1 γνωριζω δε υμιν, αδελφοι, το ευαγγελιον ο ευηγγελισαμην υμιν, ο και παρελαβετε, εν ω και εστηκατε, 2 δι ου και σωζεσθε, τινι λογω ευηγγελισαμην υμιν, ει κατεχετε, εκτοσ ει μη εικη επιστευσατε.
3 παρεδωκα γαρ υμιν εν πρωτοισ, ο και παρελαβον: οτι χ̅σ̅ απεθανεν υπερ των αμαρτιων ημων κατα τασ γραφασ; 4 και οτι εταφη, και οτι εγηγερται τη ημερα τη τριτη κατα τασ γραφασ; 5 και οτι ωφθη κηφα, ειτα τοισ δωδεκα. 6 επειτα ωφθη επανω πεντακοσιοισ αδελφοισ εφαπαξ, εξ ων οι πλειονεσ μενουσιν εωσ αρτι, τινεσ δε εκοιμηθησαν. 7 επειτα ωφθη ιακωβω, ειτα τοισ αποστολοισ πασιν, 8 εσχατον δε παντων, ωσπερει τω εκτρωματι, ωφθη καμοι. 9 εγω γαρ ειμι ο ελαχιστοσ των αποστολων, οσ ουκ ειμι ικανοσ καλεισθαι αποστολοσ, διοτι εδιωξα την εκκλησιαν του θ̅υ̅. 10 χαριτι δε θ̅υ̅, ειμι ο ειμι, και η χαρισ αυτου η εισ εμε, ου κενη εγενηθη, αλλα περισσοτερον αυτων παντων εκοπιασα, ουκ εγω δε, αλλα η χαρισ του θ̅υ̅ συν εμοι. 11 ειτε ουν εγω ειτε εκεινοι, ουτωσ κηρυσσομεν, και ουτωσ επιστευσατε.
12 ει δε χ̅σ̅ κηρυσσεται, οτι εκ νεκρων εγηγερται, πωσ λεγουσιν εν υμιν τινεσ οτι αναστασισ νεκρων ουκ εστιν? 13 ει δε αναστασισ νεκρων ουκ εστιν, ουδε χ̅σ̅ εγηγερται; 14 ει δε χ̅σ̅ ουκ εγηγερται, κενον αρα το κηρυγμα ημων, κενη και η πιστισ υμων. 15 ευρισκομεθα δε και ψευδομαρτυρεσ του θ̅υ̅, οτι εμαρτυρησαμεν κατα του θ̅υ̅ οτι ηγειρεν τον χ̅ν̅, ον ουκ ηγειρεν, ειπερ αρα νεκροι ουκ εγειρονται. 16 ει γαρ νεκροι ουκ εγειρονται, ουδε χ̅σ̅ εγηγερται; 17 ει δε χ̅σ̅ ουκ εγηγερται, ματαια η πιστισ υμων, ετι εστε εν ταισ αμαρτιαισ υμων. 18 αρα και οι κοιμηθεντεσ εν χ̅ω̅ απωλοντο. 19 ει εν τη ζωη ταυτη, εν χ̅ω̅ ηλπικοτεσ εσμεν μονον, ελεεινοτεροι παντων ανθρωπων εσμεν.
20 νυνι δε χ̅σ̅ εγηγερται εκ νεκρων, απαρχη των κεκοιμημενων. 21 επειδη γαρ δι ανθρωπου θανατοσ, και δι ανθρωπου αναστασισ νεκρων. 22 ωσπερ γαρ εν τω αδαμ, παντεσ αποθνησκουσιν; ουτωσ και εν τω χ̅ω̅, παντεσ ζωοποιηθησονται. 23 εκαστοσ δε εν τω ιδιω ταγματι: απαρχη χ̅σ̅, επειτα οι του χ̅υ̅ εν τη παρουσια αυτου, 24 ειτα το τελοσ, οταν παραδιδω την βασιλειαν τω θ̅ω̅ και πατρι; οταν καταργηση πασαν αρχην, και πασαν εξουσιαν, και δυναμιν. 25 δει γαρ αυτον βασιλευειν, αχρι ου θη παντασ τουσ εχθρουσ υπο τουσ ποδασ αυτου. 26 εσχατοσ εχθροσ καταργειται ο θανατοσ. 27 “παντα γαρ υπεταξεν υπο τουσ ποδασ αυτου.” οταν δε ειπη οτι παντα υποτετακται, δηλον οτι εκτοσ του υποταξαντοσ αυτω τα παντα. 28 οταν δε υποταγη αυτω τα παντα, τοτε και αυτοσ ο υιοσ, υποταγησεται τω υποταξαντι αυτω τα παντα, ινα η ο θ̅σ̅ παντα εν πασιν.
29 επει τι ποιησουσιν, οι βαπτιζομενοι υπερ των νεκρων? ει ολωσ νεκροι ουκ εγειρονται, τι και βαπτιζονται υπερ αυτων? 30 τι και ημεισ κινδυνευομεν πασαν ωραν? 31 καθ ημεραν αποθνησκω, νη την υμετεραν καυχησιν, αδελφοι, ην εχω εν χ̅ω̅ ι̅υ̅, τω κ̅ω̅ ημων. 32 ει κατα ανθρωπον, εθηριομαχησα εν εφεσω, τι μοι το οφελοσ? ει νεκροι ουκ εγειρονται, “φαγωμεν και πιωμεν, αυριον γαρ αποθνησκομεν.” 33 μη πλανασθε φθειρουσιν ηθη χρηστα ομιλιαι κακαι. 34 εκνηψατε δικαιωσ και μη αμαρτανετε; αγνωσιαν γαρ θ̅υ̅ τινεσ εχουσιν; προσ εντροπην υμιν λαλω.
35 αλλ ερει τισ, “πωσ εγειρονται οι νεκροι?” ποιω δε σωματι ερχονται? 36 αφρων! συ ο σπειρεισ, ου ζωοποιειται, εαν μη αποθανη. 37 και ο σπειρεισ, ου το σωμα το γενησομενον σπειρεισ, αλλα γυμνον κοκκον, ει τυχοι σιτου, η τινοσ των λοιπων. 38 ο δε θ̅σ̅ διδωσιν αυτω σωμα, καθωσ ηθελησεν, και εκαστω των σπερματων, ιδιον σωμα. 39 ου πασα σαρξ η αυτη σαρξ, αλλα αλλη μεν ανθρωπων, αλλη δε σαρξ κτηνων, αλλη δε σαρξ πτηνων, αλλη δε ιχθυων. 40 και σωματα επουρανια, και σωματα επιγεια. αλλα ετερα μεν η των επουρανιων δοξα, ετερα δε η των επιγειων. 41 αλλη δοξα ηλιου, και αλλη δοξα σεληνησ, και αλλη δοξα αστερων; αστηρ γαρ αστεροσ διαφερει εν δοξη.
42 ουτωσ και η αναστασισ των νεκρων. σπειρεται εν φθορα, εγειρεται εν αφθαρσια; 43 σπειρεται εν ατιμια, εγειρεται εν δοξη; σπειρεται εν ασθενεια, εγειρεται εν δυναμει; 44 σπειρεται σωμα ψυχικον; εγειρεται σωμα πνευματικον. ει εστιν σωμα ψυχικον, εστιν και πνευματικον. 45 ουτωσ και γεγραπται, “εγενετο ο πρωτοσ ανθρωποσ”, αδαμ, “εισ ψυχην ζωσαν”; ο εσχατοσ αδαμ εισ πνευμα ζωοποιουν. 46 αλλ ου πρωτον το πνευματικον, αλλα το ψυχικον, επειτα το πνευματικον. 47 ο πρωτοσ ανθρωποσ εκ γησ, χοικοσ; ο δευτεροσ ανθρωποσ, εξ ουρανου. 48 οιοσ ο χοικοσ, τοιουτοι και οι χοικοι; και οιοσ ο επουρανιοσ, τοιουτοι και οι επουρανιοι. 49 και καθωσ εφορεσαμεν την εικονα του χοικου, φορεσωμεν και την εικονα του επουρανιου.
50 τουτο δε φημι, αδελφοι, οτι σαρξ και αιμα βασιλειαν θ̅υ̅ κληρονομησαι ου δυναται, ουδε η φθορα, την αφθαρσιαν κληρονομει. 51 ιδου, μυστηριον υμιν λεγω: παντεσ ου κοιμηθησομεθα, παντεσ δε αλλαγησομεθα, 52 εν ατομω, εν ριπη οφθαλμου, εν τη εσχατη σαλπιγγι; σαλπισει γαρ, και οι νεκροι εγερθησονται αφθαρτοι, και ημεισ αλλαγησομεθα. 53 δει γαρ το φθαρτον τουτο ενδυσασθαι αφθαρσιαν, και το θνητον τουτο ενδυσασθαι αθανασιαν. 54 οταν δε το φθαρτον τουτο ενδυσηται αφθαρσιαν, και το θνητον τουτο ενδυσηται αθανασιαν, τοτε γενησεται ο λογοσ ο γεγραμμενοσ, “κατεποθη ο θανατοσ εισ νικοσ.” 55 “που σου, θανατε, το νικοσ? που σου, θανατε, το κεντρον?” 56 το δε κεντρον του θανατου η αμαρτια, η δε δυναμισ τησ αμαρτιασ ο νομοσ. 57 τω δε θ̅ω̅ χαρισ, τω διδοντι ημιν το νικοσ δια του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅.
58 ωστε, αδελφοι μου αγαπητοι, εδραιοι γινεσθε, αμετακινητοι, περισσευοντεσ εν τω εργω του κ̅υ̅ παντοτε, ειδοτεσ οτι ο κοποσ υμων ουκ εστιν κενοσ εν κ̅ω̅.