1 ου θελω γαρ υμασ αγνοειν, αδελφοι, οτι οι πατερεσ ημων παντεσ υπο την νεφελην ησαν, και παντεσ δια τησ θαλασσησ διηλθον, 2 και παντεσ εισ τον μωυσην εβαπτισαντο εν τη νεφελη, και εν τη θαλασση, 3 και παντεσ το αυτο πνευματικον βρωμα εφαγον, 4 και παντεσ το αυτο πνευματικον επιον πομα; επινον γαρ εκ πνευματικησ ακολουθουσησ πετρασ η δε πετρα ην ο χ̅σ̅. 5 αλλ ουκ εν τοισ πλειοσιν αυτων ηυδοκησεν ο θ̅σ̅; κατεστρωθησαν γαρ εν τη ερημω.
6 ταυτα δε τυποι ημων εγενηθησαν, εισ το μη ειναι ημασ επιθυμητασ κακων, καθωσ κακεινοι επεθυμησαν. 7 μηδε ειδωλολατραι γινεσθε, καθωσ τινεσ αυτων; ωσπερ γεγραπται, “εκαθισεν ο λαοσ φαγειν και πειν, και ανεστησαν παιζειν.” 8 μηδε πορνευωμεν, καθωσ τινεσ αυτων επορνευσαν, και επεσαν μια ημερα εικοσι τρεισ χιλιαδεσ. 9 μηδε εκπειραζωμεν τον κ̅ν̅, καθωσ τινεσ αυτων επειρασαν, και υπο των οφεων απωλλυντο. 10 μηδε γογγυζετε, καθαπερ τινεσ αυτων εγογγυσαν, και απωλοντο υπο του ολοθρευτου. 11 ταυτα δε τυπικωσ συνεβαινεν εκεινοισ, εγραφη δε προσ νουθεσιαν ημων, εισ ουσ τα τελη των αιωνων κατηντηκεν. 12 ωστε ο δοκων εσταναι, βλεπετω μη πεση. 13 πειρασμοσ υμασ ουκ ειληφεν, ει μη ανθρωπινοσ; πιστοσ δε ο θ̅σ̅, οσ ουκ εασει υμασ πειρασθηναι υπερ ο δυνασθε, αλλα ποιησει συν τω πειρασμω και την εκβασιν του δυνασθαι υπενεγκειν.
14 διοπερ, αγαπητοι μου, φευγετε απο τησ ειδωλολατριασ. 15 ωσ φρονιμοισ λεγω; κρινατε υμεισ ο φημι. 16 το ποτηριον τησ ευλογιασ, ο ευλογουμεν, ουχι κοινωνια εστιν του αιματοσ του χ̅υ̅? τον αρτον ον κλωμεν, ουχι κοινωνια του σωματοσ του χ̅υ̅ εστιν? 17 οτι εισ αρτοσ, εν σωμα οι πολλοι εσμεν; οι γαρ παντεσ εκ του ενοσ αρτου μετεχομεν. 18 βλεπετε τον ισραηλ κατα σαρκα; ουχι οι εσθιοντεσ τασ θυσιασ, κοινωνοι του θυσιαστηριου εισιν? 19 τι ουν φημι? οτι ειδωλοθυτον τι εστιν, η οτι ειδωλον τι εστιν? 20 αλλ οτι α θυουσιν τα εθνη, δαιμονιοισ και ου θ̅ω̅ θυουσιν; ου θελω δε υμασ κοινωνουσ των δαιμονιων γινεσθαι. 21 ου δυνασθε ποτηριον κ̅υ̅ πινειν, και ποτηριον δαιμονιων. ου δυνασθε τραπεζησ κ̅υ̅ μετεχειν, και τραπεζησ δαιμονιων. 22 η παραζηλουμεν τον κ̅ν̅? μη ισχυροτεροι αυτου εσμεν?
23 παντα εξεστιν, αλλ ου παντα συμφερει. παντα εξεστιν, αλλ ου παντα οικοδομει. 24 μηδεισ το εαυτου ζητειτω, αλλα το του ετερου. 25 παν το εν μακελλω πωλουμενον εσθιετε, μηδεν ανακρινοντεσ δια την συνειδησιν. 26 “του κ̅υ̅ γαρ η γη, και το πληρωμα αυτησ.” 27 ει τισ καλει υμασ των απιστων, και θελετε πορευεσθαι, παν το παρατιθεμενον υμιν εσθιετε, μηδεν ανακρινοντεσ δια την συνειδησιν. 28 εαν δε τισ υμιν ειπη, “τουτο ιεροθυτον εστιν”, μη εσθιετε, δι εκεινον τον μηνυσαντα, και την συνειδησιν; 29 συνειδησιν δε λεγω, ουχι την εαυτου, αλλα την του ετερου; ινα τι γαρ η ελευθερια μου κρινεται υπο αλλησ συνειδησεωσ? 30 ει εγω χαριτι μετεχω, τι βλασφημουμαι υπερ ου εγω ευχαριστω?
31 ειτε ουν εσθιετε, ειτε πινετε, ειτε τι ποιειτε, παντα εισ δοξαν θ̅υ̅ ποιειτε. 32 απροσκοποι και ιουδαιοισ γινεσθε, και ελλησιν, και τη εκκλησια του θ̅υ̅. 33 καθωσ καγω παντα, πασιν αρεσκω, μη ζητων το εμαυτου συμφορον, αλλα το των πολλων, ινα σωθωσιν.