1 συ ουν, τεκνον μου, ενδυναμου εν τη χαριτι τη εν χ̅ω̅ ι̅υ̅. 2 και α ηκουσασ παρ εμου δια πολλων μαρτυρων, ταυτα παραθου πιστοισ ανθρωποισ, οιτινεσ ικανοι εσονται και ετερουσ διδαξαι. 3 συνκακοπαθησον ωσ καλοσ στρατιωτησ χ̅υ̅ ι̅υ̅. 4 ουδεισ στρατευομενοσ εμπλεκεται ταισ του βιου πραγματιαισ, ινα τω στρατολογησαντι αρεση. 5 εαν δε και αθλη τισ, ου στεφανουται, εαν μη νομιμωσ αθληση. 6 τον κοπιωντα γεωργον δει πρωτον των καρπων μεταλαμβανειν. 7 νοει ο λεγω, δωσει γαρ σοι ο κ̅σ̅ συνεσιν εν πασιν.
8 μνημονευε ι̅ν̅ χ̅ν̅, εγηγερμενον εκ νεκρων, εκ σπερματοσ δαυειδ, κατα το ευαγγελιον μου, 9 εν ω κακοπαθω μεχρι δεσμων ωσ κακουργοσ. αλλα ο λογοσ του θ̅υ̅ ου δεδεται! 10 δια τουτο, παντα υπομενω δια τουσ εκλεκτουσ, ινα και αυτοι σωτηριασ τυχωσιν τησ εν χ̅ω̅ ι̅υ̅ μετα δοξησ αιωνιου. 11 πιστοσ ο λογοσ: “ει γαρ συναπεθανομεν, και συνζησομεν; 12 ει υπομενομεν, και συνβασιλευσομεν; ει αρνησομεθα, κακεινοσ αρνησεται ημασ; 13 ει απιστουμεν, εκεινοσ πιστοσ μενει; αρνησασθαι γαρ εαυτον ου δυναται.”
14 ταυτα υπομιμνησκε, διαμαρτυρομενοσ ενωπιον του θ̅υ̅, μη λογομαχειν επ ουδεν χρησιμον, επι καταστροφη των ακουοντων. 15 σπουδασον σεαυτον δοκιμον παραστησαι τω θ̅ω̅, εργατην ανεπαισχυντον, ορθοτομουντα τον λογον τησ αληθειασ. 16 τασ δε βεβηλουσ κενοφωνιασ περιιστασο, επι πλειον γαρ προκοψουσιν ασεβειασ, 17 και ο λογοσ αυτων ωσ γαγγραινα νομην εξει; ων εστιν υμεναιοσ, και φιλητοσ, 18 οιτινεσ περι την αληθειαν ηστοχησαν, λεγοντεσ αναστασιν ηδη γεγονεναι, και ανατρεπουσιν την τινων πιστιν. 19 ο μεντοι στερεοσ θεμελιοσ του θ̅υ̅ εστηκεν, εχων την σφραγιδα ταυτην: “εγνω κ̅σ̅ τουσ οντασ αυτου”, και, “αποστητω απο αδικιασ πασ ο ονομαζων το ονομα κ̅υ̅.”
20 εν μεγαλη δε οικια, ουκ εστιν μονον σκευη χρυσα και αργυρα, αλλα και ξυλινα και οστρακινα; και α μεν εισ τιμην, α δε εισ ατιμιαν. 21 εαν ουν τισ εκκαθαρη εαυτον απο τουτων, εσται σκευοσ εισ τιμην, ηγιασμενον ευχρηστον τω δεσποτη, εισ παν εργον αγαθον ητοιμασμενον. 22 τασ δε νεωτερικασ επιθυμιασ φευγε, διωκε δε δικαιοσυνην, πιστιν, αγαπην, ειρηνην, μετα των επικαλουμενων τον κ̅ν̅ εκ καθαρασ καρδιασ. 23 τασ δε μωρασ και απαιδευτουσ ζητησεισ παραιτου, ειδωσ οτι γεννωσι μαχασ. 24 δουλον δε κ̅υ̅ ου δει μαχεσθαι, αλλα ηπιον ειναι προσ παντασ, διδακτικον, ανεξικακον, 25 εν πραυτητι παιδευοντα τουσ αντιδιατιθεμενουσ, μηποτε δωη αυτοισ ο θ̅σ̅ μετανοιαν εισ επιγνωσιν αληθειασ, 26 και ανανηψωσιν εκ τησ του διαβολου παγιδοσ, εζωγρημενοι υπ αυτου, εισ το εκεινου θελημα.