1 και εγενετο εν τω ειναι αυτον εν τοπω τινι προσευχομενον, ωσ επαυσατο, ειπεν τισ των μαθητων αυτου προσ αυτον, “κ̅ε̅, διδαξον ημασ προσευχεσθαι, καθωσ και ιωαννησ εδιδαξεν τουσ μαθητασ αυτου.” 2 ειπεν δε αυτοισ, “οταν προσευχησθε, λεγετε, ‘πατερ, αγιασθητω το ονομα σου; ελθετω η βασιλεια σου; 3 τον αρτον ημων τον επιουσιον, διδου ημιν το καθ ημεραν; 4 και αφεσ ημιν τασ αμαρτιασ ημων, και γαρ αυτοι αφιομεν παντι οφειλοντι ημιν; και μη εισενεγκησ ημασ εισ πειρασμον.’”
5 και ειπεν προσ αυτουσ, “τισ εξ υμων εξει φιλον, και πορευσεται προσ αυτον μεσονυκτιου, και ειπη αυτω, ‘φιλε, χρησον μοι τρεισ αρτουσ, 6 επειδη φιλοσ μου παρεγενετο εξ οδου προσ με, και ουκ εχω ο παραθησω αυτω.’ 7 κακεινοσ εσωθεν αποκριθεισ ειπη, ‘μη μοι κοπουσ παρεχε; ηδη η θυρα κεκλεισται, και τα παιδια μου μετ εμου εισ την κοιτην εισιν; ου δυναμαι αναστασ δουναι σοι.’ 8 λεγω υμιν, ει και ου δωσει αυτω αναστασ, δια το ειναι φιλον αυτου, δια γε την αναιδειαν αυτου, εγερθεισ δωσει αυτω οσων χρηζει.
9 καγω υμιν λεγω, ‘αιτειτε, και δοθησεται υμιν; ζητειτε, και ευρησετε; κρουετε, και ανοιγησεται υμιν. 10 πασ γαρ ο αιτων λαμβανει; και ο ζητων ευρισκει; και τω κρουοντι ανοιγησεται.’ 11 τινα δε εξ υμων τον πατερα αιτησει ο υιοσ ιχθυν, και αντι ιχθυοσ, οφιν αυτω επιδωσει? 12 η και αιτησει ωον, επιδωσει αυτω σκορπιον? 13 ει ουν υμεισ πονηροι υπαρχοντεσ, οιδατε δοματα αγαθα διδοναι τοισ τεκνοισ υμων, ποσω μαλλον ο πατηρ ο εξ ουρανου, δωσει π̅ν̅α̅ αγιον τοισ αιτουσιν αυτον?”
14 και ην εκβαλλων δαιμονιον κωφον; εγενετο δε του δαιμονιου εξελθοντοσ, ελαλησεν ο κωφοσ. και εθαυμασαν οι οχλοι. 15 τινεσ δε εξ αυτων ειπον, “εν βεελζεβουλ τω αρχοντι των δαιμονιων, εκβαλλει τα δαιμονια.” 16 ετεροι δε πειραζοντεσ, σημειον εξ ουρανου εζητουν παρ αυτου. 17 αυτοσ δε ειδωσ αυτων τα διανοηματα ειπεν αυτοισ, “πασα βασιλεια εφ εαυτην διαμερισθεισα ερημουται, και οικοσ επι οικον πιπτει. 18 ει δε και ο σατανασ εφ εαυτον διεμερισθη, πωσ σταθησεται η βασιλεια αυτου? οτι λεγετε, εν βεελζεβουλ εκβαλλειν με τα δαιμονια. 19 ει δε εγω εν βεελζεβουλ εκβαλλω τα δαιμονια, οι υιοι υμων εν τινι εκβαλλουσιν? δια τουτο, αυτοι υμων κριται εσονται. 20 ει δε εν δακτυλω θ̅υ̅, εγω εκβαλλω τα δαιμονια, αρα εφθασεν εφ υμασ η βασιλεια του θ̅υ̅. 21 οταν ο ισχυροσ καθωπλισμενοσ, φυλασση την εαυτου αυλην, εν ειρηνη εστιν τα υπαρχοντα αυτου; 22 επαν δε ισχυροτεροσ αυτου επελθων, νικηση αυτον, την πανοπλιαν αυτου αιρει εφ η επεποιθει, και τα σκυλα αυτου διαδιδωσιν. 23 ο μη ων μετ εμου, κατ εμου εστιν; και ο μη συναγων μετ εμου, σκορπιζει.
24 οταν το ακαθαρτον πνευμα εξελθη απο του ανθρωπου, διερχεται δι ανυδρων τοπων ζητουν αναπαυσιν; και μη ευρισκον, λεγει, ‘υποστρεψω εισ τον οικον μου, οθεν εξηλθον.’ 25 και ελθον, ευρισκει σεσαρωμενον και κεκοσμημενον. 26 τοτε πορευεται και παραλαμβανει ετερα πνευματα πονηροτερα εαυτου επτα, και εισελθοντα, κατοικει εκει; και γινεται τα εσχατα του ανθρωπου εκεινου, χειρονα των πρωτων.”
27 εγενετο δε εν τω λεγειν αυτον ταυτα, επαρασα τισ φωνην γυνη εκ του οχλου, ειπεν αυτω, “μακαρια η κοιλια η βαστασασα σε, και μαστοι ουσ εθηλασασ.” 28 αυτοσ δε ειπεν, “μενουν, μακαριοι οι ακουοντεσ τον λογον του θ̅υ̅ και φυλασσοντεσ.”
29 των δε οχλων επαθροιζομενων, ηρξατο λεγειν, “η γενεα αυτη γενεα πονηρα εστιν; σημειον ζητει και σημειον ου δοθησεται αυτη, ει μη το σημειον ιωνα. 30 καθωσ γαρ εγενετο ιωνασ τοισ νινευειταισ σημειον, ουτωσ εσται και ο υιοσ του ανθρωπου τη γενεα ταυτη. 31 βασιλισσα νοτου εγερθησεται εν τη κρισει μετα των ανδρων τησ γενεασ ταυτησ, και κατακρινει αυτουσ, οτι ηλθεν εκ των περατων τησ γησ ακουσαι την σοφιαν σολομωνοσ; και ιδου, πλειον σολομωνοσ ωδε. 32 ανδρεσ νινευειται αναστησονται εν τη κρισει μετα τησ γενεασ ταυτησ, και κατακρινουσιν αυτην, οτι μετενοησαν εισ το κηρυγμα ιωνα; και ιδου, πλειον ιωνα ωδε.
33 ουδεισ λυχνον αψασ εισ κρυπτην τιθησιν, ουδε υπο τον μοδιον, αλλ επι την λυχνιαν, ινα οι εισπορευομενοι το φωσ βλεπωσιν. 34 ο λυχνοσ του σωματοσ εστιν ο οφθαλμοσ σου. οταν ο οφθαλμοσ σου απλουσ η, και ολον το σωμα σου φωτεινον εστιν; επαν δε πονηροσ η, και το σωμα σου σκοτεινον. 35 σκοπει ουν, μη το φωσ το εν σοι σκοτοσ εστιν. 36 ει ουν το σωμα σου ολον φωτεινον, μη εχον μεροσ τι σκοτεινον, εσται φωτεινον ολον, ωσ οταν ο λυχνοσ τη αστραπη φωτιζη σε.”
37 εν δε τω λαλησαι, ερωτα αυτον φαρισαιοσ οπωσ αριστηση παρ αυτω, εισελθων δε, ανεπεσεν. 38 ο δε φαρισαιοσ ιδων, εθαυμασεν οτι ου πρωτον εβαπτισθη προ του αριστου. 39 ειπεν δε ο κ̅σ̅ προσ αυτον, “νυν υμεισ οι φαρισαιοι το εξωθεν του ποτηριου και του πινακοσ καθαριζετε, το δε εσωθεν υμων γεμει αρπαγησ και πονηριασ. 40 αφρονεσ! ουχ ο ποιησασ το εξωθεν, και το εσωθεν εποιησεν? 41 πλην τα ενοντα δοτε ελεημοσυνην, και ιδου, παντα καθαρα υμιν εστιν.
42 αλλα ουαι υμιν τοισ φαρισαιοισ, οτι αποδεκατουτε το ηδυοσμον, και το πηγανον, και παν λαχανον, και παρερχεσθε την κρισιν και την αγαπην του θ̅υ̅. ταυτα δε εδει ποιησαι, κακεινα μη παρειναι. 43 ουαι υμιν τοισ φαρισαιοισ, οτι αγαπατε την πρωτοκαθεδριαν εν ταισ συναγωγαισ, και τουσ ασπασμουσ εν ταισ αγοραισ. 44 ουαι υμιν, οτι εστε ωσ τα μνημεια τα αδηλα, και οι ανθρωποι οι περιπατουντεσ επανω ουκ οιδασιν.”
45 αποκριθεισ δε τισ των νομικων λεγει αυτω, “διδασκαλε, ταυτα λεγων, και ημασ υβριζεισ.” 46 ο δε ειπεν, “και υμιν τοισ νομικοισ ουαι! οτι φορτιζετε τουσ ανθρωπουσ φορτια δυσβαστακτα, και αυτοι ενι των δακτυλων υμων ου προσψαυετε τοισ φορτιοισ. 47 ουαι υμιν, οτι οικοδομειτε τα μνημεια των προφητων, οι δε πατερεσ υμων απεκτειναν αυτουσ. 48 αρα μαρτυρειτε και συνευδοκειτε τοισ εργοισ των πατερων υμων, οτι αυτοι μεν απεκτειναν αυτουσ, υμεισ δε οικοδομειτε. 49 δια τουτο και η σοφια του θ̅υ̅ ειπεν, ‘αποστελω εισ αυτουσ προφητασ και αποστολουσ, και εξ αυτων αποκτενουσιν και διωξουσιν, 50 ινα εκζητηθη το αιμα παντων των προφητων, το εκχυννομενον απο καταβολησ κοσμου, απο τησ γενεασ ταυτησ, 51 απο αιματοσ αβελ εωσ αιματοσ ζαχαριου, του απολομενου μεταξυ του θυσιαστηριου και του οικου; ναι, λεγω υμιν, εκζητηθησεται απο τησ γενεασ ταυτησ.’ 52 ουαι υμιν τοισ νομικοισ, οτι ηρατε την κλειδα τησ γνωσεωσ; αυτοι ουκ εισηλθατε, και τουσ εισερχομενουσ εκωλυσατε.”
53 κακειθεν εξελθοντοσ αυτου, ηρξαντο οι γραμματεισ και οι φαρισαιοι δεινωσ ενεχειν, και αποστοματιζειν αυτον περι πλειονων, 54 ενεδρευοντεσ αυτον θηρευσαι τι εκ του στοματοσ αυτου.