατριαισ. 4 εν ω ξενιζονται, μη συντρεχοντων υμων εισ την αυτην τησ ασωτιασ αναχυσιν, βλασφημουντεσ; 5 οι αποδωσουσιν λογον τω ετοιμωσ εχοντι κριναι ζωντασ και νεκρουσ. 6 εισ τουτο γαρ και νεκροισ ευηγγελισθη, ινα κριθωσι μεν κατα ανθρωπουσ σαρκι, ζωσι δε κατα θ̅ν̅ πνευματι.
7 παντων δε το τελοσ ηγγικεν. σωφρονησατε ουν και νηψατε εισ προσευχασ; 8 προ παντων, την εισ εαυτουσ αγαπην εκτενη εχοντεσ, οτι αγαπη καλυψει πληθοσ αμαρτιων; 9 φιλοξενοι εισ αλληλουσ ανευ γογγυσμου; 10 εκαστοσ καθωσ ελαβεν χαρισμα, εισ εαυτουσ αυτο διακονουντεσ, ωσ καλοι οικονομοι ποικιλησ χαριτοσ θ̅υ̅. 11 ει τισ λαλει, ωσ λογια θ̅υ̅; ει τισ διακονει, ωσ εξ ισχυοσ ησ χορηγει ο θ̅σ̅, ινα εν πασιν δοξαζηται ο θ̅σ̅ δια ι̅υ̅ χ̅υ̅, ω εστιν η δοξα και το κρατοσ εισ τουσ αιωνασ των αιωνων. αμην!
12 αγαπητοι, μη ξενιζεσθε τη εν υμιν πυρωσει προσ πειρασμον υμιν γινομενη, ωσ ξενου υμιν συμβαινοντοσ, 13 αλλα καθο κοινωνειτε τοισ του χ̅υ̅ παθημασιν, χαιρετε ινα και εν τη αποκαλυψει τησ δοξησ αυτου χαρητε αγαλλιωμενοι. 14 ει ονειδιζεσθε εν ονοματι χ̅υ̅, μακαριοι, οτι το τησ δοξησ και το του θ̅υ̅ π̅ν̅α̅, εφ υμασ αναπαυεται. 15 μη γαρ τισ υμων πασχετω ωσ φονευσ, η κλεπτησ, η κακοποιοσ, η ωσ αλλοτριεπισκοποσ, 16 ει δε ωσ χριστιανοσ, μη αισχυνεσθω, δοξαζετω δε τον θ̅ν̅ εν τω ονοματι τουτω. 17 οτι ο καιροσ του αρξασθαι το κριμα απο του οικου του θ̅υ̅; ει δε πρωτον αφ ημων, τι το τελοσ των απειθουντων τω του θ̅υ̅ ευαγγελιω? 18 “και ει ο δικαιοσ μολισ σωζεται, ο ασεβησ και αμαρτωλοσ που φανειται?” 19 ωστε και οι πασχοντεσ κατα το θελημα του θ̅υ̅, πιστω κτιστη παρατιθεσθωσαν τασ ψυχασ αυτων εν αγαθοποιια.