1 επειδη επληρωσεν παντα τα ρηματα αυτου εισ τασ ακοασ του λαου, εισηλθεν εισ καφαρναουμ. 2 εκατονταρχου δε τινοσ δουλοσ κακωσ εχων, ημελλεν τελευταν, οσ ην αυτω εντιμοσ. 3 ακουσασ δε περι του ι̅υ̅, απεστειλεν προσ αυτον πρεσβυτερουσ των ιουδαιων, ερωτων αυτον οπωσ ελθων διασωση τον δουλον αυτου. 4 οι δε παραγενομενοι προσ τον ι̅ν̅, παρεκαλουν αυτον σπουδαιωσ λεγοντεσ οτι “αξιοσ εστιν ω παρεξη τουτο; 5 αγαπα γαρ το εθνοσ ημων, και την συναγωγην αυτοσ ωκοδομησεν ημιν.” 6 ο δε ι̅σ̅ επορευετο συν αυτοισ. ηδη δε αυτου ου μακραν απεχοντοσ απο τησ οικιασ, επεμψεν φιλουσ ο εκατονταρχησ λεγων αυτω, “κ̅ε̅, μη σκυλλου, ου γαρ ικανοσ ειμι ινα υπο την στεγην μου εισελθησ; 7 διο ουδε εμαυτον ηξιωσα προσ σε ελθειν; αλλα ειπε λογω, και ιαθητω ο παισ μου. 8 και γαρ εγω ανθρωποσ ειμι υπο εξουσιαν τασσομενοσ, εχων υπ εμαυτον στρατιωτασ; και λεγω τουτω, ‘πορευθητι’, και πορευεται; και αλλω, ‘ερχου’, και ερχεται; και τω δουλω μου, ‘ποιησον τουτο’, και ποιει.” 9 ακουσασ δε ταυτα, ο ι̅σ̅ εθαυμασεν αυτον; και στραφεισ τω ακολουθουντι αυτω οχλω ειπεν, “λεγω υμιν, ουδε εν τω ισραηλ τοσαυτην πιστιν ευρον.” 10 και υποστρεψαντεσ εισ τον οικον, οι πεμφθεντεσ ευρον τον δουλον υγιαινοντα.
11 και εγενετο εν τω εξησ, επορευθη εισ πολιν καλουμενην ναιν, και συνεπορευοντο αυτω οι μαθηται αυτου και οχλοσ πολυσ. 12 ωσ δε ηγγισεν τη πυλη τησ πολεωσ, και ιδου εξεκομιζετο τεθνηκωσ μονογενησ υιοσ τη μητρι αυτου; και αυτη ην χηρα, και οχλοσ τησ πολεωσ ικανοσ ην συν αυτη. 13 και ιδων αυτην, ο κ̅σ̅ εσπλαγχνισθη επ αυτη, και ειπεν αυτη, “μη κλαιε.” 14 και προσελθων, ηψατο τησ σορου, οι δε βασταζοντεσ εστησαν, και ειπεν, “νεανισκε, σοι λεγω, ‘εγερθητι!’” 15 και ανεκαθισεν ο νεκροσ και ηρξατο λαλειν, και εδωκεν αυτον τη μητρι αυτου. 16 ελαβεν δε φοβοσ παντασ, και εδοξαζον τον θ̅ν̅ λεγοντεσ, οτι “προφητησ μεγασ ηγερθη εν ημιν!” και, οτι “επεσκεψατο ο θ̅σ̅ τον λαον αυτου!” 17 και εξηλθεν ο λογοσ ουτοσ εν ολη τη ιουδαια περι αυτου, και παση τη περιχωρω.
18 και απηγγειλαν ιωαννη οι μαθηται αυτου περι παντων τουτων. και προσκαλεσαμενοσ δυο τινασ των μαθητων αυτου, ο ιωαννησ 19 επεμψεν προσ τον ι̅ν̅ λεγων, “συ ει ο ερχομενοσ η αλλον προσδοκωμεν?” 20 παραγενομενοι δε προσ αυτον, οι ανδρεσ ειπαν, “ιωαννησ ο βαπτιστησ απεστειλεν ημασ προσ σε λεγων, ‘συ ει ο ερχομενοσ η αλλον προσδοκωμεν?’” 21 εν εκεινη τη ωρα, εθεραπευσεν πολλουσ απο νοσων, και μαστιγων, και πνευματων πονηρων, και τυφλοισ πολλοισ εχαρισατο βλεπειν. 22 και αποκριθεισ ειπεν αυτοισ, “πορευθεντεσ, απαγγειλατε ιωαννη α ειδετε και ηκουσατε: ‘τυφλοι αναβλεπουσιν’, χωλοι περιπατουσιν, λεπροι καθαριζονται, και κωφοι ακουουσιν, νεκροι εγειρονται, ‘πτωχοι ευαγγελιζονται’. 23 και μακαριοσ εστιν οσ εαν μη σκανδαλισθη εν εμοι.”
24 απελθοντων δε των αγγελων ιωαννου, ηρξατο λεγειν προσ τουσ οχλουσ περι ιωαννου, “τι εξηλθατε εισ την ερημον θεασασθαι? καλαμον υπο ανεμου σαλευομενον? 25 αλλα τι εξηλθατε ιδειν? ανθρωπον εν μαλακοισ ιματιοισ ημφιεσμενον? ιδου, οι εν ιματισμω ενδοξω και τρυφη υπαρχοντεσ εν τοισ βασιλειοισ εισιν. 26 αλλα τι εξηλθατε ιδειν? προφητην? ναι, λεγω υμιν, και περισσοτερον προφητου. 27 ουτοσ εστιν περι ου γεγραπται, ‘ιδου, αποστελλω τον αγγελον μου προ προσωπου σου, οσ κατασκευασει την οδον σου εμπροσθεν σου.’ 28 λεγω υμιν, μειζων εν γεννητοισ γυναικων ιωαννου ουδεισ εστιν; ο δε μικροτεροσ εν τη βασιλεια του θ̅υ̅ μειζων αυτου εστιν.” 29 (και πασ ο λαοσ ακουσασ και οι τελωναι, εδικαιωσαν τον θ̅ν̅, βαπτισθεντεσ το βαπτισμα ιωαννου; 30 οι δε φαρισαιοι και οι νομικοι, την βουλην του θ̅υ̅ ηθετησαν εισ εαυτουσ, μη βαπτισθεντεσ υπ αυτου.) 31 “τινι ουν ομοιωσω τουσ ανθρωπουσ τησ γενεασ ταυτησ, και τινι εισιν ομοιοι? 32 ομοιοι εισιν παιδιοισ τοισ εν αγορα καθημενοισ, και προσφωνουσιν αλληλοισ, α λεγει, ‘ηυλησαμεν υμιν και ουκ ωρχησασθε; εθρηνησαμεν και ουκ εκλαυσατε.’ 33 εληλυθεν γαρ ιωαννησ ο βαπτιστησ, μη εσθιων αρτον μητε πινων οινον, και λεγετε, ‘δαιμονιον εχει.’ 34 εληλυθεν ο υιοσ του ανθρωπου, εσθιων και πινων, και λεγετε, ‘ιδου, ανθρωποσ φαγοσ και οινοποτησ, φιλοσ τελωνων και αμαρτωλων.’ 35 και εδικαιωθη η σοφια απο παντων των τεκνων αυτησ.”
36 ηρωτα δε τισ αυτον των φαρισαιων ινα φαγη μετ αυτου; και εισελθων εισ τον οικον του φαρισαιου, κατεκλιθη. 37 και ιδου γυνη ητισ ην εν τη πολει αμαρτωλοσ; και επιγνουσα οτι κατακειται εν τη οικια του φαρισαιου, κομισασα αλαβαστρον μυρου, 38 και στασα οπισω παρα τουσ ποδασ αυτου κλαιουσα, τοισ δακρυσιν ηρξατο βρεχειν τουσ ποδασ αυτου, και ταισ θριξιν τησ κεφαλησ αυτησ εξεμασσεν, και κατεφιλει τουσ ποδασ αυτου, και ηλειφεν τω μυρω. 39 ιδων δε ο φαρισαιοσ, ο καλεσασ αυτον, ειπεν εν εαυτω λεγων, “ουτοσ ει ην προφητησ, εγινωσκεν αν τισ και ποταπη η γυνη, ητισ απτεται αυτου, οτι αμαρτωλοσ εστιν.” 40 και αποκριθεισ ο ι̅σ̅ ειπεν προσ αυτον, “σιμων, εχω σοι τι ειπειν.” ο δε, “διδασκαλε, ειπε”, φησιν. 41 “δυο χρεοφιλεται ησαν: δανιστη τινι ο εισ ωφειλεν δηναρια πεντακοσια, ο δε ετεροσ πεντηκοντα. 42 μη εχοντων αυτων αποδουναι, αμφοτεροισ εχαρισατο. τισ ουν αυτων, πλειον αγαπησει αυτον?” 43 αποκριθεισ σιμων ειπεν, “υπολαμβανω οτι ω το πλειον εχαρισατο.” ο δε ειπεν αυτω, “ορθωσ εκρινασ.” 44 και στραφεισ προσ την γυναικα, τω σιμωνι εφη, “βλεπεισ ταυτην την γυναικα? εισηλθον σου εισ την οικιαν, υδωρ μοι επι ποδασ ουκ εδωκασ; αυτη δε τοισ δακρυσιν εβρεξεν μου τουσ ποδασ, και ταισ θριξιν αυτησ εξεμαξεν. 45 φιλημα μοι ουκ εδωκασ; αυτη δε αφ ησ εισηλθον, ου διελιπεν καταφιλουσα μου τουσ ποδασ. 46 ελαιω την κεφαλην μου ουκ ηλειψασ; αυτη δε μυρω ηλειψεν τουσ ποδασ μου. 47 ου χαριν, λεγω σοι, αφεωνται αι αμαρτιαι αυτησ αι πολλαι, οτι ηγαπησεν πολυ; ω δε ολιγον αφιεται, ολιγον αγαπα.” 48 ειπεν δε αυτη, “αφεωνται σου αι αμαρτιαι.” 49 και ηρξαντο οι συνανακειμενοι λεγειν εν εαυτοισ, “τισ ουτοσ εστιν οσ και αμαρτιασ αφιησιν?” 50 ειπεν δε προσ την γυναικα, “η πιστισ σου σεσωκεν σε; πορευου εισ ειρηνην.”