1 παυλοσ, δουλοσ θ̅υ̅, αποστολοσ δε ι̅υ̅ χ̅υ̅, κατα πιστιν εκλεκτων θ̅υ̅, και επιγνωσιν αληθειασ, τησ κατ ευσεβειαν 2 επ ελπιδι ζωησ αιωνιου, ην επηγγειλατο ο αψευδησ θ̅σ̅ προ χρονων αιωνιων, 3 εφανερωσεν δε καιροισ ιδιοισ τον λογον αυτου εν κηρυγματι, ο επιστευθην εγω, κατ επιταγην του σωτηροσ ημων, θ̅υ̅; 4 τιτω, γνησιω τεκνω, κατα κοινην πιστιν: χαρισ και ειρηνη απο θ̅υ̅ πατροσ και χ̅υ̅ ι̅υ̅ του σωτηροσ ημων.
5 τουτου χαριν, απελιπον σε εν κρητη, ινα τα λειποντα επιδιορθωση, και καταστησησ κατα πολιν πρεσβυτερουσ, ωσ εγω σοι διεταξαμην; 6 ει τισ εστιν ανεγκλητοσ, μιασ γυναικοσ ανηρ, τεκνα εχων πιστα, μη εν κατηγορια ασωτιασ η ανυποτακτα. 7 δει γαρ τον επισκοπον ανεγκλητον ειναι, ωσ θ̅υ̅ οικονομον; μη αυθαδη, μη οργιλον, μη παροινον, μη πληκτην, μη αισχροκερδη, 8 αλλα φιλοξενον, φιλαγαθον, σωφρονα, δικαιον, οσιον, εγκρατη; 9 αντεχομενον του κατα την διδαχην πιστου λογου, ινα δυνατοσ η, και παρακαλειν εν τη διδασκαλια τη υγιαινουση, και τουσ αντιλεγοντασ ελεγχειν.
10 εισιν γαρ πολλοι και ανυποτακτοι, ματαιολογοι, και φρεναπαται, μαλιστα οι εκ τησ περιτομησ, 11 ουσ δει επιστομιζειν, οιτινεσ ολουσ οικουσ ανατρεπουσιν, διδασκοντεσ α μη δει, αισχρου κερδουσ χαριν. 12 ειπεν τισ εξ αυτων, ιδιοσ αυτων προφητησ, “κρητεσ αει ψευσται, κακα θηρια, γαστερεσ αργαι.” 13 η μαρτυρια αυτη εστιν αληθησ. δι ην αιτιαν ελεγχε αυτουσ αποτομωσ, ινα υγιαινωσιν εν τη πιστει, 14 μη προσεχοντεσ ιουδαικοισ μυθοισ και εντολαισ ανθρωπων, αποστρεφομενων την αληθειαν. 15 παντα καθαρα τοισ καθαροισ; τοισ δε μεμιαμμενοισ και απιστοισ, ουδεν καθαρον; αλλα μεμιανται αυτων και ο νουσ, και η συνειδησισ. 16 θ̅ν̅ ομολογουσιν ειδεναι, τοισ δε εργοισ αρνουνται, βδελυκτοι οντεσ και απειθεισ, και προσ παν εργον αγαθον αδοκιμοι.