1 πετροσ, αποστολοσ ι̅υ̅ χ̅υ̅; εκλεκτοισ παρεπιδημοισ διασπορασ ποντου, γαλατιασ, καππαδοκιασ, ασιασ, και βιθυνιασ, 2 κατα προγνωσιν θ̅υ̅ πατροσ εν αγιασμω π̅ν̅σ̅, εισ υπακοην και ραντισμον αιματοσ ι̅υ̅ χ̅υ̅: χαρισ υμιν και ειρηνη πληθυνθειη.
3 ευλογητοσ ο θ̅σ̅ και πατηρ του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅, ο κατα το πολυ αυτου ελεοσ, αναγεννησασ ημασ εισ ελπιδα ζωσαν, δι αναστασεωσ ι̅υ̅ χ̅υ̅ εκ νεκρων, 4 εισ κληρονομιαν αφθαρτον, και αμιαντον, και αμαραντον, τετηρημενην εν ουρανοισ εισ υμασ, 5 τουσ εν δυναμει θ̅υ̅ φρουρουμενουσ δια πιστεωσ, εισ σωτηριαν ετοιμην αποκαλυφθηναι εν καιρω εσχατω. 6 εν ω αγαλλιασθε ολιγον αρτι, ει δεον λυπηθεντεσ εν ποικιλοισ πειρασμοισ, 7 ινα το δοκιμιον υμων τησ πιστεωσ πολυτιμοτερον χρυσιου του απολλυμενου, δια πυροσ δε δοκιμαζομενου, ευρεθη εισ επαινον, και δοξαν, και τιμην, εν αποκαλυψει ι̅υ̅ χ̅υ̅; 8 ον ουκ ιδοντεσ αγαπατε, εισ ον αρτι μη ορωντεσ πιστευοντεσ δε, αγαλλιασθε χαρα ανεκλαλητω και δεδοξασμενη, 9 κομιζομενοι το τελοσ τησ πιστεωσ υμων, σωτηριαν ψυχων.
10 περι ησ σωτηριασ, εξεζητησαν και εξηραυνησαν προφηται, οι περι τησ εισ υμασ χαριτοσ προφητευσαντεσ, 11 εραυνωντεσ εισ τινα η ποιον καιρον εδηλου το εν αυτοισ π̅ν̅α̅ χ̅υ̅, προμαρτυρομενον τα εισ χ̅ν̅ παθηματα, και τασ μετα ταυτα δοξασ; 12 οισ απεκαλυφθη οτι ουχ εαυτοισ, υμιν δε διηκονουν αυτα, α νυν ανηγγελη υμιν, δια των ευαγγελισαμενων υμασ π̅ν̅ι̅ αγιω, αποσταλεντι απ ουρανου; εισ α επιθυμουσιν αγγελοι παρακυψαι.
13 διο αναζωσαμενοι τασ οσφυασ τησ διανοιασ υμων, νηφοντεσ, τελειωσ ελπισατε επι την φερομενην υμιν χαριν εν αποκαλυψει ι̅υ̅ χ̅υ̅. 14 ωσ τεκνα υπακοησ, μη συνσχηματιζομενοι ταισ προτερον εν τη αγνοια υμων επιθυμιαισ, 15 αλλα κατα τον καλεσαντα υμασ αγιον, και αυτοι αγιοι εν παση αναστροφη γενηθητε, 16 διοτι γεγραπται, “αγιοι εσεσθε, οτι εγω αγιοσ.”
17 και ει πατερα επικαλεισθε, τον απροσωπολημπτωσ κρινοντα κατα το εκαστου εργον, εν φοβω τον τησ παροικιασ υμων χρονον αναστραφητε; 18 ειδοτεσ οτι ου φθαρτοισ, αργυριω η χρυσιω, ελυτρωθητε εκ τησ ματαιασ υμων αναστροφησ πατροπαραδοτου, 19 αλλα τιμιω αιματι, ωσ αμνου αμωμου και ασπιλου χ̅υ̅; 20 προεγνωσμενου μεν προ καταβολησ κοσμου, φανερωθεντοσ δε επ εσχατου των χρονων δι υμασ, 21 τουσ δι αυτου πιστευοντασ εισ θ̅ν̅, τον εγειραντα αυτον εκ νεκρων, και δοξαν αυτω δοντα, ωστε την πιστιν υμων και ελπιδα, ειναι εισ θ̅ν̅.
22 τασ ψυχασ υμων ηγνικοτεσ εν τη υπακοη τησ αληθειασ εισ φιλαδελφιαν ανυποκριτον εκ καθαρασ καρδιασ, αλληλουσ αγαπησατε εκτενωσ. 23 αναγεγεννημενοι, ουκ εκ σπορασ φθαρτησ, αλλα αφθαρτου, δια λογου ζωντοσ θ̅υ̅, και μενοντοσ. 24 διοτι, “πασα σαρξ ωσ χορτοσ, και πασα δοξα αυτησ ωσ ανθοσ χορτου.” “εξηρανθη ο χορτοσ, και το ανθοσ εξεπεσεν, 25 το δε ρημα κ̅υ̅ μενει εισ τον αιωνα.” τουτο δε εστιν το ρημα το ευαγγελισθεν εισ υμασ.