κατα ιωαννην 13

1 προ δε τησ εορτησ του πασχα, ειδωσ ο ι̅σ̅ οτι ηλθεν αυτου η ωρα, ινα μεταβη εκ του κοσμου τουτου προσ τον πατερα, αγαπησασ τουσ ιδιουσ τουσ εν τω κοσμω, εισ τελοσ ηγαπησεν αυτουσ. 2 και δειπνου γινομενου, του διαβολου ηδη βεβληκοτοσ εισ την καρδιαν ινα παραδοι αυτον ιουδασ, σιμωνοσ ισκαριωτησ, 3 ειδωσ οτι παντα δεδωκεν αυτω ο πατηρ εισ τασ χειρασ, και οτι απο θ̅υ̅ εξηλθεν και προσ τον θ̅ν̅ υπαγει, 4 εγειρεται εκ του δειπνου και τιθησιν τα ιματια, και λαβων λεντιον διεζωσεν εαυτον; 5 ειτα βαλλει υδωρ εισ τον νιπτηρα, και ηρξατο νιπτειν τουσ ποδασ των μαθητων, και εκμασσειν τω λεντιω ω ην διεζωσμενοσ. 6 ερχεται ουν προσ σιμωνα πετρον; λεγει αυτω, “κ̅ε̅, συ μου νιπτεισ τουσ ποδασ?” 7 απεκριθη ι̅σ̅ και ειπεν αυτω, “ο εγω ποιω συ ουκ οιδασ αρτι, γνωση δε μετα ταυτα.” 8 λεγει αυτω πετροσ, “ου μη νιψησ μου τουσ ποδασ εισ τον αιωνα.” απεκριθη ι̅σ̅ αυτω, “εαν μη νιψω σε, ουκ εχεισ μεροσ μετ εμου.” 9 λεγει αυτω σιμων πετροσ, “κ̅ε̅, μη τουσ ποδασ μου μονον, αλλα και τασ χειρασ και την κεφαλην.” 10 λεγει αυτω ο ι̅σ̅, “ο λελουμενοσ ουκ εχει χρειαν, ει μη τουσ ποδασ νιψασθαι, αλλ εστιν καθαροσ ολοσ; και υμεισ καθαροι εστε, αλλ ουχι παντεσ.” 11 ηδει γαρ τον παραδιδοντα αυτον; δια τουτο ειπεν, οτι “ουχι παντεσ καθαροι εστε.”

12 οτε ουν ενιψεν τουσ ποδασ αυτων, και ελαβεν τα ιματια αυτου, και ανεπεσεν, παλιν ειπεν αυτοισ, “γινωσκετε τι πεποιηκα υμιν? 13 υμεισ φωνειτε με ο ‘διδασκαλοσ’ και, ο ‘κ̅σ̅’, και καλωσ λεγετε, ειμι γαρ. 14 ει ουν εγω ενιψα υμων τουσ ποδασ, ο κ̅σ̅ και ο διδασκαλοσ, και υμεισ οφειλετε αλληλων νιπτειν τουσ ποδασ. 15 υποδειγμα γαρ εδωκα υμιν ινα καθωσ εγω εποιησα υμιν, και υμεισ ποιητε. 16 αμην, αμην, λεγω υμιν, ουκ εστιν δουλοσ μειζων του κυριου αυτου, ουδε αποστολοσ μειζων του πεμψαντοσ αυτον. 17 ει ταυτα οιδατε, μακαριοι εστε εαν ποιητε αυτα. 18 ου περι παντων υμων λεγω. εγω οιδα τινασ εξελεξαμην, αλλ ινα η γραφη πληρωθη, ‘ο τρωγων μετ εμου τον αρτον, επηρεν επ εμε την πτερναν αυτου.’ 19 απ αρτι λεγω υμιν προ του γενεσθαι, ινα πιστευσητε οταν γενηται οτι εγω ειμι. 20 αμην, αμην, λεγω υμιν, ο λαμβανων αν τινα πεμψω, εμε λαμβανει; ο δε εμε λαμβανων, λαμβανει τον πεμψαντα με.”

21 ταυτα ειπων, ο ι̅σ̅ εταραχθη τω πνευματι και εμαρτυρησεν και ειπεν, “αμην, αμην, λεγω υμιν οτι εισ εξ υμων παραδωσει με.” 22 εβλεπον εισ αλληλουσ οι μαθηται, απορουμενοι περι τινοσ λεγει. 23 ην δε ανακειμενοσ εισ εκ των μαθητων αυτου εν τω κολπω του ι̅υ̅, ον ηγαπα ο ι̅σ̅. 24 νευει ουν τουτω σιμων πετροσ, πυθεσθαι τισ αν ειη περι ου λεγει. 25 επιπεσων ουν εκεινοσ ουτωσ επι το στηθοσ του ι̅υ̅, λεγει αυτω, “κ̅ε̅, τισ εστιν?” 26 αποκρινεται ο ι̅σ̅, “εκεινοσ εστιν ω εγω, βαψασ το ψωμιον, επιδωσω και δωσω αυτω.” βαψασ ουν το ψωμιον, διδωσιν ιουδα σιμωνοσ ισκαριωτη. 27 και μετα το ψωμιον, τοτε εισηλθεν εισ εκεινον ο σατανασ. λεγει ουν αυτω ο ι̅σ̅, “ο ποιεισ, ποιησον ταχειον.” 28 τουτο δε ουδεισ εγνω των ανακειμενων, προσ τι ειπεν αυτω; 29 τινεσ γαρ εδοκουν, επει το γλωσσοκομον ειχεν ιουδασ, οτι λεγει αυτω ο ι̅σ̅, “αγορασον ων χρειαν εχομεν εισ την εορτην”; η τοισ πτωχοισ, ινα τι δω. 30 λαβων ουν το ψωμιον, εκεινοσ εξηλθεν ευθυσ; ην δε νυξ.

31 οτε ουν εξηλθεν, λεγει ι̅σ̅, “νυν εδοξασθη ο υιοσ του ανθρωπου, και ο θ̅σ̅ εδοξασθη εν αυτω. 32 και ο θ̅σ̅ δοξασει αυτον εν αυτω, και ευθυσ δοξασει αυτον. 33 τεκνια, ετι μικρον μεθ υμων ειμι. ζητησετε με, και καθωσ ειπον τοισ ιουδαιοισ, οτι ‘οπου εγω υπαγω, υμεισ ου δυνασθε ελθειν’, και υμιν λεγω αρτι. 34 εντολην καινην διδωμι υμιν, ινα αγαπατε αλληλουσ; καθωσ ηγαπησα υμασ, ινα και υμεισ αγαπατε αλληλουσ. 35 εν τουτω γνωσονται παντεσ οτι εμοι μαθηται εστε, εαν αγαπην εχητε εν αλληλοισ.”

36 λεγει αυτω σιμων πετροσ, “κ̅ε̅, που υπαγεισ?” απεκριθη αυτω ι̅σ̅, “οπου υπαγω, ου δυνασαι μοι νυν ακολουθησαι, ακολουθησεισ δε υστερον.” 37 λεγει αυτω ο πετροσ, “κ̅ε̅, δια τι ου δυναμαι σοι ακολουθησαι αρτι? την ψυχην μου υπερ σου θησω.” 38 αποκρινεται ι̅σ̅, “την ψυχην σου υπερ εμου θησεισ? αμην, αμην, λεγω σοι, ου μη αλεκτωρ φωνηση, εωσ ου αρνηση με τρισ.