προσ θεσσαλονικεισ α 4

1 λοιπον ουν, αδελφοι, ερωτωμεν υμασ και παρακαλουμεν εν κ̅ω̅ ι̅υ̅, καθωσ παρελαβετε παρ ημων, το πωσ δει υμασ περιπατειν και αρεσκειν θ̅ω̅ (καθωσ και περιπατειτε), ινα περισσευητε μαλλον. 2 οιδατε γαρ τινασ παραγγελιασ εδωκαμεν υμιν δια του κ̅υ̅ ι̅υ̅. 3 τουτο γαρ εστιν θελημα του θ̅υ̅, ο αγιασμοσ υμων, απεχεσθαι υμασ απο τησ πορνειασ; 4 ειδεναι εκαστον υμων το εαυτου σκευοσ, κτασθαι εν αγιασμω και τιμη, 5 μη εν παθει επιθυμιασ, καθαπερ και τα εθνη τα μη ειδοτα τον θ̅ν̅; 6 το μη υπερβαινειν και πλεονεκτειν εν τω πραγματι τον αδελφον αυτου; διοτι εκδικοσ κ̅σ̅ περι παντων τουτων, καθωσ και προειπαμεν υμιν και διεμαρτυραμεθα. 7 ου γαρ εκαλεσεν ημασ ο θ̅σ̅ επι ακαθαρσια, αλλ εν αγιασμω. 8 τοιγαρουν ο αθετων, ουκ ανθρωπον αθετει, αλλα τον θ̅ν̅, τον διδοντα το π̅ν̅α̅ αυτου το αγιον εισ υμασ.

9 περι δε τησ φιλαδελφιασ, ου χρειαν εχετε γραφειν υμιν, αυτοι γαρ υμεισ θεοδιδακτοι εστε, εισ το αγαπαν αλληλουσ. 10 και γαρ ποιειτε αυτο εισ παντασ τουσ αδελφουσ, τουσ εν ολη τη μακεδονια. παρακαλουμεν δε υμασ, αδελφοι, περισσευειν μαλλον, 11 και φιλοτιμεισθαι ησυχαζειν και πρασσειν τα ιδια, και εργαζεσθαι ταισ ιδιαισ χερσιν υμων, καθωσ υμιν παρηγγειλαμεν, 12 ινα περιπατητε ευσχημονωσ προσ τουσ εξω, και μηδενοσ χρειαν εχητε.

13 ου θελομεν δε υμασ αγνοειν, αδελφοι, περι των κοιμωμενων, ινα μη λυπησθε, καθωσ και οι λοιποι, οι μη εχοντεσ ελπιδα. 14 ει γαρ πιστευομεν οτι ι̅σ̅ απεθανεν και ανεστη, ουτωσ και ο θ̅σ̅ τουσ κοιμηθεντασ δια του ι̅υ̅ αξει συν αυτω. 15 τουτο γαρ υμιν λεγομεν εν λογω κ̅υ̅, οτι ημεισ οι ζωντεσ, οι περιλειπομενοι εισ την παρουσιαν του κ̅υ̅, ου μη φθασωμεν τουσ κοιμηθεντασ; 16 οτι αυτοσ ο κ̅σ̅ εν κελευσματι, εν φωνη αρχαγγελου, και εν σαλπιγγι θ̅υ̅, καταβησεται απ ουρανου; και οι νεκροι εν χ̅ω̅ αναστησονται πρωτον, 17 επειτα ημεισ οι ζωντεσ, οι περιλειπομενοι αμα συν αυτοισ, αρπαγησομεθα εν νεφελαισ εισ απαντησιν του κ̅υ̅ εισ αερα; και ουτωσ παντοτε συν κ̅ω̅ εσομεθα. 18 ωστε παρακαλειτε αλληλουσ εν τοισ λογοισ τουτοισ.