προσ τιμοθεον β 1

1 παυλοσ, αποστολοσ χ̅υ̅ ι̅υ̅, δια θεληματοσ θ̅υ̅, κατ επαγγελιαν ζωησ τησ εν χ̅ω̅ ι̅υ̅; 2 τιμοθεω αγαπητω τεκνω: χαρισ, ελεοσ, ειρηνη, απο θ̅υ̅ πατροσ και χ̅υ̅ ι̅υ̅ του κ̅υ̅ ημων.

3 χαριν εχω τω θ̅ω̅, ω λατρευω απο προγονων εν καθαρα συνειδησει, ωσ αδιαλειπτον εχω την περι σου μνειαν, εν ταισ δεησεσιν μου, νυκτοσ και ημερασ, 4 επιποθων σε ιδειν, μεμνημενοσ σου των δακρυων, ινα χαρασ πληρωθω, 5 υπομνησιν λαβων τησ εν σοι ανυποκριτου πιστεωσ, ητισ ενωκησεν πρωτον εν τη μαμμη σου, λωιδι, και τη μητρι σου, ευνικη; πεπεισμαι δε οτι και εν σοι. 6 δι ην αιτιαν αναμιμνησκω σε αναζωπυρειν το χαρισμα του θ̅υ̅, ο εστιν εν σοι δια τησ επιθεσεωσ των χειρων μου. 7 ου γαρ εδωκεν ημιν ο θ̅σ̅ πνευμα δειλιασ, αλλα δυναμεωσ, και αγαπησ, και σωφρονισμου.

8 μη ουν επαισχυνθησ το μαρτυριον του κ̅υ̅ ημων, μηδε εμε, τον δεσμιον αυτου, αλλα συνκακοπαθησον τω ευαγγελιω, κατα δυναμιν θ̅υ̅; 9 του σωσαντοσ ημασ, και καλεσαντοσ κλησει αγια, ου κατα τα εργα ημων, αλλα κατα ιδιαν προθεσιν και χαριν, την δοθεισαν ημιν εν χ̅ω̅ ι̅υ̅ προ χρονων αιωνιων, 10 φανερωθεισαν δε νυν, δια τησ επιφανειασ του σωτηροσ ημων, χ̅υ̅ ι̅υ̅, καταργησαντοσ μεν τον θανατον, φωτισαντοσ δε ζωην και αφθαρσιαν δια του ευαγγελιου; 11 εισ ο ετεθην εγω κηρυξ, και αποστολοσ, και διδασκαλοσ. 12 δι ην αιτιαν και ταυτα πασχω, αλλ ουκ επαισχυνομαι; οιδα γαρ ω πεπιστευκα, και πεπεισμαι οτι δυνατοσ εστιν, την παραθηκην μου φυλαξαι εισ εκεινην την ημεραν. 13 υποτυπωσιν εχε υγιαινοντων λογων, ων παρ εμου ηκουσασ, εν πιστει και αγαπη τη εν χ̅ω̅ ι̅υ̅. 14 την καλην παραθηκην φυλαξον, δια π̅ν̅σ̅ αγιου του ενοικουντοσ εν ημιν.

15 οιδασ τουτο, οτι απεστραφησαν με παντεσ οι εν τη ασια, ων εστιν φυγελοσ και ερμογενησ. 16 δωη ελεοσ ο κ̅σ̅ τω ονησιφορου οικω, οτι πολλακισ με ανεψυξεν, και την αλυσιν μου ουκ επησχυνθη; 17 αλλα γενομενοσ εν ρωμη, σπουδαιωσ εζητησεν με και ευρεν 18 (δωη αυτω ο κ̅σ̅, ευρειν ελεοσ παρα κ̅υ̅ εν εκεινη τη ημερα), και οσα εν εφεσω διηκονησεν, βελτιον συ γινωσκεισ.