1 αρχη του ευαγγελιου ι̅υ̅ χ̅υ̅, υιου θ̅υ̅.
2 καθωσ γεγραπται εν τω ησαια τω προφητη: “ιδου, αποστελλω τον αγγελον μου προ προσωπου σου, οσ κατασκευασει την οδον σου.” 3 “φωνη βοωντοσ εν τη ερημω: ‘ετοιμασατε την οδον κ̅υ̅, ευθειασ ποιειτε τασ τριβουσ αυτου.’” 4 εγενετο ιωαννησ, ο βαπτιζων εν τη ερημω, και κηρυσσων βαπτισμα μετανοιασ εισ αφεσιν αμαρτιων. 5 και εξεπορευετο προσ αυτον πασα η ιουδαια χωρα και οι ιεροσολυμειται παντεσ, και εβαπτιζοντο υπ αυτου εν τω ιορδανη ποταμω, εξομολογουμενοι τασ αμαρτιασ αυτων. 6 και ην ο ιωαννησ ενδεδυμενοσ τριχασ καμηλου, και ζωνην δερματινην περι την οσφυν αυτου, και εσθων ακριδασ και μελι αγριον. 7 και εκηρυσσεν λεγων, “ερχεται ο ισχυροτεροσ μου οπισω μου, ου ουκ ειμι ικανοσ, κυψασ λυσαι τον ιμαντα των υποδηματων αυτου. 8 εγω εβαπτισα υμασ υδατι, αυτοσ δε βαπτισει υμασ εν π̅ν̅ι̅ αγιω.”
9 και εγενετο εν εκειναισ ταισ ημεραισ, ηλθεν ι̅σ̅ απο ναζαρετ τησ γαλιλαιασ, και εβαπτισθη εισ τον ιορδανην υπο ιωαννου. 10 και ευθυσ αναβαινων εκ του υδατοσ, ειδεν σχιζομενουσ τουσ ουρανουσ, και το π̅ν̅α̅ ωσ περιστεραν καταβαινον επ αυτον. 11 και φωνη εγενετο εκ των ουρανων: “συ ει ο υιοσ μου ο αγαπητοσ, εν σοι ευδοκησα.”
12 και ευθυσ το π̅ν̅α̅ αυτον εκβαλλει εισ την ερημον. 13 και ην εν τη ερημω τεσσερακοντα ημερασ, πειραζομενοσ υπο του σατανα, και ην μετα των θηριων, και οι αγγελοι διηκονουν αυτω.
14 μετα δε το παραδοθηναι τον ιωαννην, ηλθεν ο ι̅σ̅ εισ την γαλιλαιαν, κηρυσσων το ευαγγελιον του θ̅υ̅ 15 και λεγων, οτι “πεπληρωται ο καιροσ και ηγγικεν η βασιλεια του θ̅υ̅; μετανοειτε και πιστευετε εν τω ευαγγελιω.”
16 και παραγων παρα την θαλασσαν τησ γαλιλαιασ, ειδεν σιμωνα και ανδρεαν, τον αδελφον σιμωνοσ, αμφιβαλλοντασ εν τη θαλασση; ησαν γαρ αλιεισ. 17 και ειπεν αυτοισ ο ι̅σ̅, “δευτε οπισω μου, και ποιησω υμασ γενεσθαι αλιεισ ανθρωπων.” 18 και ευθεωσ αφεντεσ τα δικτυα, ηκολουθησαν αυτω. 19 και προβασ ολιγον, ειδεν ιακωβον τον του ζεβεδαιου, και ιωαννην τον αδελφον αυτου, και αυτουσ εν τω πλοιω καταρτιζοντασ τα δικτυα. 20 και ευθυσ εκαλεσεν αυτουσ; και αφεντεσ τον πατερα αυτων ζεβεδαιον εν τω πλοιω μετα των μισθωτων, απηλθον οπισω αυτου.
21 και εισπορευονται εισ καφαρναουμ; και ευθεωσ τοισ σαββασιν, εισελθων εισ την συναγωγην, εδιδασκεν. 22 και εξεπλησσοντο επι τη διδαχη αυτου; ην γαρ διδασκων αυτουσ ωσ εξουσιαν εχων, και ουχ ωσ οι γραμματεισ. 23 και ευθυσ ην εν τη συναγωγη αυτων ανθρωποσ εν πνευματι ακαθαρτω, και ανεκραξεν 24 λεγων, “τι ημιν και σοι, ι̅υ̅ ναζαρηνε? ηλθεσ απολεσαι ημασ? οιδα σε τισ ει, ο αγιοσ του θ̅υ̅!” 25 και επετιμησεν αυτω ο ι̅σ̅ λεγων, “φιμωθητι και εξελθε εξ αυτου!” 26 και σπαραξαν αυτον, το πνευμα το ακαθαρτον, και φωνησαν φωνη μεγαλη, εξηλθεν εξ αυτου. 27 και εθαμβηθησαν απαντεσ, ωστε συνζητειν προσ αυτουσ λεγοντασ, “τι εστιν τουτο? διδαχη καινη κατ εξουσιαν! και τοισ πνευμασι τοισ ακαθαρτοισ επιτασσει, και υπακουουσιν αυτω!” 28 και εξηλθεν η ακοη αυτου ευθυσ, πανταχου εισ ολην την περιχωρον τησ γαλιλαιασ.
29 και ευθυσ εκ τησ συναγωγησ εξελθοντεσ, ηλθον εισ την οικιαν σιμωνοσ και ανδρεου, μετα ιακωβου και ιωαννου. 30 η δε πενθερα σιμωνοσ κατεκειτο πυρεσσουσα, και ευθυσ λεγουσιν αυτω περι αυτησ. 31 και προσελθων, ηγειρεν αυτην, κρατησασ τησ χειροσ. και αφηκεν αυτην ο πυρετοσ, και διηκονει αυτοισ.
32 οψιασ δε γενομενησ, οτε εδυ ο ηλιοσ, εφερον προσ αυτον παντασ τουσ κακωσ εχοντασ και τουσ δαιμονιζομενουσ. 33 και ην ολη η πολισ επισυνηγμενη προσ την θυραν. 34 και εθεραπευσεν πολλουσ κακωσ εχοντασ ποικιλαισ νοσοισ, και δαιμονια πολλα εξεβαλεν; και ουκ ηφιεν λαλειν τα δαιμονια, οτι ηδεισαν αυτον.
35 και πρωι εννυχα λειαν, αναστασ εξηλθεν και απηλθεν εισ ερημον τοπον, κακει προσηυχετο. 36 και κατεδιωξεν αυτον σιμων και οι μετ αυτου; 37 και ευρον αυτον και λεγουσιν αυτω, οτι “παντεσ ζητουσιν σε!” 38 και λεγει αυτοισ, “αγωμεν αλλαχου εισ τασ εχομενασ κωμοπολεισ, ινα και εκει κηρυξω; εισ τουτο γαρ εξηλθον.” 39 και ηλθεν κηρυσσων, εισ τασ συναγωγασ αυτων εισ ολην την γαλιλαιαν, και τα δαιμονια εκβαλλων.
40 και ερχεται προσ αυτον λεπροσ, παρακαλων αυτον και γονυπετων λεγων αυτω, οτι “εαν θελησ, δυνασαι με καθαρισαι.” 41 και σπλαγχνισθεισ εκτεινασ την χειρα αυτου, ηψατο και λεγει αυτω, “θελω; καθαρισθητι.” 42 και ευθυσ απηλθεν απ αυτου η λεπρα, και εκαθερισθη. 43 και εμβριμησαμενοσ αυτω, ευθυσ εξεβαλεν αυτον, 44 και λεγει αυτω, “ορα, μηδενι μηδεν ειπησ; αλλα υπαγε, σεαυτον δειξον τω ιερει, και προσενεγκε περι του καθαρισμου σου α προσεταξεν μωυσησ, εισ μαρτυριον αυτοισ.” 45 ο δε εξελθων ηρξατο κηρυσσειν πολλα και διαφημιζειν τον λογον, ωστε μηκετι αυτον δυνασθαι φανερωσ εισ πολιν εισελθειν, αλλ εξω επ ερημοισ τοποισ ην, και ηρχοντο προσ αυτον παντοθεν.