1 ωσ δε εκριθη του αποπλειν ημασ εισ την ιταλιαν, παρεδιδουν τον τε παυλον και τινασ ετερουσ δεσμωτασ, εκατονταρχη ονοματι ιουλιω, σπειρησ σεβαστησ. 2 επιβαντεσ δε πλοιω αδραμυντηνω, μελλοντι πλειν εισ τουσ κατα την ασιαν τοπουσ ανηχθημεν, οντοσ συν ημιν αρισταρχου, μακεδονοσ θεσσαλονικεωσ. 3 τη τε ετερα κατηχθημεν εισ σιδωνα, φιλανθρωπωσ τε ο ιουλιοσ τω παυλω χρησαμενοσ, επετρεψεν προσ τουσ φιλουσ πορευθεντι, επιμελειασ τυχειν. 4 κακειθεν αναχθεντεσ, υπεπλευσαμεν την κυπρον, δια το τουσ ανεμουσ ειναι εναντιουσ. 5 το τε πελαγοσ το κατα την κιλικιαν και παμφυλιαν διαπλευσαντεσ, κατηλθαμεν εισ μυρρα τησ λυκιασ. 6 κακει ευρων ο εκατονταρχησ πλοιον αλεξανδρινον, πλεον εισ την ιταλιαν, ενεβιβασεν ημασ εισ αυτο. 7 εν ικαναισ δε ημεραισ, βραδυπλοουντεσ και μολισ, γενομενοι κατα την κνιδον, μη προσεωντοσ ημασ του ανεμου, υπεπλευσαμεν την κρητην κατα σαλμωνην. 8 μολισ τε παραλεγομενοι αυτην, ηλθομεν εισ τοπον τινα καλουμενον καλουσ λιμενασ, ω εγγυσ πολισ ην λασαια.
9 ικανου δε χρονου διαγενομενου, και οντοσ ηδη επισφαλουσ του πλοοσ, δια το και την νηστειαν ηδη παρεληλυθεναι, παρηνει ο παυλοσ 10 λεγων αυτοισ, “ανδρεσ, θεωρω οτι μετα υβρεωσ και πολλησ ζημιασ, ου μονον του φορτιου και του πλοιου, αλλα και των ψυχων ημων, μελλειν εσεσθαι τον πλουν.” 11 ο δε εκατονταρχησ τω κυβερνητη και τω ναυκληρω μαλλον επειθετο, η τοισ υπο παυλου λεγομενοισ. 12 ανευθετου δε του λιμενοσ υπαρχοντοσ προσ παραχειμασιαν, οι πλειονεσ εθεντο βουλην αναχθηναι εκειθεν, ει πωσ δυναιντο, καταντησαντεσ εισ φοινικα, παραχειμασαι λιμενα τησ κρητησ, βλεποντα κατα λιβα και κατα χωρον.
13 υποπνευσαντοσ δε νοτου, δοξαντεσ τησ προθεσεωσ κεκρατηκεναι, αραντεσ ασσον παρελεγοντο την κρητην. 14 μετ ου πολυ δε, εβαλεν κατ αυτησ ανεμοσ τυφωνικοσ, ο καλουμενοσ ευρακυλων. 15 συναρπασθεντοσ δε του πλοιου, και μη δυναμενου αντοφθαλμειν τω ανεμω, επιδοντεσ εφερομεθα. 16 νησιον δε τι υποδραμοντεσ, καλουμενον καυδα, ισχυσαμεν μολισ περικρατεισ γενεσθαι τησ σκαφησ; 17 ην αραντεσ, βοηθειαισ εχρωντο, υποζωννυντεσ το πλοιον. φοβουμενοι τε μη εισ την συρτιν εκπεσωσιν, χαλασαντεσ το σκευοσ, ουτωσ εφεροντο. 18 σφοδρωσ δε χειμαζομενων ημων, τη εξησ εκβολην εποιουντο, 19 και τη τριτη, αυτοχειρεσ την σκευην του πλοιου εριψαν. 20 μητε δε ηλιου μητε αστρων επιφαινοντων επι πλειονασ ημερασ, χειμωνοσ τε ουκ ολιγου επικειμενου, λοιπον περιηρειτο ελπισ πασα, του σωζεσθαι ημασ.
21 πολλησ τε ασιτιασ υπαρχουσησ, τοτε σταθεισ ο παυλοσ εν μεσω αυτων ειπεν, “εδει μεν, ω ανδρεσ, πειθαρχησαντασ μοι, μη αναγεσθαι απο τησ κρητησ, κερδησαι τε την υβριν ταυτην, και την ζημιαν. 22 και τα νυν παραινω υμασ ευθυμειν; αποβολη γαρ ψυχησ ουδεμια εσται εξ υμων, πλην του πλοιου. 23 παρεστη γαρ μοι ταυτη τη νυκτι του θ̅υ̅, ου ειμι, ω και λατρευω αγγελοσ 24 λεγων, ‘μη φοβου, παυλε; καισαρι σε δει παραστηναι, και ιδου, κεχαρισται σοι ο θ̅σ̅ παντασ τουσ πλεοντασ μετα σου.’ 25 διο ευθυμειτε, ανδρεσ, πιστευω γαρ τω θ̅ω̅ οτι ουτωσ εσται, καθ ον τροπον λελαληται μοι. 26 εισ νησον δε τινα, δει ημασ εκπεσειν.”
27 ωσ δε τεσσαρεσκαιδεκατη νυξ εγενετο, διαφερομενων ημων εν τω αδρια, κατα μεσον τησ νυκτοσ, υπενοουν οι ναυται προσαγειν τινα αυτοισ χωραν. 28 και βολισαντεσ, ευρον οργυιασ εικοσι; βραχυ δε διαστησαντεσ, και παλιν βολισαντεσ, ευρον οργυιασ δεκαπεντε. 29 φοβουμενοι τε μη που κατα τραχεισ τοπουσ εκπεσωμεν, εκ πρυμνησ ριψαντεσ αγκυρασ τεσσαρασ, ηυχοντο ημεραν γενεσθαι. 30 των δε ναυτων ζητουντων φυγειν εκ του πλοιου, και χαλασαντων την σκαφην εισ την θαλασσαν, προφασει ωσ εκ πρωρησ, αγκυρασ μελλοντων εκτεινειν, 31 ειπεν ο παυλοσ τω εκατονταρχη και τοισ στρατιωταισ, “εαν μη ουτοι μεινωσιν εν τω πλοιω, υμεισ σωθηναι ου δυνασθε.” 32 τοτε απεκοψαν οι στρατιωται τα σχοινια τησ σκαφησ, και ειασαν αυτην εκπεσειν.
33 αχρι δε ου ημερα ημελλεν γινεσθαι, παρεκαλει ο παυλοσ απαντασ, μεταλαβειν τροφησ λεγων, “τεσσαρεσκαιδεκατην σημερον ημεραν, προσδοκωντεσ ασιτοι διατελειτε, μηθεν προσλαβομενοι. 34 διο παρακαλω υμασ μεταλαβειν τροφησ, τουτο γαρ προσ τησ υμετερασ σωτηριασ υπαρχει; ουδενοσ γαρ υμων θριξ απο τησ κεφαλησ απολειται.” 35 ειπασ δε ταυτα, και λαβων αρτον, ευχαριστησεν τω θ̅ω̅ ενωπιον παντων, και κλασασ, ηρξατο εσθιειν. 36 ευθυμοι δε γενομενοι παντεσ, και αυτοι προσελαβοντο τροφησ. 37 ημεθα δε αι πασαι ψυχαι εν τω πλοιω, διακοσιαι εβδομηκοντα εξ. 38 κορεσθεντεσ δε τροφησ, εκουφιζον το πλοιον, εκβαλλομενοι τον σιτον εισ την θαλασσαν.
39 οτε δε ημερα εγενετο, την γην ουκ επεγινωσκον; κολπον δε τινα κατενοουν εχοντα αιγιαλον, εισ ον εβουλευοντο, ει δυναιντο εξωσαι το πλοιον. 40 και τασ αγκυρασ περιελοντεσ, ειων εισ την θαλασσαν, αμα ανεντεσ τασ ζευκτηριασ των πηδαλιων, και επαραντεσ τον αρτεμωνα τη πνεουση, κατειχον εισ τον αιγιαλον. 41 περιπεσοντεσ δε εισ τοπον διθαλασσον, επεκειλαν την ναυν; και η μεν πρωρα ερεισασα εμεινεν ασαλευτοσ, η δε πρυμνα ελυετο υπο τησ βιασ. 42 των δε στρατιωτων, βουλη εγενετο ινα τουσ δεσμωτασ αποκτεινωσιν, μη τισ εκκολυμβησασ διαφυγη. 43 ο δε εκατονταρχησ βουλομενοσ διασωσαι τον παυλον, εκωλυσεν αυτουσ του βουληματοσ, εκελευσεν τε τουσ δυναμενουσ κολυμβαν, αποριψαντασ πρωτουσ, επι την γην εξιεναι; 44 και τουσ λοιπουσ, ουσ μεν επι σανισιν, ουσ δε επι τινων των απο του πλοιου; και ουτωσ εγενετο, παντασ διασωθηναι επι την γην.