1 εν οισ επισυναχθεισων των μυριαδων του οχλου, ωστε καταπατειν αλληλουσ, ηρξατο λεγειν προσ τουσ μαθητασ αυτου πρωτον, “προσεχετε εαυτοισ απο τησ ζυμησ, των φαρισαιων, ητισ εστιν υποκρισισ. 2 ουδεν δε συνκεκαλυμμενον εστιν, ο ουκ αποκαλυφθησεται, και κρυπτον ο ου γνωσθησεται. 3 ανθ ων οσα εν τη σκοτια ειπατε, εν τω φωτι ακουσθησεται; και ο προσ το ουσ ελαλησατε εν τοισ ταμειοισ, κηρυχθησεται επι των δωματων.
4 λεγω δε υμιν, τοισ φιλοισ μου, μη φοβηθητε απο των αποκτεινοντων το σωμα, και μετα ταυτα μη εχοντων περισσοτερον τι ποιησαι. 5 υποδειξω δε υμιν τινα φοβηθητε: φοβηθητε τον μετα το αποκτειναι, εχοντα εξουσιαν εμβαλειν εισ την γεενναν; ναι, λεγω υμιν, τουτον φοβηθητε. 6 ουχι πεντε στρουθια πωλουνται ασσαριων δυο? και εν εξ αυτων ουκ εστιν επιλελησμενον ενωπιον του θ̅υ̅. 7 αλλα και αι τριχεσ τησ κεφαλησ υμων πασαι ηριθμηνται. μη φοβεισθε, πολλων στρουθιων διαφερετε.
8 λεγω δε υμιν, πασ οσ αν ομολογηση εν εμοι εμπροσθεν των ανθρωπων, και ο υιοσ του ανθρωπου ομολογησει, εν αυτω εμπροσθεν των αγγελων του θ̅υ̅; 9 ο δε αρνησαμενοσ με ενωπιον των ανθρωπων, απαρνηθησεται ενωπιον των αγγελων του θ̅υ̅. 10 και πασ οσ ερει λογον εισ τον υιον του ανθρωπου, αφεθησεται αυτω; τω δε εισ το αγιον π̅ν̅α̅ βλασφημησαντι, ουκ αφεθησεται. 11 οταν δε εισφερωσιν υμασ επι τασ συναγωγασ, και τασ αρχασ, και τασ εξουσιασ, μη μεριμνησητε πωσ η τι απολογησησθε η τι ειπητε; 12 το γαρ αγιον π̅ν̅α̅ διδαξει υμασ εν αυτη τη ωρα α δει ειπειν.”
13 ειπεν δε τισ εκ του οχλου αυτω, “διδασκαλε, ειπε τω αδελφω μου μερισασθαι μετ εμου την κληρονομιαν.” 14 ο δε ειπεν αυτω, “ανθρωπε, τισ με κατεστησεν κριτην η μεριστην εφ υμασ?” 15 ειπεν δε προσ αυτουσ, “ορατε και φυλασσεσθε απο πασησ πλεονεξιασ, οτι ουκ εν τω περισσευειν τινι, η ζωη αυτου εστιν εκ των υπαρχοντων αυτω.” 16 ειπεν δε παραβολην προσ αυτουσ λεγων, “ανθρωπου τινοσ πλουσιου ευφορησεν η χωρα. 17 και διελογιζετο εν εαυτω λεγων, ‘τι ποιησω, οτι ουκ εχω που συναξω τουσ καρπουσ μου?’ 18 και ειπεν, ‘τουτο ποιησω: καθελω μου τασ αποθηκασ και μειζονασ οικοδομησω, και συναξω εκει παντα τον σιτον και τα αγαθα μου. 19 και ερω τη ψυχη μου, “ψυχη, εχεισ πολλα αγαθα κειμενα εισ ετη πολλα; αναπαυου, φαγε, πιε, ευφραινου.”’ 20 ειπεν δε αυτω ο θ̅σ̅, ‘αφρων, ταυτη τη νυκτι, την ψυχην σου απαιτουσιν απο σου; α δε ητοιμασασ, τινι εσται?’ 21 ουτωσ ο θησαυριζων εαυτω και μη εισ θ̅ν̅ πλουτων.”
22 ειπεν δε προσ τουσ μαθητασ αυτου, “δια τουτο λεγω υμιν, μη μεριμνατε τη ψυχη, τι φαγητε μηδε τω σωματι τι ενδυσησθε. 23 η γαρ ψυχη πλειον εστιν τησ τροφησ, και το σωμα του ενδυματοσ. 24 κατανοησατε τουσ κορακασ, οτι ου σπειρουσιν ουδε θεριζουσιν, οισ ουκ εστιν ταμειον ουδε αποθηκη, και ο θ̅σ̅ τρεφει αυτουσ. ποσω μαλλον υμεισ διαφερετε των πετεινων! 25 τισ δε εξ υμων μεριμνων, δυναται επι την ηλικιαν αυτου προσθειναι πηχυν? 26 ει ουν ουδε ελαχιστον δυνασθε, τι περι των λοιπων μεριμνατε? 27 κατανοησατε τα κρινα πωσ αυξανει, ου κοπια ουδε νηθει; λεγω δε υμιν, ουδε σολομων εν παση τη δοξη αυτου, περιεβαλετο ωσ εν τουτων. 28 ει δε εν αγρω τον χορτον οντα σημερον, και αυριον εισ κλιβανον βαλλομενον, ο θ̅σ̅ ουτωσ αμφιεζει, ποσω μαλλον υμασ, ολιγοπιστοι? 29 και υμεισ μη ζητειτε τι φαγητε, και τι πιητε, και μη μετεωριζεσθε; 30 ταυτα γαρ παντα τα εθνη του κοσμου επιζητουσιν; υμων δε ο πατηρ οιδεν οτι χρηζετε τουτων. 31 πλην ζητειτε την βασιλειαν αυτου, και ταυτα προστεθησεται υμιν.
32 μη φοβου, το μικρον ποιμνιον, οτι ευδοκησεν ο πατηρ υμων, δουναι υμιν την βασιλειαν. 33 πωλησατε τα υπαρχοντα υμων, και δοτε ελεημοσυνην; ποιησατε εαυτοισ βαλλαντια μη παλαιουμενα, θησαυρον ανεκλειπτον εν τοισ ουρανοισ, οπου κλεπτησ ουκ εγγιζει ουδε σησ διαφθειρει. 34 οπου γαρ εστιν ο θησαυροσ υμων, εκει και η καρδια υμων εσται.
35 εστωσαν υμων αι οσφυεσ περιεζωσμεναι, και οι λυχνοι καιομενοι; 36 και υμεισ ομοιοι ανθρωποισ προσδεχομενοισ τον κυριον εαυτων, ποτε αναλυση εκ των γαμων, ινα ελθοντοσ και κρουσαντοσ, ευθεωσ ανοιξωσιν αυτω. 37 μακαριοι οι δουλοι εκεινοι, ουσ ελθων, ο κ̅σ̅ ευρησει γρηγορουντασ. αμην, λεγω υμιν οτι περιζωσεται και ανακλινει αυτουσ, και παρελθων, διακονησει αυτοισ. 38 καν εν τη δευτερα καν εν τη τριτη φυλακη ελθη, και ευρη ουτωσ, μακαριοι εισιν εκεινοι!
39 τουτο δε γινωσκετε οτι ει ηδει ο οικοδεσποτησ ποια ωρα ο κλεπτησ ερχεται, ουκ αν αφηκεν διορυχθηναι τον οικον αυτου. 40 και υμεισ γινεσθε ετοιμοι, οτι η ωρα ου δοκειτε, ο υιοσ του ανθρωπου ερχεται.”
41 ειπεν δε ο πετροσ, “κ̅ε̅, προσ ημασ την παραβολην ταυτην λεγεισ, η και προσ παντασ?” 42 και ειπεν ο κ̅σ̅, “τισ αρα εστιν ο πιστοσ οικονομοσ ο φρονιμοσ, ον καταστησει ο κ̅σ̅ επι τησ θεραπειασ αυτου, του διδοναι εν καιρω το σιτομετριον? 43 μακαριοσ ο δουλοσ εκεινοσ, ον ελθων, ο κυριοσ αυτου ευρησει ποιουντα ουτωσ. 44 αληθωσ λεγω υμιν οτι επι πασιν τοισ υπαρχουσιν αυτου καταστησει αυτον. 45 εαν δε ειπη ο δουλοσ εκεινοσ εν τη καρδια αυτου, ‘χρονιζει ο κυριοσ μου ερχεσθαι’, και αρξηται τυπτειν τουσ παιδασ και τασ παιδισκασ, εσθιειν τε και πινειν και μεθυσκεσθαι, 46 ηξει ο κυριοσ του δουλου εκεινου εν ημερα η ου προσδοκα, και εν ωρα η ου γινωσκει, και διχοτομησει αυτον, και το μεροσ αυτου μετα των απιστων θησει. 47 εκεινοσ δε ο δουλοσ, ο γνουσ το θελημα του κυριου αυτου, και μη ετοιμασασ η ποιησασ προσ το θελημα αυτου, δαρησεται πολλασ; 48 ο δε μη γνουσ, ποιησασ δε αξια πληγων, δαρησεται ολιγασ. παντι δε ω εδοθη πολυ, πολυ ζητηθησεται παρ αυτου; και ω παρεθεντο πολυ, περισσοτερον αιτησουσιν αυτον.
49 πυρ ηλθον βαλειν επι την γην, και τι θελω ει ηδη ανηφθη? 50 βαπτισμα δε εχω βαπτισθηναι, και πωσ συνεχομαι εωσ οτου τελεσθη! 51 δοκειτε οτι ειρηνην παρεγενομην δουναι εν τη γη? ουχι, λεγω υμιν, αλλ η διαμερισμον. 52 εσονται γαρ απο του νυν, πεντε εν ενι οικω διαμεμερισμενοι, τρεισ επι δυσιν, και δυο επι τρισιν. 53 διαμερισθησονται πατηρ επι υιω, και υιοσ επι πατρι; μητηρ επι την θυγατερα, και θυγατηρ επι την μητερα; πενθερα επι την νυμφην αυτησ, και νυμφη επι την πενθεραν.”
54 ελεγεν δε και τοισ οχλοισ, “οταν ιδητε νεφελην ανατελλουσαν επι δυσμων, ευθεωσ λεγετε, οτι ‘ομβροσ ερχεται’, και γινεται ουτωσ. 55 και οταν νοτον πνεοντα, λεγετε, οτι ‘καυσων εσται’, και γινεται. 56 υποκριται! το προσωπον του ουρανου και τησ γησ οιδατε δοκιμαζειν, τον καιρον δε τουτον, πωσ ουκ οιδατε δοκιμαζειν?
57 τι δε και αφ εαυτων, ου κρινετε το δικαιον? 58 ωσ γαρ υπαγεισ μετα του αντιδικου σου επ αρχοντα εν τη οδω, δοσ εργασιαν απηλλαχθαι απ αυτου, μηποτε κατασυρη σε προσ τον κριτην, και ο κριτησ σε παραδωσει τω πρακτορι, και ο πρακτωρ σε βαλει εισ φυλακην. 59 λεγω σοι, ου μη εξελθησ εκειθεν εωσ και το εσχατον λεπτον αποδωσ.”