1 μετα δε πεντε ημερασ, κατεβη ο αρχιερευσ ανανιασ μετα πρεσβυτερων τινων, και ρητοροσ τερτυλλου τινοσ, οιτινεσ ενεφανισαν τω ηγεμονι κατα του παυλου. 2 κληθεντοσ δε αυτου, ηρξατο κατηγορειν ο τερτυλλοσ λεγων, “πολλησ ειρηνησ τυγχανοντεσ δια σου, και διορθωματων γινομενων τω εθνει τουτω δια τησ σησ προνοιασ, 3 παντη τε και πανταχου, αποδεχομεθα, κρατιστε φηλιξ, μετα πασησ ευχαριστιασ. 4 ινα δε μη επι πλειον σε ενκοπτω, παρακαλω ακουσαι σε ημων συντομωσ, τη ση επιεικεια. 5 ευροντεσ γαρ τον ανδρα τουτον λοιμον, και κινουντα στασεισ πασι τοισ ιουδαιοισ τοισ κατα την οικουμενην, πρωτοστατην τε τησ των ναζωραιων αιρεσεωσ, 6 οσ και το ιερον επειρασεν βεβηλωσαι, ον και εκρατησαμεν. 8 παρ ου δυνηση αυτοσ, ανακρινασ περι παντων τουτων, επιγνωναι ων ημεισ κατηγορουμεν αυτου.” 9 συνεπεθεντο δε και οι ιουδαιοι, φασκοντεσ ταυτα ουτωσ εχειν.
10 απεκριθη τε ο παυλοσ, νευσαντοσ αυτω του ηγεμονοσ λεγειν, “εκ πολλων ετων οντα σε κριτην τω εθνει τουτω επισταμενοσ, ευθυμωσ τα περι εμαυτου απολογουμαι. 11 δυναμενου σου επιγνωναι οτι ου πλειουσ εισιν μοι ημεραι δωδεκα, αφ ησ ανεβην προσκυνησων εισ ιερουσαλημ. 12 και ουτε εν τω ιερω ευρον με προσ τινα διαλεγομενον η επιστασιν ποιουντα οχλου, ουτε εν ταισ συναγωγαισ, ουτε κατα την πολιν. 13 ουδε παραστησαι δυνανται σοι, περι ων νυνι κατηγορουσιν μου. 14 ομολογω δε τουτο σοι οτι κατα την οδον ην λεγουσιν αιρεσιν, ουτωσ λατρευω τω πατρωω θ̅ω̅, πιστευων πασι τοισ κατα τον νομον και τοισ εν τοισ προφηταισ γεγραμμενοισ, 15 ελπιδα εχων εισ τον θ̅ν̅, ην και αυτοι ουτοι προσδεχονται, αναστασιν μελλειν εσεσθαι, δικαιων τε και αδικων. 16 εν τουτω και αυτοσ ασκω, απροσκοπον συνειδησιν εχειν προσ τον θ̅ν̅ και τουσ ανθρωπουσ δια παντοσ. 17 δι ετων δε πλειονων, ελεημοσυνασ ποιησων εισ το εθνοσ μου, παρεγενομην και προσφορασ 18 εν αισ ευρον με ηγνισμενον εν τω ιερω, ου μετα οχλου, ουδε μετα θορυβου. 19 τινεσ δε απο τησ ασιασ ιουδαιοι, ουσ εδει επι σου παρειναι και κατηγορειν, ει τι εχοιεν προσ εμε. 20 η αυτοι ουτοι ειπατωσαν, τι ευρον αδικημα, σταντοσ μου επι του συνεδριου, 21 η περι μιασ ταυτησ φωνησ, ησ εκεκραξα εν αυτοισ εστωσ: οτι ‘περι αναστασεωσ νεκρων εγω κρινομαι σημερον εφ υμων.’”
22 ανεβαλετο δε αυτουσ ο φηλιξ, ακριβεστερον ειδωσ τα περι τησ οδου, ειπασ, “οταν λυσιασ ο χιλιαρχοσ καταβη, διαγνωσομαι τα καθ υμασ”; 23 διαταξαμενοσ τω εκατονταρχη τηρεισθαι αυτον, εχειν τε ανεσιν, και μηδενα κωλυειν των ιδιων αυτου υπηρετειν αυτω.
24 μετα δε ημερασ τινασ, παραγενομενοσ ο φηλιξ συν δρουσιλλη, τη ιδια γυναικι ουση ιουδαια, μετεπεμψατο τον παυλον, και ηκουσεν αυτου περι τησ εισ χ̅ν̅ ι̅ν̅ πιστεωσ. 25 διαλεγομενου δε αυτου περι δικαιοσυνησ, και εγκρατειασ, και του κριματοσ του μελλοντοσ, εμφοβοσ γενομενοσ, ο φηλιξ απεκριθη, “το νυν εχον πορευου; καιρον δε μεταλαβων, μετακαλεσομαι σε.” 26 αμα και ελπιζων οτι χρηματα δοθησεται αυτω υπο του παυλου, διο και πυκνοτερον αυτον μεταπεμπομενοσ, ωμιλει αυτω.
27 διετιασ δε πληρωθεισησ, ελαβεν διαδοχον ο φηλιξ πορκιον φηστον; θελων τε χαριτα καταθεσθαι τοισ ιουδαιοισ, ο φηλιξ κατελιπε τον παυλον δεδεμενον.