προσ ρωμαιουσ 10

1 αδελφοι, η μεν ευδοκια τησ εμησ καρδιασ, και η δεησισ προσ τον θ̅ν̅, υπερ αυτων εισ σωτηριαν. 2 μαρτυρω γαρ αυτοισ οτι ζηλον θ̅υ̅ εχουσιν, αλλ ου κατ επιγνωσιν. 3 αγνοουντεσ γαρ την του θ̅υ̅ δικαιοσυνην, και την ιδιαν δικαιοσυνην ζητουντεσ στησαι, τη δικαιοσυνη του θ̅υ̅ ουχ υπεταγησαν. 4 τελοσ γαρ νομου χ̅σ̅, εισ δικαιοσυνην παντι τω πιστευοντι.

5 μωυσησ γαρ γραφει την δικαιοσυνην την εκ νομου, οτι “ο ποιησασ αυτα ανθρωποσ, ζησεται εν αυτη.” 6 η δε εκ πιστεωσ δικαιοσυνη ουτωσ λεγει, “μη ειπησ εν τη καρδια σου, ‘τισ αναβησεται εισ τον ουρανον?’” (τουτ εστιν χ̅ν̅ καταγαγειν), 7 η, “‘τισ καταβησεται εισ την αβυσσον?’” (τουτ εστιν χ̅ν̅ εκ νεκρων αναγαγειν). 8 αλλα τι λεγει? “εγγυσ σου το ρημα εστιν, εν τω στοματι σου, και εν τη καρδια σου”; τουτ εστιν το ρημα τησ πιστεωσ ο κηρυσσομεν. 9 οτι εαν ομολογησησ εν τω στοματι σου, “κ̅ν̅ ι̅ν̅”, και πιστευσησ εν τη καρδια σου οτι ο θ̅σ̅ αυτον ηγειρεν εκ νεκρων, σωθηση. 10 καρδια γαρ πιστευεται εισ δικαιοσυνην, στοματι δε ομολογειται εισ σωτηριαν. 11 λεγει γαρ η γραφη, “πασ ο πιστευων επ αυτω ου καταισχυνθησεται.” 12 ου γαρ εστιν διαστολη ιουδαιου τε και ελληνοσ; ο γαρ αυτοσ κ̅σ̅ παντων, πλουτων εισ παντασ τουσ επικαλουμενουσ αυτον. 13 “πασ” γαρ “οσ αν επικαλεσηται το ονομα κ̅υ̅, σωθησεται.”

14 πωσ ουν επικαλεσωνται εισ ον ουκ επιστευσαν? πωσ δε πιστευσωσιν ου ουκ ηκουσαν? πωσ δε ακουσωσιν χωρισ κηρυσσοντοσ? 15 πωσ δε κηρυξωσιν εαν μη αποσταλωσιν? καθωσ γεγραπται, “ωσ ωραιοι οι ποδεσ των ευαγγελιζομενων τα αγαθα!” 16 αλλ ου παντεσ υπηκουσαν τω ευαγγελιω. ησαιασ γαρ λεγει, “κ̅ε̅, τισ επιστευσεν τη ακοη ημων?” 17 αρα η πιστισ εξ ακοησ, η δε ακοη δια ρηματοσ χ̅υ̅.

18 αλλα λεγω, μη ουκ ηκουσαν? μενουνγε, “εισ πασαν την γην, εξηλθεν ο φθογγοσ αυτων; και εισ τα περατα τησ οικουμενησ, τα ρηματα αυτων.” 19 αλλα λεγω, μη ισραηλ ουκ εγνω? πρωτοσ μωυσησ λεγει, “εγω παραζηλωσω υμασ, επ ουκ εθνει, επ εθνει ασυνετω, παροργιω υμασ.” 20 ησαιασ δε αποτολμα και λεγει, “ευρεθην εν τοισ εμε μη ζητουσιν; εμφανησ εγενομην τοισ εμε μη επερωτωσιν.” 21 προσ δε τον ισραηλ λεγει, “ολην την ημεραν, εξεπετασα τασ χειρασ μου προσ λαον απειθουντα και αντιλεγοντα.”