προσ τιμοθεον α 3

1 πιστοσ ο λογοσ: “ει τισ επισκοπησ ορεγεται, καλου εργου επιθυμει.” 2 δει ουν τον επισκοπον ανεπιλημπτον ειναι, μιασ γυναικοσ ανδρα, νηφαλιον, σωφρονα, κοσμιον, φιλοξενον, διδακτικον, 3 μη παροινον, μη πληκτην, αλλα επιεικη, αμαχον, αφιλαργυρον; 4 του ιδιου οικου καλωσ προισταμενον, τεκνα εχοντα εν υποταγη, μετα πασησ σεμνοτητοσ 5 (ει δε τισ του ιδιου οικου προστηναι ουκ οιδεν, πωσ εκκλησιασ θ̅υ̅ επιμελησεται?) 6 μη νεοφυτον, ινα μη τυφωθεισ, εισ κριμα εμπεση του διαβολου. 7 δει δε και, μαρτυριαν καλην εχειν απο των εξωθεν, ινα μη εισ ονειδισμον εμπεση, και παγιδα του διαβολου.

8 διακονουσ ωσαυτωσ σεμνουσ, μη διλογουσ, μη οινω πολλω προσεχοντασ, μη αισχροκερδεισ, 9 εχοντασ το μυστηριον τησ πιστεωσ εν καθαρα συνειδησει. 10 και ουτοι δε δοκιμαζεσθωσαν πρωτον; ειτα διακονειτωσαν, ανεγκλητοι οντεσ. 11 γυναικασ ωσαυτωσ σεμνασ, μη διαβολουσ, νηφαλιουσ, πιστασ εν πασιν. 12 διακονοι εστωσαν μιασ γυναικοσ ανδρεσ, τεκνων καλωσ προισταμενοι και των ιδιων οικων. 13 οι γαρ καλωσ διακονησαντεσ, βαθμον εαυτοισ καλον περιποιουνται, και πολλην παρρησιαν εν πιστει τη εν χ̅ω̅ ι̅υ̅.

14 ταυτα σοι γραφω, ελπιζων ελθειν προσ σε εν ταχει; 15 εαν δε βραδυνω, ινα ειδησ πωσ δει εν οικω θ̅υ̅ αναστρεφεσθαι, ητισ εστιν εκκλησια θ̅υ̅ ζωντοσ, στυλοσ και εδραιωμα τησ αληθειασ. 16 και ομολογουμενωσ μεγα εστιν το τησ ευσεβειασ μυστηριον: “οσ εφανερωθη εν σαρκι, εδικαιωθη εν π̅ν̅ι̅, ωφθη αγγελοισ, εκηρυχθη εν εθνεσιν, επιστευθη εν κοσμω, ανελημφθη εν δοξη.”