1 αδελφοι, εαν και προλημφθη ανθρωποσ εν τινι παραπτωματι, υμεισ, οι πνευματικοι, καταρτιζετε τον τοιουτον εν πνευματι πραυτητοσ, σκοπων σεαυτον, μη και συ πειρασθησ. 2 αλληλων τα βαρη βασταζετε, και ουτωσ αναπληρωσετε τον νομον του χ̅υ̅. 3 ει γαρ δοκει τισ ειναι τι, μηδεν ων, φρεναπατα εαυτον. 4 το δε εργον εαυτου δοκιμαζετω εκαστοσ, και τοτε εισ εαυτον μονον το καυχημα εξει, και ουκ εισ τον ετερον; 5 εκαστοσ γαρ το ιδιον φορτιον βαστασει.
6 κοινωνειτω δε ο κατηχουμενοσ τον λογον, τω κατηχουντι, εν πασιν αγαθοισ. 7 μη πλανασθε, θ̅σ̅ ου μυκτηριζεται. ο γαρ εαν σπειρη ανθρωποσ, τουτο και θερισει. 8 οτι ο σπειρων εισ την σαρκα εαυτου, εκ τησ σαρκοσ θερισει φθοραν; ο δε σπειρων εισ το π̅ν̅α̅, εκ του π̅ν̅σ̅ θερισει ζωην αιωνιον. 9 το δε καλον ποιουντεσ, μη ενκακωμεν; καιρω γαρ ιδιω, θερισομεν μη εκλυομενοι. 10 αρα ουν, ωσ καιρον εχομεν, εργαζωμεθα το αγαθον προσ παντασ, μαλιστα δε προσ τουσ οικειουσ τησ πιστεωσ.
11 ιδετε πηλικοισ υμιν γραμμασιν εγραψα τη εμη χειρι. 12 οσοι θελουσιν ευπροσωπησαι εν σαρκι, ουτοι αναγκαζουσιν υμασ περιτεμνεσθαι, μονον ινα τω σταυρω του χ̅υ̅ ι̅υ̅ μη διωκωνται. 13 ουδε γαρ οι περιτετμημενοι αυτοι νομον φυλασσουσιν, αλλα θελουσιν υμασ περιτεμνεσθαι, ινα εν τη υμετερα σαρκι καυχησωνται. 14 εμοι δε, μη γενοιτο καυχασθαι, ει μη εν τω σταυρω του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅, δι ου εμοι κοσμοσ εσταυρωται, καγω κοσμω. 15 ουτε γαρ περιτομη τι εστιν, ουτε ακροβυστια, αλλα καινη κτισισ. 16 και οσοι τω κανονι τουτω στοιχησουσιν, ειρηνη επ αυτουσ, και ελεοσ, και επι τον ισραηλ του θ̅υ̅.
17 του λοιπου, κοπουσ μοι μηδεισ παρεχετω; εγω γαρ τα στιγματα του ι̅υ̅ εν τω σωματι μου βασταζω.
18 η χαρισ του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅, μετα του π̅ν̅σ̅ υμων, αδελφοι. αμην!