1 περι δε των πνευματικων, αδελφοι, ου θελω υμασ αγνοειν. 2 οιδατε οτι οτε εθνη ητε, προσ τα ειδωλα τα αφωνα ωσ αν ηγεσθε, απαγομενοι. 3 διο γνωριζω υμιν οτι ουδεισ εν π̅ν̅ι̅ θ̅υ̅ λαλων, λεγει, “αναθεμα ι̅σ̅”; και ουδεισ δυναται ειπειν, “κ̅σ̅ ι̅σ̅”, ει μη εν π̅ν̅ι̅ αγιω.
4 διαιρεσεισ δε χαρισματων εισιν, το δε αυτο π̅ν̅α̅; 5 και διαιρεσεισ διακονιων εισιν, και ο αυτοσ κ̅σ̅; 6 και διαιρεσεισ ενεργηματων εισιν, και ο αυτοσ θ̅σ̅, ο ενεργων τα παντα εν πασιν. 7 εκαστω δε διδοται η φανερωσισ του π̅ν̅σ̅ προσ το συμφερον. 8 ω μεν γαρ δια του π̅ν̅σ̅ διδοται λογοσ σοφιασ, αλλω δε λογοσ γνωσεωσ κατα το αυτο π̅ν̅α̅, 9 ετερω πιστισ εν τω αυτω π̅ν̅ι̅, αλλω δε χαρισματα ιαματων εν τω ενι π̅ν̅ι̅, 10 αλλω δε ενεργηματα δυναμεων, αλλω προφητεια, αλλω διακρισεισ πνευματων, ετερω γενη γλωσσων, αλλω δε ερμηνια γλωσσων. 11 παντα δε ταυτα ενεργει το εν και το αυτο π̅ν̅α̅, διαιρουν ιδια εκαστω καθωσ βουλεται.
12 καθαπερ γαρ το σωμα εν εστιν, και μελη πολλα εχει, παντα δε τα μελη του σωματοσ, πολλα οντα, εν εστιν σωμα, ουτωσ και ο χ̅σ̅. 13 και γαρ εν ενι π̅ν̅ι̅ ημεισ παντεσ εισ εν σωμα εβαπτισθημεν, ειτε ιουδαιοι, ειτε ελληνεσ, ειτε δουλοι, ειτε ελευθεροι, και παντεσ εν π̅ν̅α̅ εποτισθημεν.
14 και γαρ το σωμα ουκ εστιν εν μελοσ, αλλα πολλα. 15 εαν ειπη ο πουσ, “οτι ουκ ειμι χειρ, ουκ ειμι εκ του σωματοσ”; ου παρα τουτο, ουκ εστιν εκ του σωματοσ. 16 και εαν ειπη το ουσ, “οτι ουκ ειμι οφθαλμοσ, ουκ ειμι εκ του σωματοσ”; ου παρα τουτο, ουκ εστιν εκ του σωματοσ. 17 ει ολον το σωμα οφθαλμοσ, που η ακοη? ει ολον ακοη, που η οσφρησισ? 18 νυνι δε ο θ̅σ̅ εθετο τα μελη, εν εκαστον αυτων εν τω σωματι, καθωσ ηθελησεν. 19 ει δε ην τα παντα εν μελοσ, που το σωμα? 20 νυν δε πολλα μεν μελη, εν δε σωμα. 21 ου δυναται δε ο οφθαλμοσ ειπειν τη χειρι, “χρειαν σου ουκ εχω”; η παλιν η κεφαλη τοισ ποσιν, “χρειαν υμων ουκ εχω.” 22 αλλα πολλω μαλλον τα δοκουντα μελη του σωματοσ ασθενεστερα υπαρχειν, αναγκαια εστιν; 23 και α δοκουμεν ατιμοτερα ειναι του σωματοσ, τουτοισ τιμην περισσοτεραν περιτιθεμεν; και τα ασχημονα ημων, ευσχημοσυνην περισσοτεραν εχει; 24 τα δε ευσχημονα ημων, ου χρειαν εχει. αλλα ο θ̅σ̅ συνεκερασεν το σωμα, τω υστερουμενω, περισσοτεραν δουσ τιμην, 25 ινα μη η σχισμα εν τω σωματι, αλλα το αυτο υπερ αλληλων μεριμνωσι τα μελη. 26 και ειτε πασχει εν μελοσ, συνπασχει παντα τα μελη; ειτε δοξαζεται μελοσ, συνχαιρει παντα τα μελη.
27 υμεισ δε εστε σωμα χ̅υ̅, και μελη εκ μερουσ. 28 και ουσ μεν εθετο ο θ̅σ̅ εν τη εκκλησια πρωτον αποστολουσ, δευτερον προφητασ, τριτον διδασκαλουσ, επειτα δυναμεισ, επειτα χαρισματα ιαματων, αντιλημψεισ, κυβερνησεισ, γενη γλωσσων. 29 μη παντεσ αποστολοι? μη παντεσ προφηται? μη παντεσ διδασκαλοι? μη παντεσ δυναμεισ? 30 μη παντεσ χαρισματα εχουσιν ιαματων? μη παντεσ γλωσσαισ λαλουσιν? μη παντεσ διερμηνευουσιν? 31 ζηλουτε δε τα χαρισματα τα μειζονα. και ετι καθ υπερβολην οδον, υμιν δεικνυμι.