1 και εγενετο οτε ετελεσεν ο ι̅σ̅ διατασσων τοισ δωδεκα μαθηταισ αυτου, μετεβη εκειθεν του διδασκειν και κηρυσσειν εν ταισ πολεσιν αυτων.
2 ο δε ιωαννησ, ακουσασ εν τω δεσμωτηριω τα εργα του χ̅υ̅, πεμψασ δια των μαθητων αυτου, 3 ειπεν αυτω, “συ ει ο ερχομενοσ, η ετερον προσδοκωμεν?” 4 και αποκριθεισ ο ι̅σ̅ ειπεν αυτοισ, “πορευθεντεσ απαγγειλατε ιωαννη α ακουετε και βλεπετε: 5 ‘τυφλοι αναβλεπουσιν’, και χωλοι περιπατουσιν, λεπροι καθαριζονται, και κωφοι ακουουσιν, και νεκροι εγειρονται, και ‘πτωχοι ευαγγελιζονται’. 6 και μακαριοσ εστιν οσ εαν μη σκανδαλισθη εν εμοι.”
7 τουτων δε πορευομενων, ηρξατο ο ι̅σ̅ λεγειν τοισ οχλοισ περι ιωαννου, “τι εξηλθατε εισ την ερημον θεασασθαι? καλαμον υπο ανεμου σαλευομενον? 8 αλλα τι εξηλθατε ιδειν? ανθρωπον εν μαλακοισ ημφιεσμενον? ιδου, οι τα μαλακα φορουντεσ εν τοισ οικοισ των βασιλεων εισιν. 9 αλλα τι εξηλθατε? προφητην ιδειν? ναι, λεγω υμιν, και περισσοτερον προφητου. 10 ουτοσ εστιν περι ου γεγραπται, ‘ιδου, εγω αποστελλω τον αγγελον μου προ προσωπου σου, οσ κατασκευασει την οδον σου εμπροσθεν σου.’ 11 αμην, λεγω υμιν, ουκ εγηγερται εν γεννητοισ γυναικων μειζων ιωαννου του βαπτιστου. ο δε μικροτεροσ εν τη βασιλεια των ουρανων, μειζων αυτου εστιν. 12 απο δε των ημερων ιωαννου του βαπτιστου εωσ αρτι, η βασιλεια των ουρανων βιαζεται, και βιασται αρπαζουσιν αυτην. 13 παντεσ γαρ οι προφηται και ο νομοσ εωσ ιωαννου επροφητευσαν. 14 και ει θελετε δεξασθαι, αυτοσ εστιν ηλειασ, ο μελλων ερχεσθαι. 15 ο εχων ωτα ακουειν, ακουετω.
16 τινι δε ομοιωσω την γενεαν ταυτην? ομοια εστιν παιδιοισ καθημενοισ εν ταισ αγοραισ, α προσφωνουντα τοισ ετεροισ 17 λεγουσιν, ‘ηυλησαμεν υμιν και ουκ ωρχησασθε; εθρηνησαμεν και ουκ εκοψασθε.’ 18 ηλθεν γαρ ιωαννησ μητε εσθιων μητε πινων, και λεγουσιν, ‘δαιμονιον εχει.’ 19 ηλθεν ο υιοσ του ανθρωπου εσθιων και πινων, και λεγουσιν, ‘ιδου, ανθρωποσ, φαγοσ και οινοποτησ, τελωνων φιλοσ και αμαρτωλων!’ και εδικαιωθη η σοφια απο των τεκνων αυτησ.”
20 τοτε ηρξατο ονειδιζειν τασ πολεισ εν αισ εγενοντο αι πλεισται δυναμεισ αυτου, οτι ου μετενοησαν. 21 ουαι σοι, χοραζειν! ουαι σοι, βηθσαιδαν! οτι ει εν τυρω και σιδωνι εγενοντο αι δυναμεισ αι γενομεναι εν υμιν, παλαι αν εν σακκω και σποδω μετενοησαν. 22 πλην λεγω υμιν, τυρω και σιδωνι ανεκτοτερον εσται εν ημερα κρισεωσ η υμιν. 23 και συ, καφαρναουμ, μη εωσ ουρανου υψωθηση? εωσ αδου καταβηση; οτι ει εν σοδομοισ εγενηθησαν αι δυναμεισ αι γενομεναι εν σοι, εμεινεν αν μεχρι τησ σημερον. 24 πλην λεγω υμιν οτι γη σοδομων ανεκτοτερον εσται εν ημερα κρισεωσ η σοι.
25 εν εκεινω τω καιρω αποκριθεισ ο ι̅σ̅ ειπεν, “εξομολογουμαι σοι, πατερ, κ̅ε̅ του ουρανου και τησ γησ, οτι εκρυψασ ταυτα απο σοφων και συνετων, και απεκαλυψασ αυτα νηπιοισ. 26 ναι, ο πατηρ, οτι ουτωσ ευδοκια εγενετο εμπροσθεν σου. 27 παντα μοι παρεδοθη υπο του πατροσ μου; και ουδεισ επιγινωσκει τον υιον, ει μη ο πατηρ; ουδε τον πατερα τισ επιγινωσκει, ει μη ο υιοσ, και ω εαν βουληται ο υιοσ αποκαλυψαι.
28 δευτε προσ με, παντεσ οι κοπιωντεσ και πεφορτισμενοι, καγω αναπαυσω υμασ. 29 αρατε τον ζυγον μου εφ υμασ, και μαθετε απ εμου, οτι πραυσ ειμι και ταπεινοσ τη καρδια; ‘και ευρησετε αναπαυσιν ταισ ψυχαισ υμων’. 30 ο γαρ ζυγοσ μου χρηστοσ και το φορτιον μου ελαφρον εστιν.”