1 και σημειον μεγα ωφθη εν τω ουρανω: γυνη περιβεβλημενη τον ηλιον, και η σεληνη υποκατω των ποδων αυτησ, και επι τησ κεφαλησ αυτησ στεφανοσ αστερων δωδεκα, 2 και εν γαστρι εχουσα, και κραζει ωδινουσα, και βασανιζομενη τεκειν. 3 και ωφθη αλλο σημειον εν τω ουρανω: και ιδου, δρακων πυρροσ μεγασ εχων κεφαλασ επτα, και κερατα δεκα, και επι τασ κεφαλασ αυτου επτα διαδηματα, 4 και η ουρα αυτου συρει το τριτον των αστερων του ουρανου, και εβαλεν αυτουσ εισ την γην. και ο δρακων εστηκεν ενωπιον τησ γυναικοσ τησ μελλουσησ τεκειν, ινα οταν τεκη, το τεκνον αυτησ καταφαγη. 5 και ετεκεν υιον αρρενα, οσ μελλει ποιμαινειν παντα τα εθνη εν ραβδω σιδηρα; και ηρπασθη το τεκνον αυτησ προσ τον θ̅ν̅, και προσ τον θρονον αυτου. 6 και η γυνη εφυγεν εισ την ερημον, οπου εχει εκει τοπον ητοιμασμενον απο του θ̅υ̅, ινα εκει τρεφωσιν αυτην ημερασ χιλιασ διακοσιασ εξηκοντα.
7 και εγενετο πολεμοσ εν τω ουρανω, ο μιχαηλ και οι αγγελοι αυτου του πολεμησαι μετα του δρακοντοσ. και ο δρακων επολεμησεν και οι αγγελοι αυτου, 8 και ουκ ισχυσαν, ουδε τοποσ ευρεθη αυτων ετι εν τω ουρανω. 9 και εβληθη ο δρακων ο μεγασ, ο οφισ ο αρχαιοσ, ο καλουμενοσ, διαβολοσ, και ο σατανασ, ο πλανων την οικουμενην ολην; εβληθη εισ την γην, και οι αγγελοι αυτου μετ αυτου εβληθησαν.
10 και ηκουσα φωνην μεγαλην εν τω ουρανω λεγουσαν, “αρτι εγενετο η σωτηρια, και η δυναμισ, και η βασιλεια του θ̅υ̅ ημων, και η εξουσια του χ̅υ̅ αυτου, οτι εβληθη ο κατηγοροσ των αδελφων ημων, ο κατηγορων αυτουσ ενωπιον του θ̅υ̅ ημων, ημερασ και νυκτοσ. 11 και αυτοι ενικησαν αυτον δια το αιμα του αρνιου, και δια τον λογον τησ μαρτυριασ αυτων, και ουκ ηγαπησαν την ψυχην αυτων αχρι θανατου. 12 δια τουτο, ευφραινεσθε ουρανοι, και οι εν αυτοισ σκηνουντεσ! ουαι την γην και την θαλασσαν, οτι κατεβη ο διαβολοσ προσ υμασ, εχων θυμον μεγαν, ειδωσ οτι ολιγον καιρον εχει.”
13 και οτε ειδεν ο δρακων οτι εβληθη εισ την γην, εδιωξεν την γυναικα, ητισ ετεκεν τον αρσενα. 14 και εδοθησαν τη γυναικι δυο πτερυγεσ του αετου του μεγαλου, ινα πετηται εισ την ερημον εισ τον τοπον αυτησ, οπου τρεφεται εκει καιρον, και καιρουσ, και ημισυ καιρου, απο προσωπου του οφεωσ. 15 και εβαλεν ο οφισ εκ του στοματοσ αυτου οπισω τησ γυναικοσ, υδωρ ωσ ποταμον, ινα αυτην ποταμοφορητον ποιηση. 16 και εβοηθησεν η γη τη γυναικι, και ηνοιξεν η γη το στομα αυτησ, και κατεπιεν τον ποταμον, ον εβαλεν ο δρακων εκ του στοματοσ αυτου. 17 και ωργισθη ο δρακων επι τη γυναικι, και απηλθεν ποιησαι πολεμον μετα των λοιπων του σπερματοσ αυτησ, των τηρουντων τασ εντολασ του θ̅υ̅, και εχοντων την μαρτυριαν ι̅υ̅. 18 και εσταθη επι την αμμον τησ θαλασσησ.