1 διωκετε την αγαπην; ζηλουτε δε τα πνευματικα, μαλλον δε ινα προφητευητε. 2 ο γαρ λαλων γλωσση, ουκ ανθρωποισ λαλει, αλλα θ̅ω̅; ουδεισ γαρ ακουει, πνευματι δε λαλει μυστηρια. 3 ο δε προφητευων, ανθρωποισ λαλει οικοδομην, και παρακλησιν, και παραμυθιαν. 4 ο λαλων γλωσση, εαυτον οικοδομει; ο δε προφητευων, εκκλησιαν οικοδομει. 5 θελω δε παντασ υμασ λαλειν γλωσσαισ, μαλλον δε ινα προφητευητε; μειζων δε ο προφητευων, η ο λαλων γλωσσαισ, εκτοσ ει μη διερμηνευη, ινα η εκκλησια οικοδομην λαβη.
6 νυν δε, αδελφοι, εαν ελθω προσ υμασ γλωσσαισ λαλων, τι υμασ ωφελησω, εαν μη υμιν λαλησω, η εν αποκαλυψει, η εν γνωσει, η εν προφητεια, η διδαχη? 7 ομωσ τα αψυχα φωνην διδοντα, ειτε αυλοσ, ειτε κιθαρα, εαν διαστολην τοισ φθογγοισ μη δω, πωσ γνωσθησεται το αυλουμενον η το κιθαριζομενον? 8 και γαρ εαν αδηλον σαλπιγξ φωνην δω, τισ παρασκευασεται εισ πολεμον? 9 ουτωσ και υμεισ δια τησ γλωσσησ, εαν μη ευσημον λογον δωτε, πωσ γνωσθησεται το λαλουμενον? εσεσθε γαρ εισ αερα λαλουντεσ. 10 τοσαυτα ει τυχοι, γενη φωνων εισιν εν κοσμω, και ουδεν αφωνον. 11 εαν ουν μη ειδω την δυναμιν τησ φωνησ, εσομαι τω λαλουντι βαρβαροσ, και ο λαλων εν εμοι βαρβαροσ. 12 ουτωσ και υμεισ, επει ζηλωται εστε πνευματων, προσ την οικοδομην τησ εκκλησιασ, ζητειτε ινα περισσευητε.
13 διο ο λαλων γλωσση, προσευχεσθω ινα διερμηνευη. 14 εαν προσευχωμαι γλωσση, το πνευμα μου προσευχεται, ο δε νουσ μου ακαρποσ εστιν. 15 τι ουν εστιν? προσευξομαι τω π̅ν̅ι̅, προσευξομαι δε και τω νοι. ψαλω τω π̅ν̅ι̅, ψαλω δε και τω νοι. 16 επει εαν ευλογησ πνευματι, ο αναπληρων τον τοπον του ιδιωτου, πωσ ερει, το “αμην”, επι τη ση ευχαριστια, επειδη τι λεγεισ, ουκ οιδεν? 17 συ μεν γαρ καλωσ ευχαριστεισ, αλλ ο ετεροσ ουκ οικοδομειται. 18 ευχαριστω τω θ̅ω̅, παντων υμων μαλλον, γλωσσαισ λαλω; 19 αλλα εν εκκλησια, θελω πεντε λογουσ τω νοι μου λαλησαι, ινα και αλλουσ κατηχησω, η μυριουσ λογουσ εν γλωσση.
20 αδελφοι, μη παιδια γινεσθε ταισ φρεσιν, αλλα τη κακια, νηπιαζετε, ταισ δε φρεσιν, τελειοι γινεσθε. 21 εν τω νομω γεγραπται, οτι “εν ετερογλωσσοισ και εν χειλεσιν ετερων, λαλησω τω λαω τουτω και ουδ ουτωσ εισακουσονται μου”, λεγει κ̅σ̅. 22 ωστε αι γλωσσαι εισ σημειον εισιν, ου τοισ πιστευουσιν, αλλα τοισ απιστοισ; η δε προφητεια, ου τοισ απιστοισ, αλλα τοισ πιστευουσιν. 23 εαν ουν συνελθη η εκκλησια ολη επι το αυτο, και παντεσ λαλωσιν γλωσσαισ, εισελθωσιν δε ιδιωται η απιστοι, ουκ ερουσιν οτι μαινεσθε? 24 εαν δε παντεσ προφητευωσιν, εισελθη δε τισ απιστοσ η ιδιωτησ, ελεγχεται υπο παντων, ανακρινεται υπο παντων, 25 τα κρυπτα τησ καρδιασ αυτου φανερα γινεται, και ουτωσ πεσων επι προσωπον, προσκυνησει τω θ̅ω̅ απαγγελλων, οτι “οντωσ ο θ̅σ̅ εν υμιν εστιν.”
26 τι ουν εστιν, αδελφοι? οταν συνερχησθε, εκαστοσ ψαλμον εχει, διδαχην εχει, αποκαλυψιν εχει, γλωσσαν εχει, ερμηνιαν εχει. παντα προσ οικοδομην γινεσθω. 27 ειτε γλωσση τισ λαλει, κατα δυο η το πλειστον τρεισ, και ανα μεροσ, και εισ διερμηνευετω. 28 εαν δε μη η διερμηνευτησ, σιγατω εν εκκλησια, εαυτω δε λαλειτω και τω θ̅ω̅. 29 προφηται δε δυο η τρεισ λαλειτωσαν, και οι αλλοι διακρινετωσαν. 30 εαν δε αλλω αποκαλυφθη καθημενω, ο πρωτοσ σιγατω. 31 δυνασθε γαρ καθ ενα παντεσ προφητευειν, ινα παντεσ μανθανωσιν, και παντεσ παρακαλωνται. 32 και πνευματα προφητων, προφηταισ υποτασσεται. 33 ου γαρ εστιν ακαταστασιασ ο θ̅σ̅, αλλα ειρηνησ.
ωσ εν πασαισ ταισ εκκλησιαισ των αγιων, 34 αι γυναικεσ εν ταισ εκκλησιαισ σιγατωσαν; ου γαρ επιτρεπεται αυταισ λαλειν, αλλα υποτασσεσθωσαν, καθωσ και ο νομοσ λεγει. 35 ει δε τι μαθειν θελουσιν, εν οικω τουσ ιδιουσ ανδρασ επερωτατωσαν; αισχρον γαρ εστιν γυναικι λαλειν εν εκκλησια. 36 η αφ υμων ο λογοσ του θ̅υ̅ εξηλθεν, η εισ υμασ μονουσ κατηντησεν?
37 ει τισ δοκει προφητησ ειναι η πνευματικοσ, επιγινωσκετω α γραφω υμιν οτι κ̅υ̅ εστιν εντολη. 38 ει δε τισ αγνοει, αγνοειτω. 39 ωστε, αδελφοι, ζηλουτε το προφητευειν, και το λαλειν μη κωλυετε γλωσσαισ. 40 παντα δε ευσχημονωσ και κατα ταξιν γινεσθω.