2 επαινω δε υμασ οτι παντα μου μεμνησθε, και καθωσ παρεδωκα υμιν τασ παραδοσεισ κατεχετε. 3 θελω δε υμασ ειδεναι οτι παντοσ ανδροσ η κεφαλη ο χ̅σ̅ εστιν, κεφαλη δε γυναικοσ ο ανηρ, κεφαλη δε του χ̅υ̅ ο θ̅σ̅. 4 πασ ανηρ προσευχομενοσ η προφητευων κατα κεφαλησ εχων, καταισχυνει την κεφαλην αυτου. 5 πασα δε γυνη προσευχομενη η προφητευουσα ακατακαλυπτω τη κεφαλη, καταισχυνει την κεφαλην αυτησ; εν γαρ εστιν και το αυτο τη εξυρημενη. 6 ει γαρ ου κατακαλυπτεται γυνη, και κειρασθω. ει δε αισχρον γυναικι το κειρασθαι η ξυρασθαι, κατακαλυπτεσθω. 7 ανηρ μεν γαρ ουκ οφειλει κατακαλυπτεσθαι την κεφαλην, εικων και δοξα θ̅υ̅ υπαρχων; η γυνη δε δοξα ανδροσ εστιν. 8 ου γαρ εστιν ανηρ εκ γυναικοσ, αλλα γυνη εξ ανδροσ. 9 και γαρ ουκ εκτισθη ανηρ δια την γυναικα, αλλα γυνη δια τον ανδρα. 10 δια τουτο οφειλει η γυνη εξουσιαν εχειν επι τησ κεφαλησ, δια τουσ αγγελουσ. 11 πλην ουτε γυνη χωρισ ανδροσ, ουτε ανηρ χωρισ γυναικοσ εν κ̅ω̅. 12 ωσπερ γαρ η γυνη εκ του ανδροσ, ουτωσ και ο ανηρ δια τησ γυναικοσ, τα δε παντα εκ του θ̅υ̅. 13 εν υμιν αυτοισ κρινατε: πρεπον εστιν γυναικα ακατακαλυπτον, τω θ̅ω̅ προσευχεσθαι? 14 ουδε η φυσισ αυτη διδασκει υμασ οτι ανηρ μεν εαν κομα, ατιμια αυτω εστιν; 15 γυνη δε εαν κομα, δοξα αυτη εστιν? οτι η κομη αντι περιβολαιου δεδοται αυτη. 16 ει δε τισ δοκει φιλονικοσ ειναι, ημεισ τοιαυτην συνηθειαν ουκ εχομεν, ουδε αι εκκλησιαι του θ̅υ̅.
17 τουτο δε παραγγελλων, ουκ επαινω, οτι ουκ εισ το κρεισσον, αλλα εισ το ησσον, συνερχεσθε. 18 πρωτον μεν γαρ συνερχομενων υμων εν εκκλησια, ακουω σχισματα εν υμιν υπαρχειν, και μεροσ τι πιστευω. 19 δει γαρ και αιρεσεισ εν υμιν ειναι, ινα και οι δοκιμοι φανεροι γενωνται εν υμιν. 20 συνερχομενων ουν υμων επι το αυτο, ουκ εστιν κυριακον δειπνον φαγειν. 21 εκαστοσ γαρ το ιδιον δειπνον προλαμβανει εν τω φαγειν; και οσ μεν πεινα, οσ δε μεθυει. 22 μη γαρ οικιασ ουκ εχετε εισ το εσθιειν και πινειν? η τησ εκκλησιασ του θ̅υ̅ καταφρονειτε, και καταισχυνετε τουσ μη εχοντασ? τι ειπω υμιν? επαινεσω υμασ εν τουτω? ουκ επαινω!
23 εγω γαρ παρελαβον απο του κ̅υ̅, ο και παρεδωκα υμιν, οτι ο κ̅σ̅ ι̅σ̅ εν τη νυκτι η παρεδιδετο, ελαβεν αρτον 24 και ευχαριστησασ εκλασεν, και ειπεν, “τουτο μου εστιν το σωμα, το υπερ υμων; τουτο ποιειτε εισ την εμην αναμνησιν.” 25 ωσαυτωσ και το ποτηριον μετα το δειπνησαι λεγων, “‘τουτο το ποτηριον η καινη διαθηκη εστιν εν τω εμω αιματι’; τουτο ποιειτε, οσακισ εαν πινητε, εισ την εμην αναμνησιν.” 26 οσακισ γαρ εαν εσθιητε τον αρτον τουτον, και το ποτηριον πινητε, τον θανατον του κ̅υ̅ καταγγελλετε, αχρι ου ελθη.
27 ωστε οσ αν εσθιη τον αρτον η πινη το ποτηριον του κ̅υ̅ αναξιωσ, ενοχοσ εσται του σωματοσ και του αιματοσ του κ̅υ̅. 28 δοκιμαζετω δε ανθρωποσ εαυτον, και ουτωσ εκ του αρτου εσθιετω, και εκ του ποτηριου πινετω. 29 ο γαρ εσθιων και πινων κριμα εαυτω, εσθιει και πινει μη διακρινων το σωμα. 30 δια τουτο εν υμιν πολλοι ασθενεισ και αρρωστοι, και κοιμωνται ικανοι. 31 ει δε εαυτουσ διεκρινομεν, ουκ αν εκρινομεθα. 32 κρινομενοι δε υπο κ̅υ̅, παιδευομεθα, ινα μη συν τω κοσμω κατακριθωμεν.
33 ωστε, αδελφοι μου, συνερχομενοι εισ το φαγειν, αλληλουσ εκδεχεσθε. 34 ει τισ πεινα, εν οικω εσθιετω, ινα μη εισ κριμα συνερχησθε. τα δε λοιπα, ωσ αν ελθω, διαταξομαι.