1 μετα ταυτα ην εορτη των ιουδαιων, και ανεβη ι̅σ̅ εισ ιεροσολυμα. 2 εστιν δε εν τοισ ιεροσολυμοισ επι τη προβατικη κολυμβηθρα, η επιλεγομενη εβραιστι, βηθζαθα, πεντε στοασ εχουσα. 3 εν ταυταισ κατεκειτο πληθοσ των ασθενουντων, τυφλων, χωλων, ξηρων. 5 ην δε τισ ανθρωποσ εκει, τριακοντα οκτω ετη εχων εν τη ασθενεια αυτου. 6 τουτον ιδων ο ι̅σ̅ κατακειμενον, και γνουσ οτι πολυν ηδη χρονον εχει, λεγει αυτω, “θελεισ υγιησ γενεσθαι?” 7 απεκριθη αυτω ο ασθενων, “κυριε, ανθρωπον ουκ εχω, ινα οταν ταραχθη το υδωρ, βαλη με εισ την κολυμβηθραν; εν ω δε ερχομαι εγω, αλλοσ προ εμου καταβαινει.” 8 λεγει αυτω ο ι̅σ̅, “εγειρε, αρον τον κραβαττον σου, και περιπατει.” 9 και ευθεωσ εγενετο υγιησ ο ανθρωποσ, και ηρε τον κραβαττον αυτου, και περιεπατει.
ην δε σαββατον εν εκεινη τη ημερα. 10 ελεγον ουν οι ιουδαιοι τω τεθεραπευμενω, “σαββατον εστιν, και ουκ εξεστιν σοι αραι τον κραβαττον σου.” 11 ο δε απεκριθη αυτοισ, “ο ποιησασ με υγιη, εκεινοσ μοι ειπεν, ‘αρον τον κραβαττον σου και περιπατει.’” 12 ηρωτησαν αυτον, “τισ εστιν ο ανθρωποσ ο ειπων σοι, ‘αρον και περιπατει’?” 13 ο δε ιαθεισ ουκ ηδει τισ εστιν, ο γαρ ι̅σ̅ εξενευσεν, οχλου οντοσ εν τω τοπω. 14 μετα ταυτα ευρισκει αυτον ο ι̅σ̅ εν τω ιερω, και ειπεν αυτω, “ιδε, υγιησ γεγονασ; μηκετι αμαρτανε, ινα μη χειρον σοι τι γενηται.” 15 απηλθεν ο ανθρωποσ, και ανηγγειλεν τοισ ιουδαιοισ οτι ι̅σ̅ εστιν ο ποιησασ αυτον υγιη. 16 και δια τουτο, εδιωκον οι ιουδαιοι τον ι̅ν̅, οτι ταυτα εποιει εν σαββατω. 17 ο δε απεκρινατο αυτοισ, “ο πατηρ μου εωσ αρτι εργαζεται, καγω εργαζομαι.” 18 δια τουτο ουν, μαλλον εζητουν αυτον οι ιουδαιοι αποκτειναι, οτι ου μονον ελυε το σαββατον, αλλα και πατερα ιδιον ελεγε τον θ̅ν̅, ισον εαυτον ποιων τω θ̅ω̅.
19 απεκρινατο ουν ο ι̅σ̅ και ελεγεν αυτοισ, “αμην, αμην, λεγω υμιν, ου δυναται ο υιοσ ποιειν αφ εαυτου ουδεν, εαν μη τι βλεπη τον πατερα ποιουντα; α γαρ αν εκεινοσ ποιη, ταυτα και ο υιοσ ομοιωσ ποιει. 20 ο γαρ πατηρ φιλει τον υιον, και παντα δεικνυσιν αυτω α αυτοσ ποιει; και μειζονα τουτων δειξει αυτω εργα, ινα υμεισ θαυμαζητε. 21 ωσπερ γαρ ο πατηρ εγειρει τουσ νεκρουσ και ζωοποιει, ουτωσ και ο υιοσ, ουσ θελει ζωοποιει. 22 ουδε γαρ ο πατηρ κρινει ουδενα, αλλα την κρισιν πασαν δεδωκεν τω υιω, 23 ινα παντεσ τιμωσι τον υιον, καθωσ τιμωσι τον πατερα. ο μη τιμων τον υιον, ου τιμα τον πατερα, τον πεμψαντα αυτον. 24 αμην, αμην, λεγω υμιν οτι ο τον λογον μου ακουων, και πιστευων τω πεμψαντι με, εχει ζωην αιωνιον, και εισ κρισιν ουκ ερχεται, αλλα μεταβεβηκεν εκ του θανατου εισ την ζωην.
25 αμην, αμην, λεγω υμιν οτι ερχεται ωρα και νυν εστιν, οτε οι νεκροι ακουσουσιν τησ φωνησ του υιου του θ̅υ̅, και οι ακουσαντεσ ζησουσιν. 26 ωσπερ γαρ ο πατηρ εχει ζωην εν εαυτω, ουτωσ και τω υιω εδωκεν ζωην εχειν εν εαυτω; 27 και εξουσιαν εδωκεν αυτω κρισιν ποιειν, οτι υιοσ ανθρωπου εστιν. 28 μη θαυμαζετε τουτο, οτι ερχεται ωρα εν η παντεσ οι εν τοισ μνημειοισ ακουσουσιν τησ φωνησ αυτου, 29 και εκπορευσονται, οι τα αγαθα ποιησαντεσ, εισ αναστασιν ζωησ; οι δε τα φαυλα πραξαντεσ, εισ αναστασιν κρισεωσ.
30 ου δυναμαι εγω ποιειν απ εμαυτου ουδεν; καθωσ ακουω, κρινω; και η κρισισ η εμη δικαια εστιν, οτι ου ζητω το θελημα το εμον, αλλα το θελημα του πεμψαντοσ με.
31 εαν εγω μαρτυρω περι εμαυτου, η μαρτυρια μου ουκ εστιν αληθησ. 32 αλλοσ εστιν ο μαρτυρων περι εμου, και οιδα οτι αληθησ εστιν η μαρτυρια ην μαρτυρει περι εμου. 33 υμεισ απεσταλκατε προσ ιωαννην, και μεμαρτυρηκε τη αληθεια. 34 εγω δε ου παρα ανθρωπου την μαρτυριαν λαμβανω, αλλα ταυτα λεγω, ινα υμεισ σωθητε. 35 εκεινοσ ην ο λυχνοσ ο καιομενοσ και φαινων; υμεισ δε ηθελησατε αγαλλιαθηναι προσ ωραν εν τω φωτι αυτου. 36 εγω δε εχω την μαρτυριαν μειζω του ιωαννου; τα γαρ εργα α δεδωκεν μοι ο πατηρ, ινα τελειωσω αυτα, αυτα τα εργα α ποιω, μαρτυρει περι εμου οτι ο πατηρ με απεσταλκεν. 37 και ο πεμψασ με πατηρ, εκεινοσ μεμαρτυρηκεν περι εμου. ουτε φωνην αυτου πωποτε ακηκοατε, ουτε ειδοσ αυτου εωρακατε. 38 και τον λογον αυτου ουκ εχετε εν υμιν μενοντα, οτι ον απεστειλεν εκεινοσ, τουτω υμεισ ου πιστευετε.
39 εραυνατε τασ γραφασ, οτι υμεισ δοκειτε εν αυταισ ζωην αιωνιον εχειν, και εκειναι εισιν αι μαρτυρουσαι περι εμου; 40 και ου θελετε ελθειν προσ με, ινα ζωην εχητε. 41 δοξαν παρα ανθρωπων ου λαμβανω, 42 αλλα εγνωκα υμασ οτι την αγαπην του θ̅υ̅ ουκ εχετε εν εαυτοισ. 43 εγω εληλυθα εν τω ονοματι του πατροσ μου, και ου λαμβανετε με; εαν αλλοσ ελθη εν τω ονοματι τω ιδιω, εκεινον λημψεσθε. 44 πωσ δυνασθε υμεισ πιστευσαι, δοξαν παρα αλληλων λαμβανοντεσ, και την δοξαν την παρα του μονου θ̅υ̅, ου ζητειτε? 45 μη δοκειτε οτι εγω κατηγορησω υμων προσ τον πατερα. εστιν ο κατηγορων υμων μωυσησ, εισ ον υμεισ ηλπικατε. 46 ει γαρ επιστευετε μωυσει, επιστευετε αν εμοι; περι γαρ εμου εκεινοσ εγραψεν. 47 ει δε τοισ εκεινου γραμμασιν ου πιστευετε, πωσ τοισ εμοισ ρημασιν πιστευσετε?”