1 ωσ ουν εγνω ο κ̅σ̅ οτι ηκουσαν οι φαρισαιοι οτι ι̅σ̅ πλειονασ μαθητασ ποιει και βαπτιζει η ιωαννησ 2 (καιτοιγε ι̅σ̅ αυτοσ ουκ εβαπτιζεν, αλλ οι μαθηται αυτου), 3 αφηκεν την ιουδαιαν και απηλθεν παλιν εισ την γαλιλαιαν. 4 εδει δε αυτον διερχεσθαι δια τησ σαμαρειασ. 5 ερχεται ουν εισ πολιν τησ σαμαρειασ λεγομενην συχαρ, πλησιον του χωριου ο εδωκεν ιακωβ τω ιωσηφ, τω υιω αυτου; 6 ην δε εκει πηγη του ιακωβ. ο ουν ι̅σ̅ κεκοπιακωσ εκ τησ οδοιποριασ, εκαθεζετο ουτωσ επι τη πηγη; ωρα ην ωσ εκτη.
7 ερχεται γυνη εκ τησ σαμαρειασ αντλησαι υδωρ. λεγει αυτη ο ι̅σ̅, “δοσ μοι πειν”; 8 οι γαρ μαθηται αυτου απεληλυθεισαν εισ την πολιν, ινα τροφασ αγορασωσιν. 9 λεγει ουν αυτω η γυνη η σαμαρειτισ, “πωσ συ ιουδαιοσ ων, παρ εμου πειν αιτεισ γυναικοσ σαμαρειτιδοσ ουσησ?” ου γαρ συνχρωνται ιουδαιοι σαμαρειταισ. 10 απεκριθη ι̅σ̅ και ειπεν αυτη, “ει ηδεισ την δωρεαν του θ̅υ̅, και τισ εστιν ο λεγων σοι, ‘δοσ μοι πειν’, συ αν ητησασ αυτον, και εδωκεν αν σοι υδωρ ζων.” 11 λεγει αυτω η γυνη, “κυριε, ουτε αντλημα εχεισ και το φρεαρ εστιν βαθυ; ποθεν ουν εχεισ το υδωρ το ζων? 12 μη συ μειζων ει του πατροσ ημων ιακωβ, οσ εδωκεν ημιν το φρεαρ, και αυτοσ εξ αυτου επιεν, και οι υιοι αυτου, και τα θρεμματα αυτου?” 13 απεκριθη ι̅σ̅ και ειπεν αυτη, “πασ ο πινων εκ του υδατοσ τουτου, διψησει παλιν; 14 οσ δ αν πιη εκ του υδατοσ ου εγω δωσω αυτω, ου μη διψησει, εισ τον αιωνα; αλλα το υδωρ ο δωσω αυτω γενησεται εν αυτω πηγη υδατοσ, αλλομενου εισ ζωην αιωνιον.” 15 λεγει προσ αυτον η γυνη, “κυριε, δοσ μοι τουτο το υδωρ, ινα μη διψω, μηδε διερχωμαι ενθαδε αντλειν.”
16 λεγει αυτη, “υπαγε, φωνησον τον ανδρα σου και ελθε ενθαδε.” 17 απεκριθη η γυνη και ειπεν αυτω, “ουκ εχω ανδρα.” λεγει αυτη ο ι̅σ̅, “καλωσ ειπασ, οτι ‘ανδρα ουκ εχω’; 18 πεντε γαρ ανδρασ εσχεσ, και νυν ον εχεισ, ουκ εστιν σου ανηρ; τουτο αληθεσ ειρηκασ.” 19 λεγει αυτω η γυνη, “κυριε, θεωρω οτι προφητησ ει συ. 20 οι πατερεσ ημων εν τω ορει τουτω προσεκυνησαν, και υμεισ λεγετε οτι εν ιεροσολυμοισ εστιν ο τοποσ οπου προσκυνειν δει.” 21 λεγει αυτη ο ι̅σ̅, “πιστευε μοι, γυναι, οτι ερχεται ωρα, οτε ουτε εν τω ορει τουτω, ουτε εν ιεροσολυμοισ, προσκυνησετε τω πατρι. 22 υμεισ προσκυνειτε ο ουκ οιδατε, ημεισ προσκυνουμεν ο οιδαμεν, οτι η σωτηρια εκ των ιουδαιων εστιν. 23 αλλα ερχεται ωρα και νυν εστιν, οτε οι αληθινοι προσκυνηται προσκυνησουσιν τω πατρι εν πνευματι και αληθεια; και γαρ ο πατηρ τοιουτουσ ζητει, τουσ προσκυνουντασ αυτον. 24 π̅ν̅α̅ ο θ̅σ̅, και τουσ προσκυνουντασ αυτον εν πνευματι και αληθεια δει προσκυνειν.” 25 λεγει αυτω η γυνη, “οιδα οτι μεσσιασ ερχεται, ο λεγομενοσ ‘χ̅σ̅’; οταν ελθη εκεινοσ, αναγγελει ημιν απαντα.” 26 λεγει αυτη ο ι̅σ̅, “εγω ειμι, ο λαλων σοι.”
27 και επι τουτω ηλθον οι μαθηται αυτου, και εθαυμαζον οτι μετα γυναικοσ ελαλει; ουδεισ μεντοι ειπεν, “τι ζητεισ?” η, “τι λαλεισ μετ αυτησ?” 28 αφηκεν ουν την υδριαν αυτησ η γυνη, και απηλθεν εισ την πολιν, και λεγει τοισ ανθρωποισ, 29 “δευτε, ιδετε ανθρωπον οσ ειπε μοι παντα οσα εποιησα; μητι ουτοσ εστιν ο χ̅σ̅?” 30 εξηλθον εκ τησ πολεωσ, και ηρχοντο προσ αυτον.
31 εν τω μεταξυ ηρωτων αυτον οι μαθηται λεγοντεσ, “ραββει, φαγε.” 32 ο δε ειπεν αυτοισ, “εγω βρωσιν εχω φαγειν, ην υμεισ ουκ οιδατε.” 33 ελεγον ουν οι μαθηται προσ αλληλουσ, “μη τισ ηνεγκεν αυτω φαγειν?” 34 λεγει αυτοισ ο ι̅σ̅, “εμον βρωμα εστιν ινα ποιησω το θελημα του πεμψαντοσ με, και τελειωσω αυτου το εργον. 35 ουχ υμεισ λεγετε, οτι ‘ετι τετραμηνοσ εστιν και ο θερισμοσ ερχεται’? ιδου, λεγω υμιν, επαρατε τουσ οφθαλμουσ υμων και θεασασθε τασ χωρασ, οτι λευκαι εισιν προσ θερισμον ηδη. 36 ο θεριζων μισθον, λαμβανει και συναγει καρπον εισ ζωην αιωνιον, ινα ο σπειρων ομου χαιρη και ο θεριζων. 37 εν γαρ τουτω ο λογοσ εστιν αληθινοσ: οτι ‘αλλοσ εστιν ο σπειρων, και αλλοσ ο θεριζων.’ 38 εγω απεστειλα υμασ θεριζειν ο ουχ υμεισ κεκοπιακατε; αλλοι κεκοπιακασιν, και υμεισ εισ τον κοπον αυτων εισεληλυθατε.”
39 εκ δε τησ πολεωσ εκεινησ, πολλοι επιστευσαν εισ αυτον των σαμαρειτων, δια τον λογον τησ γυναικοσ μαρτυρουσησ, οτι “ειπεν μοι παντα α εποιησα.” 40 ωσ ουν ηλθον προσ αυτον οι σαμαρειται, ηρωτων αυτον μειναι παρ αυτοισ, και εμεινεν εκει δυο ημερασ. 41 και πολλω πλειουσ επιστευσαν, δια τον λογον αυτου; 42 τη τε γυναικι ελεγον, οτι “ουκετι δια την σην λαλιαν πιστευομεν; αυτοι γαρ ακηκοαμεν και οιδαμεν οτι ουτοσ εστιν αληθωσ ο σωτηρ του κοσμου.”
43 μετα δε τασ δυο ημερασ, εξηλθεν εκειθεν εισ την γαλιλαιαν; 44 αυτοσ γαρ ι̅σ̅ εμαρτυρησεν οτι προφητησ εν τη ιδια πατριδι, τιμην ουκ εχει. 45 οτε ουν ηλθεν εισ την γαλιλαιαν, εδεξαντο αυτον οι γαλιλαιοι, παντα εωρακοτεσ οσα εποιησεν εν ιεροσολυμοισ εν τη εορτη; και αυτοι γαρ ηλθον εισ την εορτην.
46 ηλθεν ουν παλιν εισ την κανα τησ γαλιλαιασ, οπου εποιησεν το υδωρ οινον. και ην τισ βασιλικοσ, ου ο υιοσ ησθενει εν καφαρναουμ. 47 ουτοσ ακουσασ οτι ι̅σ̅ ηκει εκ τησ ιουδαιασ εισ την γαλιλαιαν, απηλθεν προσ αυτον, και ηρωτα ινα καταβη, και ιασηται αυτου τον υιον; ημελλεν γαρ αποθνησκειν. 48 ειπεν ουν ο ι̅σ̅ προσ αυτον, “εαν μη σημεια και τερατα ιδητε, ου μη πιστευσητε.” 49 λεγει προσ αυτον ο βασιλικοσ, “κυριε, καταβηθι πριν αποθανειν το παιδιον μου.” 50 λεγει αυτω ο ι̅σ̅, “πορευου, ο υιοσ σου ζη.” επιστευσεν ο ανθρωποσ τω λογω ον ειπεν αυτω ο ι̅σ̅, και επορευετο. 51 ηδη δε αυτου καταβαινοντοσ, οι δουλοι αυτου υπηντησαν αυτω και απηγγειλαν λεγοντεσ οτι ο παισ αυτου ζη. 52 επυθετο ουν την ωραν παρ αυτων εν η κομψοτερον εσχεν. ειπον ουν αυτω, οτι “εχθεσ ωραν εβδομην, αφηκεν αυτον ο πυρετοσ.” 53 εγνω ουν ο πατηρ οτι εκεινη τη ωρα εν η ειπεν αυτω ο ι̅σ̅, “ο υιοσ σου ζη”; και επιστευσεν αυτοσ και η οικια αυτου ολη. 54 τουτο δε παλιν δευτερον σημειον εποιησεν ο ι̅σ̅, ελθων εκ τησ ιουδαιασ εισ την γαλιλαιαν.