1 παυλοσ, κλητοσ αποστολοσ χ̅υ̅ ι̅υ̅ δια θεληματοσ θ̅υ̅, και σωσθενησ, ο αδελφοσ; 2 τη εκκλησια του θ̅υ̅, ηγιασμενοισ εν χ̅ω̅ ι̅υ̅, τη ουση εν κορινθω, κλητοισ αγιοισ, συν πασιν τοισ επικαλουμενοισ το ονομα του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅, εν παντι τοπω, αυτων και ημων: 3 χαρισ υμιν και ειρηνη απο θ̅υ̅ πατροσ ημων και κ̅υ̅ ι̅υ̅ χ̅υ̅.
4 ευχαριστω τω θ̅ω̅ μου παντοτε περι υμων, επι τη χαριτι του θ̅υ̅ τη δοθειση υμιν εν χ̅ω̅ ι̅υ̅, 5 οτι εν παντι επλουτισθητε εν αυτω, εν παντι λογω και παση γνωσει, 6 καθωσ το μαρτυριον του χ̅υ̅ εβεβαιωθη εν υμιν, 7 ωστε υμασ μη υστερεισθαι εν μηδενι χαρισματι, απεκδεχομενουσ την αποκαλυψιν του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅; 8 οσ και βεβαιωσει υμασ εωσ τελουσ, ανεγκλητουσ εν τη ημερα του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅. 9 πιστοσ ο θ̅σ̅, δι ου εκληθητε εισ κοινωνιαν του υιου αυτου, ι̅υ̅ χ̅υ̅, του κ̅υ̅ ημων.
10 παρακαλω δε υμασ, αδελφοι, δια του ονοματοσ του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅, ινα το αυτο λεγητε παντεσ, και μη η εν υμιν σχισματα, ητε δε κατηρτισμενοι εν τω αυτω νοι και εν τη αυτη γνωμη. 11 εδηλωθη γαρ μοι περι υμων, αδελφοι μου, υπο των χλοησ, οτι εριδεσ εν υμιν εισιν. 12 λεγω δε τουτο, οτι εκαστοσ υμων λεγει, “εγω” μεν “ειμι παυλου”, “εγω” δε “απολλω”, “εγω” δε “κηφα”, “εγω” δε “χ̅υ̅”. 13 μεμερισται ο χ̅σ̅? μη παυλοσ εσταυρωθη υπερ υμων, η εισ το ονομα παυλου εβαπτισθητε? 14 ευχαριστω οτι ουδενα υμων εβαπτισα, ει μη κρισπον και γαιον, 15 ινα μη τισ ειπη οτι εισ το εμον ονομα εβαπτισθητε. 16 εβαπτισα δε και τον στεφανα οικον; λοιπον ουκ οιδα ει τινα αλλον εβαπτισα. 17 ου γαρ απεστειλεν με χ̅σ̅ βαπτιζειν, αλλα ευαγγελιζεσθαι; ουκ εν σοφια λογου, ινα μη κενωθη ο σταυροσ του χ̅υ̅.
18 ο λογοσ γαρ ο του σταυρου, τοισ μεν απολλυμενοισ μωρια εστιν; τοισ δε σωζομενοισ ημιν δυναμισ θ̅υ̅ εστιν. 19 γεγραπται γαρ, “απολω την σοφιαν των σοφων, και την συνεσιν των συνετων αθετησω.” 20 που σοφοσ? που γραμματευσ? που συνζητητησ του αιωνοσ τουτου? ουχι εμωρανεν ο θ̅σ̅ την σοφιαν του κοσμου? 21 επειδη γαρ εν τη σοφια του θ̅υ̅, ουκ εγνω ο κοσμοσ δια τησ σοφιασ τον θ̅ν̅, ευδοκησεν ο θ̅σ̅ δια τησ μωριασ του κηρυγματοσ σωσαι τουσ πιστευοντασ. 22 επειδη και ιουδαιοι σημεια αιτουσιν, και ελληνεσ σοφιαν ζητουσιν; 23 ημεισ δε κηρυσσομεν χ̅ν̅ εσταυρωμενον, ιουδαιοισ μεν σκανδαλον, εθνεσιν δε μωριαν; 24 αυτοισ δε, τοισ κλητοισ, ιουδαιοισ τε και ελλησιν, χ̅ν̅ θ̅υ̅ δυναμιν, και θ̅υ̅ σοφιαν. 25 οτι το μωρον του θ̅υ̅, σοφωτερον των ανθρωπων εστιν, και το ασθενεσ του θ̅υ̅, ισχυροτερον των ανθρωπων.
26 βλεπετε γαρ την κλησιν υμων, αδελφοι, οτι ου πολλοι σοφοι κατα σαρκα, ου πολλοι δυνατοι, ου πολλοι ευγενεισ. 27 αλλα τα μωρα του κοσμου εξελεξατο ο θ̅σ̅, ινα καταισχυνη τουσ σοφουσ; και τα ασθενη του κοσμου εξελεξατο ο θ̅σ̅, ινα καταισχυνη τα ισχυρα; 28 και τα αγενη του κοσμου και τα εξουθενημενα εξελεξατο ο θ̅σ̅, τα μη οντα, ινα τα οντα καταργηση, 29 οπωσ μη καυχησηται πασα σαρξ ενωπιον του θ̅υ̅. 30 εξ αυτου δε, υμεισ εστε εν χ̅ω̅ ι̅υ̅, οσ εγενηθη σοφια ημιν απο θ̅υ̅, δικαιοσυνη τε, και αγιασμοσ, και απολυτρωσισ; 31 ινα καθωσ γεγραπται, “ο καυχωμενοσ, εν κ̅ω̅ καυχασθω.”