1 μετα ταυτα ηκουσα ωσ φωνην μεγαλην οχλου πολλου εν τω ουρανω λεγοντων, “αλληλουια! η σωτηρια, και η δοξα, και η δυναμισ, του θ̅υ̅ ημων! 2 ‘οτι αληθιναι και δικαιαι αι κρισεισ αυτου’, οτι εκρινεν την πορνην την μεγαλην, ητισ εφθειρεν την γην εν τη πορνεια αυτησ, και ‘εξεδικησεν το αιμα των δουλων αυτου εκ χειροσ αυτησ’.” 3 και δευτερον ειρηκαν, “αλληλουια! και ‘ο καπνοσ αυτησ αναβαινει εισ τουσ αιωνασ των αιωνων’.” 4 και επεσαν οι πρεσβυτεροι οι εικοσι τεσσαρεσ, και τα τεσσερα ζωα, και προσεκυνησαν τω θ̅ω̅, τω καθημενω επι τω θρονω λεγοντεσ, “αμην! αλληλουια!”
5 και φωνη απο του θρονου εξηλθεν λεγουσα, “αινειτε τω θ̅ω̅ ημων, παντεσ οι δουλοι αυτου, και οι φοβουμενοι αυτον, οι μικροι και οι μεγαλοι!” 6 και ηκουσα ωσ φωνην οχλου πολλου, και ωσ φωνην υδατων πολλων, και ωσ φωνην βροντων ισχυρων λεγοντων, “αλληλουια, οτι εβασιλευσεν κ̅σ̅, ο θ̅σ̅ ημων ο παντοκρατωρ. 7 χαιρωμεν και αγαλλιωμεν, και δωμεν την δοξαν αυτω, οτι ηλθεν ο γαμοσ του αρνιου, και η γυνη αυτου ητοιμασεν εαυτην.” 8 και εδοθη αυτη, ινα περιβαληται βυσσινον λαμπρον καθαρον, το γαρ βυσσινον τα δικαιωματα των αγιων εστιν.
9 και λεγει μοι, “γραψον, ‘μακαριοι οι εισ το δειπνον του γαμου του αρνιου κεκλημενοι.’” και λεγει μοι, “ουτοι οι λογοι αληθινοι εισιν του θ̅υ̅.” 10 και επεσα εμπροσθεν των ποδων αυτου προσκυνησαι αυτω. και λεγει μοι, “ορα μη; συνδουλοσ σου ειμι, και των αδελφων σου των εχοντων την μαρτυριαν ι̅υ̅; τω θ̅ω̅ προσκυνησον. η γαρ μαρτυρια ι̅υ̅ εστιν το πνευμα τησ προφητειασ.”
11 και ειδον τον ουρανον ηνεωγμενον, και ιδου, ιπποσ λευκοσ, και ο καθημενοσ επ αυτον, πιστοσ καλουμενοσ και αληθινοσ, και εν δικαιοσυνη κρινει και πολεμει. 12 οι δε οφθαλμοι αυτου φλοξ πυροσ, και επι την κεφαλην αυτου διαδηματα πολλα, εχων ονομα γεγραμμενον, ο ουδεισ οιδεν, ει μη αυτοσ, 13 και περιβεβλημενοσ ιματιον βεβαμμενον αιματι, και κεκληται το ονομα αυτου, ο λογοσ του θ̅υ̅. 14 και τα στρατευματα εν τω ουρανω ηκολουθει αυτω εφ ιπποισ λευκοισ, ενδεδυμενοι βυσσινον λευκον και καθαρον. 15 και εκ του στοματοσ αυτου εκπορευεται ρομφαια οξεια, ινα εν αυτη παταξη τα εθνη; “και αυτοσ ποιμανει αυτουσ εν ραβδω σιδηρα”; και αυτοσ πατει την ληνον του οινου του θυμου τησ οργησ του θ̅υ̅ του παντοκρατοροσ. 16 και εχει επι το ιματιον και επι τον μηρον αυτου, ονομα γεγραμμενον, “βασιλευσ βασιλεων και κ̅σ̅ κυριων.”
17 και ειδον ενα αγγελον εστωτα εν τω ηλιω, και εκραξεν εν φωνη μεγαλη, λεγων πασι τοισ ορνεοισ τοισ πετομενοισ εν μεσουρανηματι, “δευτε, συναχθητε εισ το δειπνον το μεγα του θ̅υ̅, 18 ινα φαγητε σαρκασ βασιλεων, και σαρκασ χιλιαρχων, και σαρκασ ισχυρων, και σαρκασ ιππων, και των καθημενων επ αυτουσ, και σαρκασ παντων, ελευθερων τε και δουλων, και μικρων και μεγαλων.” 19 και ειδον το θηριον, και τουσ βασιλεισ τησ γησ, και τα στρατευματα αυτων, συνηγμενα ποιησαι τον πολεμον μετα του καθημενου επι του ιππου, και μετα του στρατευματοσ αυτου. 20 και επιασθη το θηριον, και μετ αυτου ο ψευδοπροφητησ, ο ποιησασ τα σημεια ενωπιον αυτου, εν οισ επλανησεν τουσ λαβοντασ το χαραγμα του θηριου, και τουσ προσκυνουντασ τη εικονι αυτου. ζωντεσ εβληθησαν οι δυο εισ την λιμνην του πυροσ, τησ καιομενησ εν θειω. 21 και οι λοιποι απεκτανθησαν εν τη ρομφαια του καθημενου επι του ιππου, τη εξελθουση εκ του στοματοσ αυτου, και παντα τα ορνεα εχορτασθησαν εκ των σαρκων αυτων.