1 μετα τουτο ειδον τεσσαρασ αγγελουσ εστωτασ επι τασ τεσσαρασ γωνιασ τησ γησ, κρατουντασ τουσ τεσσαρασ ανεμουσ τησ γησ, ινα μη πνεη ανεμοσ επι τησ γησ, μητε επι τησ θαλασσησ, μητε επι παν δενδρον. 2 και ειδον αλλον αγγελον, αναβαινοντα απο ανατολησ ηλιου, εχοντα σφραγιδα θ̅υ̅ ζωντοσ, και εκραξεν φωνη μεγαλη τοισ τεσσαρσιν αγγελοισ οισ εδοθη αυτοισ αδικησαι την γην και την θαλασσαν 3 λεγων, “μη αδικησητε την γην, μητε την θαλασσαν μητε τα δενδρα, αχρι σφραγισωμεν τουσ δουλουσ του θ̅υ̅ ημων επι των μετωπων αυτων.”
4 και ηκουσα τον αριθμον των εσφραγισμενων, εκατον τεσσερακοντα τεσσαρεσ χιλιαδεσ, εσφραγισμενοι εκ πασησ φυλησ υιων ισραηλ: 5 εκ φυλησ ιουδα δωδεκα χιλιαδεσ εσφραγισμενοι, εκ φυλησ ρουβην δωδεκα χιλιαδεσ, εκ φυλησ γαδ δωδεκα χιλιαδεσ, 6 εκ φυλησ ασηρ δωδεκα χιλιαδεσ, εκ φυλησ νεφθαλειμ δωδεκα χιλιαδεσ, εκ φυλησ μανασση δωδεκα χιλιαδεσ, 7 εκ φυλησ συμεων δωδεκα χιλιαδεσ, εκ φυλησ λευει δωδεκα χιλιαδεσ, εκ φυλησ ισσαχαρ δωδεκα χιλιαδεσ, 8 εκ φυλησ ζαβουλων δωδεκα χιλιαδεσ, εκ φυλησ ιωσηφ δωδεκα χιλιαδεσ, εκ φυλησ βενιαμειν δωδεκα χιλιαδεσ εσφραγισμενοι.
9 μετα ταυτα ειδον, και ιδου, οχλοσ πολυσ, ον αριθμησαι αυτον ουδεισ εδυνατο, εκ παντοσ εθνουσ, και φυλων, και λαων, και γλωσσων, εστωτεσ ενωπιον του θρονου και ενωπιον του αρνιου, περιβεβλημενουσ στολασ λευκασ, και φοινικεσ εν ταισ χερσιν αυτων; 10 και κραζουσιν φωνη μεγαλη λεγοντεσ, “η σωτηρια τω θ̅ω̅ ημων, τω καθημενω επι τω θρονω και τω αρνιω!” 11 και παντεσ οι αγγελοι ιστηκεισαν κυκλω του θρονου, και των πρεσβυτερων, και των τεσσαρων ζωων, και επεσαν ενωπιον του θρονου επι τα προσωπα αυτων, και προσεκυνησαν τω θ̅ω̅ 12 λεγοντεσ, “αμην! η ευλογια, και η δοξα, και η σοφια, και η ευχαριστια, και η τιμη, και η δυναμισ, και η ισχυσ, τω θ̅ω̅ ημων εισ τουσ αιωνασ των αιωνων. αμην!”
13 και απεκριθη εισ εκ των πρεσβυτερων, λεγων μοι, “ουτοι, οι περιβεβλημενοι τασ στολασ τασ λευκασ, τινεσ εισιν και ποθεν ηλθον?” 14 και ειρηκα αυτω, “κυριε μου, συ οιδασ.” και ειπεν μοι, “ουτοι εισιν οι ερχομενοι εκ τησ θλιψεωσ τησ μεγαλησ, και επλυναν τασ στολασ αυτων, και ελευκαναν αυτασ εν τω αιματι του αρνιου. 15 δια τουτο, εισιν ενωπιον του θρονου του θ̅υ̅, και λατρευουσιν αυτω ημερασ και νυκτοσ εν τω ναω αυτου, και ο καθημενοσ επι του θρονου σκηνωσει επ αυτουσ. 16 ου πεινασουσιν ετι, ουδε διψησουσιν ετι, ουδε μη πεση επ αυτουσ ο ηλιοσ, ουδε παν καυμα, 17 οτι το αρνιον το ανα μεσον του θρονου ποιμανει αυτουσ, και οδηγησει αυτουσ επι ζωησ πηγασ υδατων, και εξαλειψει ο θ̅σ̅ παν δακρυον εκ των οφθαλμων αυτων.”