1 αγριππασ δε προσ τον παυλον εφη, “επιτρεπεται σοι περι σεαυτου λεγειν.” τοτε ο παυλοσ εκτεινασ την χειρα απελογειτο: 2 “περι παντων ων ενκαλουμαι υπο ιουδαιων, βασιλευ αγριππα, ηγημαι εμαυτον μακαριον επι σου, μελλων σημερον απολογεισθαι. 3 μαλιστα γνωστην οντα σε παντων των κατα ιουδαιουσ, εθων τε και ζητηματων; διο δεομαι μακροθυμωσ ακουσαι μου.
4 την μεν ουν βιωσιν μου, την εκ νεοτητοσ την απ αρχησ γενομενην εν τω εθνει μου εν τε ιεροσολυμοισ, ισασι παντεσ οι ιουδαιοι, 5 προγινωσκοντεσ με ανωθεν, εαν θελωσι μαρτυρειν οτι κατα την ακριβεστατην αιρεσιν τησ ημετερασ θρησκειασ, εζησα φαρισαιοσ. 6 και νυν επ ελπιδι τησ εισ τουσ πατερασ ημων επαγγελιασ, γενομενησ υπο του θ̅υ̅, εστηκα κρινομενοσ, 7 εισ ην το δωδεκαφυλον ημων εν εκτενεια, νυκτα και ημεραν λατρευον, ελπιζει καταντησαι; περι ησ ελπιδοσ ενκαλουμαι υπο ιουδαιων, βασιλευ. 8 τι απιστον κρινεται παρ υμιν, ει ο θ̅σ̅ νεκρουσ εγειρει?
9 εγω μεν ουν εδοξα εμαυτω προσ το ονομα ι̅υ̅ του ναζωραιου, δειν πολλα εναντια πραξαι. 10 ο και εποιησα εν ιεροσολυμοισ; και πολλουσ τε των αγιων εγω εν φυλακαισ κατεκλεισα, την παρα των αρχιερεων εξουσιαν λαβων, αναιρουμενων τε αυτων, κατηνεγκα ψηφον. 11 και κατα πασασ τασ συναγωγασ, πολλακισ τιμωρων αυτουσ, ηναγκαζον βλασφημειν; περισσωσ τε εμμαινομενοσ αυτοισ, εδιωκον εωσ και εισ τασ εξω πολεισ.
12 εν οισ πορευομενοσ εισ την δαμασκον, μετ εξουσιασ και επιτροπησ τησ των αρχιερεων, 13 ημερασ μεσησ κατα την οδον ειδον, βασιλευ, ουρανοθεν υπερ την λαμπροτητα του ηλιου περιλαμψαν με φωσ, και τουσ συν εμοι πορευομενουσ. 14 παντων τε καταπεσοντων ημων εισ την γην, ηκουσα φωνην, λεγουσαν προσ με τη εβραιδι διαλεκτω, ‘σαουλ, σαουλ, τι με διωκεισ? σκληρον σοι προσ κεντρα λακτιζειν.’ 15 εγω δε ειπα, ‘τισ ει, κυριε?’ ο δε κ̅σ̅ ειπεν, ‘εγω ειμι ι̅σ̅, ον συ διωκεισ. 16 αλλα αναστηθι, και στηθι επι τουσ ποδασ σου; εισ τουτο γαρ ωφθην σοι, προχειρισασθαι σε υπηρετην και μαρτυρα, ων τε ειδεσ με ων τε οφθησομαι σοι, 17 εξαιρουμενοσ σε εκ του λαου και εκ των εθνων, εισ ουσ εγω αποστελλω σε, 18 ανοιξαι οφθαλμουσ αυτων, του επιστρεψαι απο σκοτουσ εισ φωσ, και τησ εξουσιασ του σατανα επι τον θ̅ν̅, του λαβειν αυτουσ αφεσιν αμαρτιων και κληρον εν τοισ ηγιασμενοισ πιστει τη εισ εμε.’
19 οθεν, βασιλευ αγριππα, ουκ εγενομην απειθησ τη ουρανιω οπτασια, 20 αλλα τοισ εν δαμασκω πρωτον τε, και ιεροσολυμοισ, πασαν τε την χωραν τησ ιουδαιασ, και τοισ εθνεσιν, απηγγελλον μετανοειν και επιστρεφειν επι τον θ̅ν̅, αξια τησ μετανοιασ εργα πρασσοντασ. 21 ενεκα τουτων, με ιουδαιοι συλλαβομενοι εν τω ιερω, επειρωντο διαχειρισασθαι. 22 επικουριασ ουν τυχων τησ απο του θ̅υ̅ αχρι τησ ημερασ ταυτησ, εστηκα μαρτυρομενοσ μικρω τε και μεγαλω, ουδεν εκτοσ λεγων ων τε οι προφηται ελαλησαν μελλοντων γινεσθαι, και μωυσησ, 23 ει παθητοσ ο χ̅σ̅; ει πρωτοσ εξ αναστασεωσ νεκρων, φωσ μελλει καταγγελλειν τω τε λαω και τοισ εθνεσιν.”
24 ταυτα δε αυτου απολογουμενου, ο φηστοσ μεγαλη τη φωνη φησιν, “μαινη, παυλε! τα πολλα σε γραμματα εισ μανιαν περιτρεπει!” 25 ο δε παυλοσ, “ου μαινομαι”, φησιν, “κρατιστε φηστε, αλλα αληθειασ και σωφροσυνησ ρηματα αποφθεγγομαι. 26 επισταται γαρ περι τουτων ο βασιλευσ, προσ ον και παρρησιαζομενοσ λαλω; λανθανειν γαρ αυτον τι τουτων ου πειθομαι ουθεν; ου γαρ εστιν εν γωνια πεπραγμενον τουτο. 27 πιστευεισ, βασιλευ αγριππα, τοισ προφηταισ? οιδα οτι πιστευεισ.” 28 ο δε αγριππασ προσ τον παυλον, “εν ολιγω με πειθεισ χριστιανον ποιησαι?” 29 ο δε παυλοσ, “ευξαιμην αν τω θ̅ω̅, και εν ολιγω και εν μεγαλω, ου μονον σε, αλλα και παντασ τουσ ακουοντασ μου σημερον, γενεσθαι τοιουτουσ οποιοσ καγω ειμι, παρεκτοσ των δεσμων τουτων.”
30 ανεστη τε ο βασιλευσ και ο ηγεμων, η τε βερνικη και οι συνκαθημενοι αυτοισ, 31 και αναχωρησαντεσ ελαλουν προσ αλληλουσ λεγοντεσ, οτι “ουδεν θανατου η δεσμων αξιον τι πρασσει ο ανθρωποσ ουτοσ.” 32 αγριππασ δε τω φηστω εφη, “απολελυσθαι εδυνατο ο ανθρωποσ ουτοσ, ει μη επεκεκλητο καισαρα.”